ثبت برند - ثبت برند فارسی

 

 

هر تاجر باستثنای كسبه جزء مكلف است دفاتر ذیل كه شامل 1- دفتر رومه. 2- دفتر كل. 3- دفتر دارائی پلمپ نماید. 

 

دفتر رومه دفتر است كه اجر همه روزه مطالبات و دیون و داد و ستد تجارتی خود و بطور كلی جمیع واردات و صادرات تجارتی به هر اسم و رسمی كه باشد در آن دفتر ثبت نماید. 

 

دفتر كل دفتری است كه تاجر باید كلیه معاملات را لااقل هفته ای یكمرتبه از دفتر رومه استخراج و انواع مختلفه آن را تشخیص و جدا كرده و هر نوعی را در صفحه مخصوص در آن دفتر بطور خلاصه ثبت كند. 

 

دفتر دارائی دفتری است كه تاجر باید هر سال صورت جامعی از كلیه دارائی منقول و غیر منقول و دیون و مطالبات سال گذشته را به ریز ترتیب داده ودر دفتر ثبت و امضاء نماید: 

 

هر شركتی یا مؤسسه ای یا شركت تعاونی اعم از تعاونی مصرف یا مسكن باشد در ادارات ثبت به ثبت می رسد مكلف است اقدام به گرفتن دفتر پلمپ شده نماید.(طبق ماده 6 قانون دفاتر تجارتی) 

 

كلیه بانكها برای عملیات سالیانه خود دفتر رومه و كل و دارایی در یافت می كنند باید به ترتیب تاریخ در صفحات كلیه صادرات و واردات نوشته شود. تراشیدن و حك كردن و همچنین جای سفید گذاشتن و یا بین سطور نوشتن ممنوع است و باید تمام آن دفاتر پس از ختم هر سالی لااقل تا 10 سال نگهداری می شود. 

 

بر طبق ماده 13 قانون دفاتر تجارتی ارباب رجوعی كه جهت پلمپ دفاتر قانونی خود به ادارات ثبت مراجعه می كند، باید اول ورقه اظهار نامه پلمپ دفتر تجارتی كه در قسمت فروش اوراق بهادار هست با ذكر این كه تعداد دفاتر چند جلد هست تهیه كند. ورقه اظهار نامه را باید مدیر شركت یا مؤسسه یا بازرگان شخصاً تكمیل و ور به مهر شركت با قید شماره ثبت شركت یا مؤسسه در ورقه منعكس شود مگر شركت یا مؤسسه كه هنوز مهر تهیه نكرده است این است كه همه شركتها بمجرد به ثبت رساندن شركت یا مؤسسه خویش اقدام به پلمپ دفاتر می كند ولی شماره ثبت حتماً باید در ورقه ظاهار نامه پلمپ دفتر حتماً منعكس شود و همچنین باید كلیه مشخصات مدیر عامل شركت یا بازرگان و آدرس شركت یا محل تجارت بازرگان در ورقه نوشته شود. اگر مراجعه كننده نماینده یا بازرگان باشد باید در پائین ورقه مشخصات كامل وی ذكر شود و كارت شناسائی هم همراه داشته باشد . 

 

مراجعه كننده كه دفتر را تهیه و قیطان كشی كرده و اوراق مربوط كه همان اظهارنامه پلمپ دفاتر تجارتی است تكمیل نموده و به اداره ثبت شركتها و مؤسسات غیر تجارتی قسمت پلمپ دفاترتجارتی مراجعه می كند. الف- دفاتر را به متصدی مر بوطه تحویل می دهد كه این دفاتر باید دارای نمره ترتیبی و قیطان كشیده باشد. 

 

ب- متصدی مر بوطه اظهار نامه پلمپ دفاتر را كه تكمیل شده و به امضاء و مهر شركت ور گردیده از آورنده تحویل و تعداد صفحات دفتر رومه و كل دارائی را در آن می نویسد و اگر تعداد دفاتر زیادتر از كل و 1 رومه باشد حتماً با حرف درشت در بالای ورقه اظهار نامه نوشته می شود شماره آخرین صفحه هر دفتر بطور مثال 100 جلد دفتر رومه 199 صفحه و یكصد جلد دفتر كل 200 صفحه دوبل و یا اگر تمام صفحات شماره گذاری نشده باشد بدین طریق نوشته می شود یكصد جلد دفتر رومه دوبل 3 نیم برگی و بعد دفتر را ارباب رجوع به قسمت حسابدا ری برده كه آنجا از روی نوشته ای كه در بالای ورقه است و تعداد دفاتر و صفحات دفاتر منعكس شده حسابدار فیش را می نویسد و به آورنده می دهد كه بانك ملی ( نزدیكترین شعبه) بپردازد و فیش مر بوطه را تحویل حسابدار بدهد و اظهار نامه پلمپ دفتر كه مهر حسابداری را با قید تاریخ و پول پرداخت شده در آن نوشته شده به متقاضی می دهد دو نسخه فیش بانكی هم یك نسخه نزد حسابدار نگهداری می شود و نسخه دیگر به مراجعه كننده تحویل می شود. حال ارباب رجوع دفاترش كامل بوده و اظهار نامه پلمپ دفاتر تجارتی را تكمیل كرده و حق الثبت آن را پرداخته به متصدی مر بوطه برای پلمپ دفاترش مراجعه می كند. متصدی مكلف است صفحات دفتر را شمرده در صفحه اول و آخر هر دفتر مجموع عدد صفحات آ؛ن را با ذكر نام صاحب دفتر در دو طرف قیطان با مهر سربی كه سازمان اسناد و املاك برای این مقصود تهیه كرده و یك طرف سرب شكن اسم اداره ثبت حك شده منگنه كند (بر طبق ماده 12 قانون تجارتی) و باید توجه شود قیطان دفتر به اندازه كافی دوام داشته باشد كه باعث ناراحتی بعدی مراجعه كننده نشود. آخرین مرحله اقدام برای امضاء دفاتر نزد مسئول پلمپ دفاتر آورده می شود . شخص مسئول موظف است دقت زیادی در اینكه اولاً ورقه اظهار نامه صحیح تكمیل شده باشد، تمام دفاتر با خط خوانا (اسم- شماره دفتر- تاریخ روز) نوشته شده باشد. از همه مهمتر دفاتر می باید سفید باشد و وقتیكه از همه لحاظ كنترل نمود با قید تاریخ كه هم با حروف و هم با اعداد باشد امضاء كند.

 

شاید بتوان فلسفه وجودی شرکت­‌های مدرن را که به عقیده­ اندیشمندان حقوقی و اقتصادی از برترین اختراعات بشر می­‌باشد، محدود کردن مسئولیت سهامداران و شرکا بیان کرد.

قبل از این اختراع مهم شاید تمایل و قدرت ورود به کسب و کار به اندازه­ امروز نبود چراکه در برابر هر ریسک و خطر کوچکی تمام زندگی مالی افراد درگیر می­‌شد ولی با این اختراع مسئولیت افرادی که به شرکت‌ها وارد می­‌شوند محدود شد و در حدی معین تعریف گشت تا بدین وسیله میزان خطراتی که افراد و دارایی ایشان را تهدید می­‌نماید به حداقلی متعارف برسد که طرف مقابل نیز از این تهدید مسئولیت متضرر نشود و به عبارتی هر دو طرف درگیر در داد و ستدها بتوانند با حاشیه­‌ای از امنیت وارد این معاملات گردند.
اشاره‌ای به شخصیت حقوقی مستقل

شرکت­‌ها پس از تشکیل و طی مراحل اداری و قانونی، دارای شخصیت حقوقی مستقل می‌شوند و این شخصیت جدا به منزله­ جدایی در دارایی‌ها نیز می­‌باشد.

از این رو اگر در یک شرکت سهامی، مجموع بدهی شرکت بیش از دارایی آن باشد، بستانکاران شرکت نمی­‌توانند به اموال و دارایی­‌های اشخاص سهام­‌دار مراجعه نمایند و مطالبات خود را به ایشان مطرح کنند.

به موجب ماده یک لایحه اصلاحی قانون تجارت: شرکت سهامی شرکتی است که سرمایه آن به سهام تبدیل شده و صاحبان سهام در حدود مبلغ اسمی سهم در قبال دیون شرکت مسئولیت دارند.
مسئولیت سهامداران

ترجمان ساده­ این ماده بدین شرح است که هر سهام­‌دار صرف نظر از هر میزان دین که به گردن شرکت باشد صرفا در حدود مبلغ اسمی‌ای که بر روی برگه سهام نوشته و متعهد به پرداخت آن بوده است مسئول می­‌باشد و به عبارتی از اموال و دارایی شخصی وی مبلغی پرداخت نمی­‌شود حتی اگر شرکت در معاملاتی که انجام داده است مرتکب تقصیر شده باشد.

در مورد مسئولیت­‌های ناشی از تصمیم­ گیری‌ها نیز باید اشاره کرد که به موجب قانون و اساسنامه اختیارات تصمیم‌‌سازی­‌ها به مدیران منتخب شرکت سپرده می­‌شود و بحث در مورد مسئولیت­‌ها و اختیارات مدیران در مقاله­‌ای دیگر مورد اشاره قرار گرفته است. در این مورد باید اشاره کرد که مسئولیتی بابت انتخاب مدیران متوجه سهام­داران نیست و ایشان می­‌توانند آزادانه دست به انتخاب از میان گزینه­‌های موجود بزنند.

در صورتی که مدیر یا مدیران شرکت با انتخاب­‌ها و تصمیماتشان شرکت را به دردسر انداخته و ضرر و زیان به بار آورند در این مورد مسئولیت خاصی متوجه سهام­‌داران نخواهد بود.

ادعا در یک اظهارنامه اختراع، محدوده حمایتی اختراع را تعیین و مشخص می کند و در اظهارنامه ثبت اختراع، ادعا باید واضح و مجاز باشد
انصراف و عدم پیگیری یک ادعا

در معاهده ثبت اختراع این اختیار برای متقاضی پیش بینی شده که ظرف مهلت معینی مسبت به اصلاح ادعا یا ادعاها اقدام کند. همچنین این اختیار برای متقاضی است که نسبت به ادعایی که در اظهارنامه ثبت اختراع کرده عدول و انصراف حاصل کند.

مدیریت کیفیت یا همان ایزو چه ویژگی هایی دارد :

استانداردهای خانوادة ایران ایزو ۹۰۰۰ مم می‎دارد كه سیستم مدیریت کیفیت سازمان مدون گردد.این استاندارد مدیریت کیفیت پذیرش یك رویكرد فرآیندی را در هنگام ایجاد، به‌كارگیری و بهبودِ اثربخشی سیستم مدیریت كیفیت ترغیب می‌نماید.برای كاركرد اثربخش یك سازمان، فعالیت‌های مرتبط به‌ هم متعددی می‌باید شناسایی شده و مدیریت گردد. فعالیتی كه طی استفاده از منابع و با مدیریت كردن آن تبدیل دروندادها به بروندادها را میسر می‌سازد می‌تواند به عنوان یك فرآیند درنظر گرفته شود. غالباً برونداد یك فرآیند مستقیماً درونداد فرآیند بعدی را تشكیل می‌دهد.

مدیریت کیفیت

به‌كارگیری سیستمی ازفرآیندها در درون یك سازمان همراه با مشخص كردن و تعامل این فرآیندها و مدیریت كردن آنها  ”رویكرد فرآیندی  نامیده می‎شود.یكی از مزایای ”رویكرد فرآیندی  كنترل مداومی است كه بر روی ارتباط بین تك به تك فرآیندها در درون سیستم فرآیندها و همچنین بر تركیب و تعامل آنها فراهم می‌كند.سازمان در انتخاب طریق مدون كردن سیستم مدیریت كیفیت خود مختار می‌باشد. هر سازمان بایستی میزان مستندات مورد نیاز خود را در حدی تعیین كند كه برای اثبات طرح‌ریزی اثربخش، كنترل و بهبود مداوم سیستم مدیریت كیفیت و فرآیندهای خود به آن نیاز مدون نمودن سیستم مدیریت كیفیت می تفعالیت‌هاسازبخش منتخبی از این فعالیت‌ها، برای مثال اامات مشخص‌شده برحسب ماهیت محصولات، فرآیندها، اامات قراردادی، اامات قانونی یا خود سازمان مربوط گردد.

حائز اهمیت می‌باشد كه اامات و مندرجات مستندات سیستم مدیریت كیفیت به استانداردهای كیفیت كه در نظر استدارد.اامات آن‌ها برآورده گردد، ارجاع دهد.راهنمایی های مذكور در این استاندارد، به منظور یاری رساندن به سازمان‌ها جهت مدون كردن سیستم مدیریت كیفیت خود ارائه شده است. قصد بر این نیست كه از این راهنمایی‌ها به عنوان ااماتی برای مقاصد قانونی، مقرراتی و گواهی كردن / ثبت كردن  استفاده شود.یك جنبه از سیستم مدیریت كیفیت، طرح‌ریزی كیفیت است. مدارك طرح‌ریزی كیفیت می‌تواند طرح‌ریزی مدیریتی و عملیاتی، آماده‌سازی برای به‌كارگیری سیستم مدیریت كیفیت شامل سازمان‎دهی و زمانبندی و رویكردی كه توسط آن، اهداف كیفیت قرار است برآورده گردد، باشد.

راهنمایی‌هایی برای تهیه مستندات سیستم مدیریت كیفیت
 هدف و دامنه كاربرد

این استاندارد راهنمایی‌هایی برای تهیه و برقرار نگه داشتن مستندات موردنیاز برای ایجاد اطمینان از سیستم مدیریت كیفیت اثربخش كه متناسب با نیازهای خاص سازمان نیز باشد، ارائه می‎دهد. استفاده از این راهنمایی‌ها به ایجاد یك سیستم مدون همان گونه كه در استاندارد سیستم مدیریت كیفیت مورد كاربرد اام شده است، كمك می‌نماید.

راهنمایی‌های ارائه‌شده در این استاندارد, علاوه بر سیستم مدیریت كیفیت بر طبق استانداردهای خانوادة ایران- ایزو ۹۰۰۰ می‌تواند برای مدون كردن سایر سیستم‌های مدیریت از قبیل سیستم‌های مدیریت زیست‌محیطیو سیستم‌های مدیریت ایمنی  نیز به كار رود.

یادآوری–  هنگامی كه یك روش‎اجرایـی مدون شده‎باشد، غالباً از اصطلاح ”روش اجرایی مكتوب یا ”روش اجرایی مدون استفاده می‌شود.
مراجع اامی

استاندارد زیر شامل مقرراتی است كه از طریق ارجاع به آن در متن حاضر، جزیی از این استاندارد به شمار می‌آید. در مورد مداركی كه با ذكر تاریخ انتشار ارجاع شده باشد، اصلاحات یا تجدید نظرهای بعدی آن شامل این متن نمی شود. معذالك به طرف‌های موافقت‌نامه‌هایی كه بر اساس این مدرك تنظیم شده باشند توصیه می‎شود امكان كاربرد چاپ‌های جدید این مدارك را بررسی كنند. در مورد مداركی كه بدون ذكر تاریخ انتشار به آن‌ها ارجاع شده است همواره آخرین چاپ از هر مدرك ارجاع‌شده معتبر می‌باشد. آخرین اطلاعات لازم در این زمینه را می توان از مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران به دست آورد.
 دستورالعمل های كاری

شرح تفصیلی چگونگی انجام و ثبت كارها

یادآوری۱– دستورالعمل‌های كاری می‌توانند مدون باشند یا نباشند.

یادآوری۲-دستورالعمل‌های كاری می‌توانند مثلاً به صورت شرح مكتوب تفصیلی، نمودارهای گردش کار، قالب‎ها، الگوها، یادداشت‌های فنی درج‌شده در نقشه‌ها، مشخصات، كتابچه راهنمای تجهیزات، تصاویر، نوارهای ویدیو، چك‌لیست‌ها یا تركیبی از آن‌ها باشند. دستورالعمل كاری بایستی تمامی مواد، تجهیزات و مستندات مورد استفاده را شرح دهد. در موارد مقتضی، دستورالعمل های كاری شامل ”معیارهای پذیرش” هستند.

 مستندات سیستم مدیریت كیفیت

آرایش مستندات سیستم مدیریت كیفیت نوعاً از فرآیندهای سازمان یا از ساختار استاندارد كیفیت مورد كاربرد یا تركیبی از آن‌ها پیروی می‌نماید. ترتیبات دیگری كه نیازهای سازمان را برآورده نماید نیز می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد.

ساختار مستندات مورد استفاده در سیستم مدیریت كیفیت می‌تواند به صورت سلسله مراتبی توصیف گردد. چنین ساختاری نگهداری، درك و توزیع مستندات را تسهیل می‌نماید. پیوست الف نمونه‌ای نوعی از سلسله مراتب برای مستندات سیستم مدیریت كیفیت را نشان می‌دهد. ایجاد سلسله‌مراتب به شرایط سازمان وابسته می‌باشد.

گستردگی مستندات سیستم مدیریت كیفیت از سازمانی به سازمان دیگر بر حسب موارد زیر می‎تواند متفاوت باشد:

الف – اندازه سازمان و نوع فعالیت‌های آن

ب- پیچیدگی فرآیندها و تعامل آن‌ها، و

ج- شایستگی كاركنان

مستندات سیستم مدیریت كیفیت ممكن است شامل تعاریف باشند. واژگان مورد استفاده بایستی با اصطلاحات و تعاریف ذكر شده در استانداردهای ایران – ایزو ۹۰۰۰ سال ۱۳۸۰ و یا با آن چه که در لغت‌نامه‌های عمومی آمده است، در تطابق باشد.

مستندات سیستم مدیریت كیفیت معمولاً شامل موارد زیر است:

الف – خط‌مشی كیفیت و اهداف آن

ب- نظامنامه كیفیت

ج- روش‌های اجرایی مدون

د- دستورالعمل‌های كاری

ه- فرم‌ها

و- طرح‌های كیفیت

ز- مشخصات

ح- مدارك برون‌سازمانی

ط- سوابق

مستندات سیستم مدیریت كیفیت می‌تواند بر روی هر نوع رسانه‌ای نظیر نسخ كاغذی یا رسانه الكترونیكی باشد.

یادآوری –   برخی از مزایای استفاده از رسانه‎های الكترونیكی عبارتند از :

الف – كاركنان ذیربط همواره به اطلاعات روزآمد یكسان دسترسی دارند

ب – دسترسی و اعمال تغییرات در آنها به سادگی انجام می‌گیرد و تحت كنترل قرار دارد

ج –  توزیع آن‌ها بلافاصله صورت گرفته و به سادگی تحت كنترل است، ضمن آنكه گزینه چاپ نسخ كاغذی نیز وجود دارد

            د – امكان دسترسی به مدارك از مكان های دور وجود دارد، و

            ه-  پس گرفتن مدارك منسوخ‌شده ساده و اثربخش است.

مقاصد و منافع

مقاصد و منافع مستندات سیستم مدیریت كیفیت برای یك سازمان می‌تواند موارد زیر را شامل گردد، اما به این‎ها محدود نیست:

الف- تشریح سیستم مدیریت كیفیت سازمان

ب- فراهم آوردن اطلاعات برای گروه‌های فرابخشی به گونه‌ای كه آن‌ها بتوانند ارتباطات مابین را بهتر درك كنند

ج- مطلع كردن كاركنان از تعهد مدیریت در قبال كیفیت

د- كمك به كاركنان تا نقش خود را در درون سازمان درك كنند و بدین ترتیب حس بهتری نسبت به مقصد و اهمیت كار در آن‌ها ایجاد نماید

ه- فراهم آوردن درك متقابل بین كاركنان و مدیریت

و- فراهم آوردن مبنایی برای انتظارات در مورد عملكرد كار

ز- بیان نحوه انجام كارها برای برآورد كردن اامات مشخص شده

ح- فراهم آوردن شواهد عینی دستیابی به اامات مشخص شده

ط- فراهم كردن چارچوب روشن و كارآ در مورد عملیات

ی- فراهم آوردن مبنایی برای آموزش كاركنان جدید و بازآموزی ادواری كاركنان موجود

ك- فراهم آوردن مبنایی برای ایجاد نظم و تعادل در درون سازمان

ل- فراهم آوردن یكنواختی در عملیات بر مبنای فرآیندهای مدون شده

م- فراهم آوردن مبنایی برای بهبود مداوم

ن- فراهم آوردن اطمینان برای مشتری بر مبنای سیستم‌های مدون شده

س- اثبات توانمندی‌های سازمان به طرف‌های ذینفع

ع- فراهم آوردن چارچوبی روشن از اامات برای تأمین‌كنندگان

ف- فراهم آوردن مبنایی برای ممیزی كردن سیستم مدیریت كیفیت، و

ص- فراهم آوردن مبنایی برای ارزیابی اثربخشی و تداوم مناسب بودن سیستم مدیریت كیفیت.

 خط‌مشی كیفیت و اهداف

خط‌مشی كیفیت و اهداف کیفیت بایستی مدون گردند و می‌تواند به صورت یك مدرك مستقل باشد یا در نظامنامه كیفیت گنجانده شود.

نظامنامه كیفیت

نظامنامه كیفیت برای هر سازمانی منحصر به فرد است. این استاندارد امكان انعطاف‌پذیری در تعیین ساختار، فرمت، محتوا یا روش ارائه برای مدون كردن سیستم مدیریت كیفیت برای تمامی انواع سازما‌ن‌ها را فراهم می‌كند.

یك سازمان كوچك ممكن است مناسب بداند كه شرح تمامی سیستم مدیریت كیفیت خود و كلیه روش‌های اجرایی مدون اام‌شده در استاندارد ایران- ایزو ۹۰۰۱ را تنها در یك نظامنامه درج نماید. سازمان‌های بزرگ و چندملیتی ممكن است به چند نظامنامه در سطح جهانی، ملی یا منطقه‎ای و با سلسله‌مراتب پیچیده‌تری برای مستندات، نیاز داشته باشند.

نظامنامه كیفیت بایستی دامنه شمول سیستم مدیریت كیفیت را مشخص كند و جزئیات و توجیهات برای هر نوع استثناکردن اامات استاندارد, و همچنین روش‌های اجرایی مدون یا  ارجاع به آن‌ها و توصیفی از فرآیندهای سیستم مدیریت كیفیت و تعامل آن را در بر داشته باشد.

اطلاعات در مورد سازمان از قبیل نام، مكان و روش‌های تبادل اطلاعات بایستی در نظامنامه كیفیت گنجانده شود. اطلاعات تكمیلی از قبیل زمینه كسب و كار، شرح مختصری از سوابق كاری، و اندازه سازمان نیز می‌تواند در نظامنامه گنجانده شود.

نظامنامه كیفیت بایستی عناصر شرح داده شده در بندهای ۴-۴-۲ تا ۴-۴-۹ زیر را – البته نه ااماً به همان ترتیب – دربر داشته باشد.

 عنوان و دامنه شمول

عنوان و یا دامنه شمول نظامنامه كیفیت بایستی سازمانی را كه نظامنامه مربوط به آن است، معرفی نماید. نظامنامه كیفیت بایستی مشخصاً به استاندارد خاص سیستم مدیریت كیفیت  كه مبنای سیستم مدیریت كیفیت سازمان است، ارجاع دهد.

 فهرست مندرجات

مندرجات نظامنامه كیفیت بایستی شماره و عنوان هر بخش و مكان آنرا نشان دهد.

 بازنگری، تصویب و تجدید نظر

شواهد مربوط به وضعیت و تاریخ بازنگری، تصویب، و تجدیدنظر نظامنامه كیفیت بایستی به روشنی در نظامنامه مشخص شود.

در صورت عملی بودن، ماهیت تغییرات بایستی در خود مدرك یا در ضمایم مناسب مشخص گردد.

خط‌مشی كیفیت و اهداف

هرگاه سازمان تصمیم بگیرد كه خط‌مشی كیفیت را در نظامنامه كیفیت درج كند، نظامنامه می‌تواند بیانیه خط‎مشی كیفیت و اهداف كیفیت را در برداشته باشد. اهداف كیفیت واقعی كه برای برآورده كردن این اهداف می‌باشد ممكن است در بخش دیگری از مستندات سیستم مدیریت كیفیت بر طبق آن چه سازمان تعیین می‌كند، مشخص گردد. خط‌مشی كیفیت بایستی دربردارنده تعهد به مطابقت با اامات و بهبود مداوم اثربخشی سیستم مدیریت كیفیت باشد.

اهداف نوعاً از خط‌مشی كیفیت منبعث می‌شوند و بایستی به آن‌ها دست یافت. هنگامی كه اهداف كمّی می‌شوند به اهداف خرد تبدیل می‌گردند و قابل اندازه‌گیری هستند.
سازماندهی، مسئولیت و اختیار

نظامنامه كیفیت بایستی شرحی از ساختار سازمان ارائه دهد. مسئولیت، اختیار و ارتباطات درون‌سازمانی می‎تواند به طرقی از قبیل نمودار سازمانی، نمودارهای گردش کار و/یا شرح‌شغل‎ها مشخص گردد. این موارد بایستی در نظامنامه كیفیت گنجانده شود یا به آن‌ها ارجاع داده شود.

نظامنامه كیفیت بایستی دارای فهرستی باشد از مداركی كه به آن‌ها ارجاع شده ولی در نظامنامه گنجانده نشده است.

 توصیف سیستم مدیریت كیفیت

نظامنامه كیفیت بایستی سیستم مدیریت كیفیت و چگونگی اجرای آن در سازمان را شرح دهد. توصیفی از فرآیندها و نحوه تعامل آن‌ها بایستی در نظامنامه كیفیت درج گردد. روش‌های اجرایی مدون بایستی در نظامنامه كیفیت گنجانده شده یا به آن‌ها ارجاع داده شود.

سازمان بایستی سیستم مدیریت كیفیت خاص خود را با پیروی از توالی جریان فرآیندهای خود یا با ساختاری مطابق با ساختار استاندارد انتخاب‌شده یا هر توالی دیگری كه برای سازمان مناسب باشد، مدون كند. ارجاعات متقابل بین استاندارد انتخاب‌شده و نظامنامه كیفیت می‌تواند مفید باشد.

نظامنامه كیفیت بایستی روش‌های مورد استفاده توسط سازمان جهت برآورده كردن خط‌مشی و اهداف آن را بیان نماید.

روش‌های اجرایی مدون
 ساختار و فرمت

ساختار و فرمت روش‌های اجرایی مدون (نسخ كاغذی یا رسانه‌های الكترونیكی) بایستی به صورت متن، نمودارهای گردش کار، جداول یا تركیبی از آن‌ها و یا هر روش دیگری كه متناسب با نیازهای سازمان باشد، توسط سازمان مشخص شود. روش‌های اجرایی مدون بایستی شامل اطلاعات ضروری (به بند ۴-۵-۲ رجوع شود) بوده و دارای شناسه منحصر به فرد باشد.

در روش‌های اجرایی می‌توان به دستورالعمل‌های كاری كه نحوه واقعی انجام یك فعالیت را شرح می‌دهند، ارجاع داد. روش‌های اجرایی مدون معمولاً فعالیت هایی[۲۶] را شرح می‌دهند كه مربوط به امور مختلف است در حالی كه دستورالعمل‌های كاری عموماً مربوط به كارهایی است كه برای انجام یک وظیفه صورت می‌گیرد.

 مسئولیت و اختیار

مسئولیت و اختیار افراد و/یا بخش‌های سازمانی و همچنین ارتباط میان آن‌ها كه به فعالیت‌ها و فرآیندهای مشروح در روش اجرایی مربوط می‌شود، بایستی مشخص گردد. این موارد بایستی در روش اجرایی به هر صورتی كه برای واضح بودن مناسب باشد با نمودارهای گردش كار یا متن‎های توصیفی شرح داده شوند.

 شرح فعالیت‌ها

میزان جزئیات مندرج در روش اجرایی معمولاً می‌تواند بر حسب پیچیدگی فعالیت‌ها، روش‌های مورد استفاده، سطح مهارت‎ها و آموزش لازم برای افرادی كه فعالیت‌ها را انجام می‌دهند، متفاوت باشد. جدا از میزان جزئیات، موارد زیر هر جا كه كاربرد داشته باشند بایستی در تهیه روش‌های اجرایی مدنظر قرار گیرند.

الف- مشخص كردن نیازهای سازمان، مشتریان و تامین‌كنندگان آن

ب-  تشریح فرآیندها به صورت متن و/یا نمودارهای گردش كار مرتبط با فعالیت‌های مورد نیاز

ج-  تعیین این كه چه كاری بایستی انجام گیرد، توسط چه شخصی یا كدام واحد سازمانی و چرا، چه موقع ، كجا و چگونه

د-  تشریح كنترل فرآیندها و كنترل‌های مربوط به فعالیت‌های مشخص شده

هـ-  مشخص‎كردن منابع موردنیاز برای انجام فعالیت‌ها (ازنظر كاركنان، آموزش ، تجهیزات و مواد)

و-  مشخص كردن مستندات مناسب مربوط به فعالیت‌های مورد نیاز

ز-  تعیین درونداد و برونداد فرآیند، و

ح-  تعیین اندازه‌گیری هایی كه بایستی انجام گیرد.

سازمان می‌تواند تصمیم بگیرد كه برخی از اطلاعات فوق برای در نظر گرفته شدن در یك دستورالعمل كاری مناسب‎تر است.

 سوابق

سوابق مربوط به فعالیت‌های شرح داده‌شده در روش اجرایی مدون بایستی در همین بخش از روش اجرایی مدون یا در سایر بخش‌های مرتبط تعریف شوند. فرم‌هایی كه برای این سوابق بایستی استفاده شود بایستی برحسب كاربرد در متن روش اجرایی مشخص گردند.

روش مورد استفاده برای تكمیل، بایگانی و حفظ سوابق نیز بایستی مشخص شود.

پیوست ها

پیوست های حاوی اطلاعات پشتیبانی‌كنندة روش اجرایی مدون از قبیل جداول، نمودارها، نمودارهای جریان و فرم‌ها می تواند در روش اجرایی مدون گنجانده شود.

بازنگری، تصویب و تجدید نظر

شواهد بازنگری، تصویب، وضعیت و تاریخ تجدیدنظر روش‌های اجرایی بایستی مشخص شود.

مشخص كردن تغییرات

در مواردی كه امكان‌پذیر باشد، ماهیت تغییرات بایستی در همان مدرك یا ضمائم مناسب مشخص گردد.

 دستورالعمل های كاری
 ساختار و فرمت

دستورالعمل‌های كاری بایستی برای تشریح نحوه انجام تمامی كارهایی كه نبودن دستورالعمل می‎تواند بر انجام آن‌ها تاثیر نامطلوب بگذارد، تهیه و برقرار نگهداشته شود. راه‌های زیادی برای تهیه و ارائه دستورالعمل‌های كاری وجود دارد.

دستورالعمل‌های كاری بایستی دارای عنوان و شماره منحصر به فرد باشند. (این اطلاعات در بند ۴-۶-۴ بیان شده است).

ساختار، فرمت و میزان جزئیات دستورالعمل‌های كاری بایستی متناسب با نیازهای كاركنان سازمان باشد و به پیچیدگی كار، روش‌های مورد استفاده، آموزش‌های ارائه شده، مهارت‌ها و شرایط احراز كاركنان بستگی دارد.

ساختار دستورالعمل‌های كاری می‌تواند با ساختار روش‌های اجرایی مدون متفاوت باشد.

دستورالعمل‌های كاری می‌تواند در روش‌های اجرایی مدون درج گردد یا به آن‌ها ارجاع داده شود.

مندرجات

دستورالعمل‌های كاری بایستی فعالیت‌های مهم را شرح دهند. از درج جزئیاتی كه منجر به كنترل بیشتر بر فعالیت نمی‌گردد بایستی اجتناب كرد.

ارائه آموزش می‌تواند منجر به كاهش نیاز به دستورالعمل كاری با جزئیات زیاد بشود، مشروط بر آن كه اشخاص اطلاعات لازم جهت انجام صحیح كارهای خود را كسب كرده باشند.

 انواع دستورالعمل‌های كاری

گرچه برای دستورالعمل‌‌های كاری ساختار یا فرمت خاصی اام نشده است ولی معمولاً بایستی دامنه كار و اهداف را بیان نماید و به روش های اجرایی مدون مرتبط نیز ارجاع دهند.

جدا از این كه هر فرمت یا تركیبی انتخاب شود، دستورالعمل كاری بایستی مطابق با ترتیب یا توالی عملیات باشد و اامات و فعالیت‌های مرتبط را به دقت منعكس نماید. به منظور كاهش سردرگمی و عدم اطمینان بهتر است ساختار و فرمت ثابتی برای دستورالعمل كاری تعیین شده و حفظ گردد.

نمونه‌ای از دستورالعمل كاری در پیوست ب ارائه شده است.

بازنگری، تصویب و تجدید نظر

سازمان بایستی شواهد روشنی دال بر بازنگری و تصویب دستورالعمل‌های كاری و همچنین این كه چندمین نوبت تجدیدنظر است، فراهم آورد.

سوابق

در موارد مقتضی, سوابق مشخص‌شده در دستورالعمل‌های كاری بایستی در بخشی از آن یا سایر بخش‎های مرتبط تعییــن گردد. حداقل سوابق اام‌شده در استاندارد ایران– ایزو‎۹۰۰۱ مشخص شده است. روش لازم جهت تكمیل، بایگانی و نگهداری سوابق بایستی ذكر شود. فرم‌های مورد استفاده برای ایجاد سوابق نیز بایستی بنا به كاربرد در متن دستورالعمل كاری مشخص شود.
 مشخص كردن تغییرات

هرگاه عملی باشد، ماهیت تغییرات بایستی در دستورالعمل كاری یا ضمائم مناسب مشخص گردد.

فرم ها

فرم‌ها برای ثبت داده‌هایی كه مطابقت با اامات سیستم مدیریت كیفیت را به اثبات می‌رسانند، تهیه و نگهداری می شوند.

فرم‌ها بایستی دارای عنوان، شماره شناسایی، تاریخ تجدیدنظر و این كه چندمین نوبتِ تجدیدنظر است، باشد. فرم‎های مورد استفاده بایستی در نظامنامه كیفیت، روش‌های اجرایی مدون و/یا دستورالعمل‌های كاری مورد ارجاع قرار گیرند یا به آن ضمیمه شوند.

طرح‌های كیفیت

طرح كیفیت جزئی از مستندات سیستم مدیریت كیفیت می‌باشد.

طرح كیفیت بایستی فقط به سیستم مدیریت كیفیت مدون ارجاع نماید تا نشان دهد كه چگونه از این سیستم در شرایط خاص موردنظر استفاده می شود و مشخص و مدون نماید كه سازمان چگونه به آن دسته از ااماتی كه مختص محصول، فرآیند، پروژه یا قرارداد خاص هستند، دست می‌یابد.

دامنه كاربرد طرح كیفیت بایستی مشخص شود. طرح كیفیت می‌تواند شامل روش‌های اجرایی، دستورالعمل‌های كاری و/ یا سوابق مختص به خود باشد.

 مشخصات

مشخصات مداركی هستند كه اامات را بیان می‌كنند. مشخصات در این استاندارد بیش از این تشریح نمی‌شوند، زیرا برای هر محصول یا سازمان انحصاری هستند.

مدارك برون‌سازمانی

سازمان بایستی مدارك برون‌سازمانی مورد استفاده و نحوه كنترل آن‌ها را در سیستم مدیریت كیفیت مدون خود مشخص كند. مدارك برون‌سازمانی می‌تواند نقشه‌های مشتری، مشخصات، اامات مربوط به قوانین و مقررات، استانداردها، آئین‌نامه‎ها و دستورالعمل‌های نگهداری و تعمیر را شامل گردد.

 سوابق

سوابق سیستم مدیریت كیفیت در واقع نتایجِ به‌دست‌آمده را بیان می‌كند یا شواهدی دال بر این كه فعالیت‌های تعیین شده در روش‌های اجرایی مدون و دستورالعمل‌های كاری اجرا شده‌اند را فراهم می‌آورد. سوابق همچنین بایستی مطابقت با اامات سیستم مدیریت كیفیت و اامات تعیین‌شده برای محصول را مشخص نماید. مسئولیت‌ها برای تهیه سوابق بایستی در مستندات سیستم مدیریت كیفیت مشخص و یا مورد ارجاع قرار گرفته باشند.

یادآوری – سوابق عموماً از نظر تجدیدنظر كنترل نمی‌شوند، چون در معرض تغییر قرار ندارند.
 فرآیند تهیه مستندات سیستم مدیریت كیفیت
مسئولیت تهیه مستندات

مستندات سیستم مدیریت كیفیت بایستی توسط همان اشخاصی تهیه شود كه دخیل در فرآیندها و فعالیت‌ها هستند. این امر موجب می‌شود تا اشخاص اامات ضروری را بهتر درك كنند و سبب احساس دخیل بودن و تعلق خاطر در كاركنان می‌گردد.

بازنگری و استفاده از مدارك و مرجع‌های موجود در سازمان می‌تواند مدت زمان صرف شده برای تهیه مستندات سیستم مدیریت كیفیت را به میزان چشم‌گیری كاهش دهد. این كار همچنین كمكی است جهت مشخص كردن حوزه‌هایی كه عدم كفایت سیستم مدیریت كیفیت در آن‌ها نیاز به رسیدگی و اصلاح دارد.
روش تهیه مستندات سیستم مدیریت كیفیت

سازمان‌هایی كه در حال اجرای سیستم مدیریت كیفیت هستند، یا قصد اجرای آن را دارند، بایستی :

الف- فرآیندهای ضروری برای اجرای اثربخش سیستم مدیریت كیفیت را مشخص كنند

ب-  تعامل بین این فرآیندها را درك كنند، و

ج-  فرآیندها را در حدی مدون كنند كه اطمینان حاصل شود اجرا و كنترل این فرآیندها به نحو اثربخش صورت می‎گیرد.

انگیزه تعیین میزان مستندات موردنیاز برای سیستم مدیریت كیفیت بایستی بر اساس تحلیل فرآیندها باشد و نبایستی مستندات فرآیندها را هدایت كنند.

توالی تهیه مستندات سیستم مدیریت كیفیت حتماً نبایستی از سلسله‌مراتب نشان داده‌شده در پیوست الف پیروی كند، زیرا غالباً روش‌های اجرایی و دستورالعمل‌های كاری پیش از تكمیل نظامنامه تدوین می‌شوند.

نمونه اقداماتی كه می‌تواند بر حسب اقتضا انجام شود در زیر ارائه می‌شود:

الف- تصمیم‌گیری در مورد این كه كدام اامات مستندسازی سیستم مدیریت كیفیت بر اساس استاندارد انتخاب‌شده برای سازمان كاربرد دارد

ب- گردآوری داده‌هایی درباره سیستم مدیریت كیفیت موجود و فرآیندهای آن به طرق مختلف از قبیل پرسشنامه و مصاحبه

ج- تعیین و فهرست كردن مدارك سیستم مدیریت كیفیت مورد استفاده و تحلیل آن‌ها به منظور تعیین مفید بودن آن‌ها

د- آموزش اشخاص دخیل در مستندسازی از نظر تهیه مستندات و اامات استاندارد سیستم مدیریت كیفیت مورد نظر یا سایر معیارهای انتخاب شده

ه- درخواست و دستیابی به منابع تكمیلی برای مستندات یا مراجع از واحدهای عملیاتی

و- تعیین ساختار و فرمت برای مدارك مورد نظر

ز- تهیه نمودارهای گردش كار به ترتیبی كه فرآیندهای مربوط به دامنه كاربرد سیستم كیفیت سازمان را دربر گیرند (به پیوست ب رجوع شود)

ح- تحلیل نمودارهای گردش كار جهت شناخت بهبودهای ممكن و اجرای این بهبودها

ط- صحه‌گذاری مستندات از طریق اجرای آزمایشی آن‌ها

ی- استفاده از روش‌های مناسب دیگری در سازمان جهت تكمیل مستندات سیستم مدیریت كیفیت، و

ك- بازنگری و تصویب مستندات قبل از صدور.

 استفاده از ارجاعات

هرگاه مقتضی باشد و به منظور محدود كردن حجم مستندات، ارجاع به استانداردهای شناخته‌شدة موجود برای سیستم مدیریت كیفیت یا سایر مدارك موجود كه در اختیار استفاده‌كننده از مدارك قرار دارد، بایستی مدنظر قرار گیرد.

هنگام استفاده از ارجاعات، از مشخص كردن وضعیت تجدیدنظر مدرك مورد ارجاع بایستی خودداری گردد تا نیازی نباشد با تغییر وضعیت تجدیدنظر مدرك مورد ارجاع, در مدرك ارجاع‌كننده تغییری صورت داده شود.

 فرآیند تصویب، صدور و كنترل مدارك سیستم مدیریت كیفیت
بررسی و تصویب

مدارك قبل از صدور بایستی توسط اشخاص مجاز جهت حصول‎اطمینان از وضوح، درستی، كفایت و تناسب ساختار آن مورد بازنگری قرار گیرد. كاربران نیز بایستی فرصت ارزیابی و اظهارنظر در مورد قابلیت كاربری مدارك و این كه مدارك منعكس‌كننده وضعیت واقعی كار یا فعالیت هستند را داشته باشند. صدور مدارك بایستی با تصویب مدیریت مسئولِ تهیه آن‌ها صورت گیرد. هر نسخه از مدرك بایستی شواهدی دال بر اجازه صدور داشته باشد. شواهد تصویب مدارك بایستی حفظ شود.
 توزیع

روش توزیع مدارك توسط كاركنان مجاز بایستی این اطمینان را به وجود آورد كه نسخ معتبر از مدارك در دسترس كلیه كاركنان كه به اطلاعات مندرج در آن مدارك نیاز دارند، قرار می‎گیرد. كنترل و توزیع مناسب را می‌توان به طرق مختلف مثلاً با استفاده از ثبت شماره سری هر مدرك كه تحویل دریافت كننده می‌شود تقویت كرد. توزیع مداركی از قبیل نظامنامه و طرح كیفیت می‎تواند طرف‎های برون‌سازمانی (برای مثال مشتریان، نهادهای قانون‌گذار و سازمان‌های گواهی‌كننده) را نیز در بر گیرد.

گنجاندن تغییرات

فرآیندی جهت شروع، تهیه، بازنگری، كنترل و گنجاندن تغییرات در مدارك بایستی فراهم آورده شود. فرآیندی كه برای بازنگری و تصویب مدارك هنگام تهیه نسخ اولیه به كار می رود، بایستی هرگاه تغییری در مدارك صورت می گیرد نیز اعمال شود.
 كنترل صدور و تغییر

كنترل صدور و تغییر مدرك بدین جهت ضرورت دارد تا اطمینان حاصل شود كه مندرجات هر مدرك به صورت مناسب توسط كاركنان مجاز مورد تصویب قرار می‌گیرد و این تصویب به سهولت قابل تشخیص است.

روش های مختلف جهت تسهیل فرآیند فیزیكی اعمال تغییرات می تواند مدنظر قرار گیرد.

فرآیندی بایستی ایجاد شود تا اطمینان حاصل گردد كه فقط مدارك مناسب مورد استفاده قرار می‎گیرند. در شرایط معین، مدرك مناسب ممكن است آخرین نسخه تجدیدنظرشدة مدرك نباشد. مدارك تجدیدنظرشده بایستی در اسرع وقت جایگزین نسخه قبلی شوند. برای اطمینان دادن به استفاده‌كنندگان در این مورد كه نسخه صحیح مدارك مجاز را در اختیار دارند، می‌توان از یك فهرست اصلی استفاده كرد كه دفعات تجدیدنظر مدارك در آن مشخص شده باشد. سازمان بایستی ثبت پیشینه تغییرات مدارك را جهت مقاصد قانونی و / یا حفظ اطلاعات(دانش) مورد توجه قرار دهد.
 نسخ خارج از كنترل

در برخی از حالات، مثلاً در هنگام توزیع مدارک برای مناقصه‌ها یا برای استفاده مشتریان در بیرون از سازمان و سایر موارد خاص كه كنترل تغییرات مدارك مورد نظر نیست، بایستی خارج از كنترل بودن مدارك توزیــع‌شده به روشنی مشخص باشد. این نــوع مدارك هنــگام توزیع بایستی به روشنی با عنوان ”مدارك خارج از كنترل مشخص گردند.

    استاندارد چیست ؟

استاندارد یعنی نظم و قانون.هر کاری که طبق اصول منظم و مرتب انجام شده باشد می گویند طبق استاندارد است .استانداردهای ملی ویژگی های لازم در تولید یک فرآورده یا انجام یک خدمت را مشخص می نماید و مطمئن ترین مسیر برای نیل به توسعه پایدار است .
اولین تشکیلات موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران با تصویب قانون اوزان و مقیاس ها در سال 1304 خورشیدی مطرح شد و بعد ها در سال 1339 با تصویب قانون تاسیس موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ، موسسه کار خود را در چارچوب هدف ها و مسئولیت های تعیین شده آغاز نمود.
استاندارد ملی به صورت استاندارد اجباری و استاندارد تشویقی برای محصولات و خدمات کاربرد دارد.
1)  استاندارد اجباری :
تولید کنندگان و عرضه کنندگان اقلامی که اجرای استاندارد آن ها به موجب قانون اجباری اعلام شده ، موظفند محصولات خود را منطبق با استاندارد ملی تولید و عرضه بنماید.
2) استاندارد تشویقی
محصولی که مشمول استانداردهای اجباری نباشد. می تواند با رعایت استاندارد ملی تولید یا عرضه شود و تولید کنندگان آن پس از کسب مجوز از موسسه استاندارد می توانند از علامت استاندارد تشویقی استفاده کنند.
مدارک لازم جهت اخذ استاندارد ایران :
1- کپی برابر اصل آگهی ثبت واحد تولیدی خدماتی در رومه رسمی کشور
2- کپی برابر اصل آگهی آخرین تغییرات در رومه رسمی کشور
3- کپی برابر اصل پروانه تاسیس ، بهره برداری و پروانه فعالیت از مراجع قانونی همراه با رونوشت آخرین تغییرات
4- کپی برابر اصل آگهی رسمی ثبت نام یا علامت تجاری محصول در رومه رسمی کشور در طبقه فرآورده مورد نظر
5- ارائه مدارک مرتبط با نام تجاری واحد تولیدی یا خدماتی ( در صورت استفاده از آن ها )
ارائه مستندات ذیل در صورت وجود :
1- کپی گواهینامه استقرار سیستم مدیریت کیفیت 9001 ISO ، صادر شده توسط موسسات گواهی کننده تایید صلاحیت شده از طرف نظام تایید صلاحیت و یا HACCP ISO2200
2- کپی پروانه کاربرد علامت استاندارد معتبر حداقل برای یکی از محصولات
3- گواهینامه معتبر مدیر یا مسئول کنترل کیفیت تایید شده توسط موسسه فرآیند تولید و یا معرفی مسئول کنترل کیفیت واجد شرایط که مراحل تایید صلاحیت وی از طریق انجمن مسئولین کنترل کیفیت پیگیری شود.
4- فرم تکمیل شده پرسشنامه اطلاعات فنی که به تایید مدیر عامل شرکت یا مالک واحد تولیدی رسیده باشد.
5- پرداخت هزینه های خدماتی مرتبط با صدور پروانه توسط واحد متقاضی
6- مدرک دال بر دارا بودن ایران کد از وزارت بازرگانی برای محصول مورد درخواست ( چنانچه وزارت صنعت ، معدن و تجارت ، ایران کد را برای محصولی تخصیص نداده باشد ، با ارائه تاییدیه آن وزارتخانه این بند کاربرد ندارد).
7- نمودار فرآیند تولید (opc)
8- گواهی  کالیراسیون وسایل و تجهیزات آزمایشگاهی
9- اخذ تاییدیه مکتوب از مسئول امور مالی اداره کل استان نتایج آزمون ماهیانه واحد تولیدی در فرمت مورد تایید اداره کل استاندارد که نمونه برداری در آن ها مشخص شده باشد.
10- کپی پروانه کار علامت استاندارد معتبر حداقل برای یکی دیگر از محصولات
راهنمای اخذ استاندارد اجباری :

    اخذ مجوز تولید سازمان از وزارت صنعت و یا اتاق بازرگانی و یا اتحادیه صنف

اخذ مجوز صنایع و یا جواز اتحادیه برای دریافت پروانه استاندارد ضروری است . جهت اطلاع از قوانین و روش دریافت مجوز در استان مربوط به ارگان شغل خود مراجعه نمایید.این قوانین در استان های مختلف می تواند ساده یا سخت باشد.

    تقاضای کتبی از اداره کل استاندارد

فرم های تعیین شده از طرف اداره استاندارد استان مربوطه ، می بایست توسط سازمان متقاضی تکمیل شود. این فرم ها شامل اطلاعات عمومی و اطلاعات فنی در خصوص محصولات و خدمات و مجوزهای سازمان متقاضی می باشد.

    امکانات تولید

داشتن فضا و امکانات کافی برای خط تولید و کنترل کیفیت یکی از موارد ضروری می باشد. واحد می تواند یک خط کوچک مونتاژ نهایی داشته و قطعات را از بازار و یا سایر واحدهای تولیدی خریداری نماید.

    ثبت علامت تجاری

ثبت علامت تجاری یکی دیگر از ضروریات اخذ پروانه استاندارد است .تولید کننده می بایست تصدیق مالکیت علامت تجاری را به اداره استاندارد تقدیم نماید.

    ارائه مدرک مبنی بر دارا بودن آزمایشگاه کنترل کیفیت اختصاصی

ارائه حداقل تجهیزات و امکانات آزمایشگاهی لازم برای آزمون های مورد نیاز مطابق اامات مندرج استاندارد ملی مربوطه ، جهت کنترل مواد اولیه و محصول نهایی اامی است . واحد تولیدی می بایست تجهیزات مجهز به تسترها و دستگاه های آزمون تخصصی آن محصول را تهیه نموده و محل مناسبی را به تاسیس آزمایشگاه کنترل کیفیت اختصاص دهند.تکمیل بودن و کالیبره بودن تجهیزات می بایست به تایید اداره استاندارد برسد.

    تهیه استاندارد ملی مربوطه

با مراجعه به استاندارد و مطلع شدن از شماره کتاب استاندارد ملی مربوطه آن را تهیه نمایید . ملاک اخذ قبولی در آزمون های استاندارد مطابقت کامل با بندهای استاندارد ملی می باشد و در صورت عدم تطابق نتیجه آزمون مردود خواهد بود.

    تعیین کارشناس کنترل کیفیت

کارشناس کنترل کیفیت وفق شرایط تعیین شده ( معمولاَ با تحصیلات لیسانس) از طرف اداره استاندارد مشخص می شود و سپس مشخصات کنترل کیفیت به همراه سایر مدارک مربوطه به اداره استاندارد اعلام می شود. پس از تایید شدن صلاحیت شخص و در طول دوره تخصصی آزمون ها و قبولی برای وی پروانه تایید صلاحیت صادر می گردد.

    ارزیابی محصول و خدمات

سیستم کنترل کیفیت طرح ریزی شده ، توسط کارشناس استاندارد مورد ارزیابی قرار می گیرد  و نمونه محصولات نیز جهت بررسی به آزمایشگاه مورد تایید اداره استاندارد ارائه می شود.
در صورتی که تمامی مراحل فوق اجرا شده و نمونه های محصول و خدمات در آزمایشگاه مورد تایید اداره استاندارد با اامات مشخص شده منطبق باشد ، پروانه استاندارد ملی سازمان متقاضی صادر می شود.
اعتبار پروانه استاندارد به طور معمول یک سال است و واحد تولیدی موظف است همه ساله نسبت به تمدید پروانه اقدام نماید.
لازم به توضیح است پس از دریافت استاندارد ملی ایران ، واحد های تولیدی طی بازدیدهای دوره ای کنترل می شوند و چنانچه مصول با استاندارد صادره همخوانی نداشته باشد باطل خواهد شد.

صندوق قرض الحسنه به موسسه ای غیر انتفاعی گفته می شود که در چارچوب قانون و اساسنامه خود فعالیت می کند و صرفاَ به امر دریافت و پرداخت قرض الحسنه مبادرت می نماید.

     اهداف فعالیت صندوق ها  عبارت است از :

1-احیای سنت الهی قرض الحسنه و توسعه و گسترش آن
2-تشویق و ترغیب افراد نیکوکار و عاملین خیر
3-کمک به تامین نیازها و بهبود بخشیدن به زندگی محرومان جامعه
4-انجام خدمات عام المنفعه ، نشر و ترویج تعالیم عالیه و فرهنگ اصیل اسلامی و به ویژه مسائل نظری و کاربردی قرض الحسنه
5-مبارزه با ربا خواری از طریق اعطای وام های بدون بهره و کارمزد از محل منابع مالی و وجوه ذخیره شده ، توسط افراد نیکوکار که به صورت قرض الحسنه یا هدایا و کمک در اختیار صندوق قرار می گیرد.
به موجب قانون، وظایف صندوق منحصراَ دریافت و پرداخت قرض الحسنه است و انجام هر گونه فعالیت بانکی و تجاری تحت عنوان هر گونه عقود اسلامی از سوی صندوق ممنوع است.

    نحوه تاسیس و ثبت صندوق های قرض الحسنه

تاسیس صندوق، نیازمند معرفی شورای عالی صندوق قرض الحسنه و اخذ مجوز از نیروی انتظامی و سپس مراجعه به ثبت شرکت ها جهت ثبت صندوق می باشد.
همچنین،ثبت صندوق قرض الحسنه در اداره ثبت شرکت ها منوط به صدور مجوز بانک مرکزی و رعایت ضوابط و مقررات قانون می باشد.
موسسه اعتباری باید به همراه درخواست کسب مجوز تاسیس صندوق، مدارک و اطلاعات زیر را به بانک مرکزی ارائه نماید:
1.اساسنامه پیشنهادی صندوق مطابق با اساسنامه نمونه بانک مرکزی
2.نام و مشخصات ، میزان تحصیلات ، سابقه فعالیت و سمت های قبلی اعضای هیات امناء هیات مدیره و مدیر عامل پیشنهادی
3.التزام کتبی مدیر عامل موسسه اعتباری مبنی بر انجام عملیات طبق مقررات
به موجب ماده 12، بانک مرکزی پس از دریافت اساسنامه ثبت شده ، آگهی ثبت در رومه رسمی و یا رسید دریافت رومه رسمی و سایر مدارک لازم و همچنین اسامی صاحبان امضای مجاز، ظرف مدت 10 روز نسبت به صدور مجوز فعالیت اقدام می نماید.

    مدارک مورد نیاز جهت ثبت موسسه قرض الحسنه

_ 2 جلد اساسنامه که به امضای موسسین و هیات امنا رسیده باشد
_ 2 برگ تقاضانامه ثبت موسسات غیر تجاری که به امضاء موسسین و اعضاء هیات امنا رسیده باشد.
_ 1 نسخه مدارک شناسایی موسسین و هیات امنا و هیات مدیره و بازرسین
_مجوز ثبت صادره از اداره کل اطلاعات نیروی انتظامی

    چند نکته ی قانونی :

_اعضای هیات امنای صندوق باید از میان اعضای هیات مدیره موسسه اعتباری انتخاب گردند.
_انتخاب اعضای هیات امناء و مدیر عامل منوط به تایید بانک مرکزی است.
_صندوق های قرض الحسنه جهت هماهنگی و همکاری متقابل و ت های پولی واحد می توانند به تاسیس یک صندوق قرض الحسنه مرکزی یا معرفی یک صندوق به این عنوان تحت نظارت شورای عالی صندوق ها اقدام نمایند.
_ بانک مرکزی بر عملیات جاری صندوق های قرض الحسنه نظارت خواهد کرد.
به استحضار خوانندگان محترم می رساند شرکت ثبت کارا، به صورت فوق حرفه ای در کوتاه ترین زمان، خدمات خود را در زمینه های ثبت شرکت،ثبت علائم تجاری،ثبت اختراع و طرح صنعتی،ثبت صورتجلسات شرکت ها،ثبت تغییرات پس از شرکت ارائه می نماید.

    تعریف شرکت تجاری

شرکت تجاری شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای فعالیت های تجاری و به منظور کسب درآمد و تقسیم بین آن ها ، تحت عنوان یکی از شرکت های مذکور در قانون تجارت ، تشکیل و ثبت می شود.

    انواع شرکت های تجاری

شرکت های تجاری به انواع ذیل تقسیم می شوند :
1. شرکت سهامی عام ؛
2. شرکت سهامی خاص ؛
3. شرکت با مسئولیت محدود ؛
4. شرکت تضامنی ؛
5. شرکت نسبی ؛
6. شرکت مختلط سهامی ؛
7. شرکت مختلط غیر سهامی .
یادآوری می شود که همه شرکت های تجاری ؛ دارای شخصیت حقوقی بوده و یک شخص حقوقی محسوب می شوند.

1. شرکت سهامی عام
شرکت سهامی عام ، شرکتی است که سرمایه آن به سهام تقسیم شده و مسئولیت صاحبان سهام ، محدود به مبلغ اسمی سهام آن هاست. تعداد سهامداران شرکت سهامی عام باید حداقل پنج نفر باشد. در شرکت های سهامی عام ، به هنگام تاسیس ، قسمتی از سرمایه را خود موسسان تامین می کنند و قسمتی دیگر از طریق فروش سهام به مردم تامین می شود. سرمایه اولیه شرکت در موقع تاسیس باید حداقل پنج میلیون ریال باشد . در تمام مدت فعالیت شرکت نیز میزان سرمایه نباید از این مبلغ کمتر شود ؛ در غیر این صورت هر ذی نفعی می تواند انحلال آن را ( با رعایت شرایط ماده 5 لایحه اصلاحی ) از دادگاه درخواست کند. برای تاسیس شرکت سهامی عام ، موسسان آن باید حداقل بیست درصد سرمایه را خود تعهد کنند و لااقل سی و پنج درصد مبلغی را که تعهد کرده اند ، نقداَ در حسابی که به نام شرکت در شرف تاسیس در یکی از بانک ها افتتاح کرده اند ، بسپارند.
آورده های موسسان ممکن است نقدی و غیر نقدی باشد. آورده غیر نقدی مخصوص موسسان است. خریداران سهام باید بهای آن ها را نقداَ بپردازند ؛ منتها پرداخت یکجای تمام بهای سهام اامی نیست ؛ ولی نباید مبلغ پرداخت شده در موقع خرید سهام کم تر از سی و پنج درصد مبلغ اسمی هر سهم باشد. آورده های غیر نقدی موسسان باید تماماَ ارزیابی و تسلیم شود.
لازم است بلافاصله قبل از نام شرکت یا بعد از آن ،  عنوان " شرکت سهامی عام " در کلیه اوراق و اطلاعیه ها و آگهی های شرکت به طور روشن و خوانا قید شود. شرکت دارای اساسنامه و ارکان سه گانه ، یعنی مجامع عمومی ( عادی و فوق العاده ) ، هیئت مدیره و بازرس یا بازرسان و نیز مدیر عامل است. مجمع عمومی موسس در بدو تاسیس شرکت ، هیئت مدیره را از بین صاحبان سهام انتخاب می کند و بعداَ مجمع عمومی عادی عهده دار این کار است. تعداد اعضای هیئت مدیره نباید از پنج نفر کمتر باشد. مدت مدیریت مدیران ، در اساسنامه تعیین می شود ؛ لیکن این مدت نباید از دو سال کند. مدیر عامل را هیئت مدیره انتخاب می کند. مجمع عمومی موسس در بدو تاسیس شرکت ، بازرس یا بازرسان را برای مدت یک سال از بین سهامداران یا خارج آن ها برمی گزیند. و بعداَ این کار بر عهده مجمع عمومی عادی قرار می گیرد. در حوزه هایی که وزارت امور اقتصادی و دارایی اعلام می کند ، بازرس یا بازرسان حتماَ باید از میان اشخاصی باشند که نام آن ها در فهرست رسمی بازرسان شرکت ها درج شده است. هیئت مدیره و بازرس یا بازرسان ، علاوه بر اعضای اصلی ، علی البدل نیز باید داشته باشند.
در شرکت سهامی عام مبلغ اسمی هر سهم نباید از ده هزار ریال بیشتر باشد. در مجامع عمومی ، هر سهم یک رای دارد. شرکت سهامی عام می تواند تحت شرایطی اوراق قرضه منتشر کند. دارندگان اوراق قرضه ، در اداره امور شرکت هیچ گونه دخالتی ندارند و فقط طلبکار شرکت محسوب می شوند. سهام شرکت سهامی عام قابل معامله در بازار بورس است .

2. شرکت سهامی خاص
شرکت سهامی خاص، شرکتی است که سرمایه آن به سهام تقسیم شده و مسئولیت صاحبان سهام، محدود به مبلغ اسمی آنان است. تعداد سهامداران شرکت سهامی خاص نباید از سه نفر کمتر باشد.
لازم است بلافاصله قبل از نام شرکت یا بعد از آن عنوان " شرکت سهامی خاص " در تمام اوراق و اطلاعیه ها و آگهی های آن به طور روشن و خوانا نوشته شود.
سرمایه اولیه شرکت در موقع تاسیس نباید از یک میلیون ریال کمتر باشد. تمام سرمایه شرکت سهامی خاص را ( برخلاف شرکت سهامی عام ) باید خود موسسان تامین کنند که ممکن است به صورت نقدی یا غیر نقدی باشد. پرداخت نقدی نباید کمتر از 35 درصد بهای کل سهام باشد ، میزان سرمایه آن نباید از مبلغ یک میلیون ریال کمتر شود. در مدت فعالیت شرکت ، میزان سرمایه آن نباید از مبلغ یک میلیون ریال کمتر شود والا هر ذی نفعی می تواند انحلال آن را ( با رعایت شرایط ماده 5 لایحه اصلاحی ) از دادگاه درخواست کند. شرکت سهامی خاص دارای اساسنامه و ارکان سه گانه ، یعنی مجامع عمومی ( عادی و فوق العاده ) هیئت مدیره و بازرس یا بازرسان ، مرکب از اصلی و علی البدل و نیز مدیر عامل است. در مجامع عمومی هر سهم یک رای دارد. در بدو تاسیس، مجمع عمومی موسس و بعداَ مجمع عمومی عادی، مدیران را از بین سهامداران و بازرس یا بازرسان را از بین سهامداران یا از خارج انتخاب می کند. مدت مدیریت نباید از دو سال کند. مدت بازرسی نیز یک سال مالی است. مدیر عامل را هیئت مدیره تعیین می کند. منافع شرکت به نسبت سهام، بین سهامداران تقسیم می شود. یادآوری می کنیم که شرکت سهامی خاص نمی تواند اوراق قرضه منتشر کند . اصولاَ سهام آن قابل معامله در بازار بورس نیست.

3. شرکت با مسئولیت محدود
شرکت با مسئولیت محدود یکی دیگر از شرکت های سرمایه است و در آن مانند دو شرکت سرمایه دیگر ( شرکت های سهامی عام و خاص ) ، مسئولیت شرکا در برابر طلبکاران شرکت ، محدود به میزان سرمایه ای است که در شرکت دارند و جوابگوی طلب طلبکاران شرکت ، فقط دارایی شرکت است.
شرکت با مسئولیت محدود ، بین دو یا چند نفر برای انجام امور تجاری تشکیل می شود. در اسم شرکت باید عبارت " با مسئولیت محدود " حتماَ قید شود ، در غیر این صورت به تصریح قانون تجارت ، در مقابل اشخاص ثالث ، شرکت تضامنی محسوب خواهند شد و در نتیجه شرکای شرکت در برابر بدهی های آن متضامناَ مسئول خواهند بود. ضمناَ اسم هیچ کدام از شرکا نباید به همراه نام شرکت آورده شود والا شریکی که اسم او قید شده است ، در مقابل اشخاص ثالث ، حکم شریک ضامن در شرکت تضامنی را خواهد داشت.
سرمایه شرکا ممکن است نقدی یا غیر نقدی باشد و لازم است که تمام سرمایه نقدی پرداخت شود و تمام سهم الشرکه غیر نقدی قیمت گذاری و تسلیم شود. سرمایه شرکت با مسئولیت محدود را نمی توان به سهام تقسیم کرد ؛ همچنین سهم الشرکه شرکا را نیز نمی توان به شکل اوراق تجاری قابل انتقال درآورد. سهم الشرکه قابل انتقال به غیر نیست ، مگر با رضایت عده ای از شرکا که لااقل سه چهارم سرمایه متعلق به آن ها باشد و اکثریت عددی نیز داشته باشند ؛ و انتقال وقتی واجد اعتبار است که به موجب سند رسمی صورت گیرد. اداره امور شرکت بر عهده مدیر یا مدیرانی است که شرکا آن ها را از بین خود یا از خارج، برای مدت محدود یا نامحدود انتخاب می کنند. هر یک از شرکا به نسبت سهم الشرکه ای که در شرکت دارد ، دارای رای است ؛ مگر اینکه اساسنامه ، ترتیب دیگری پیش بینی کرده باشد. تقسیم منافع شرکت بین شرکا به نسبت سرمایه آن هاست ؛ مگر اینکه اساسنامه مقررات دیگری را در این باره تعیین کرده باشد. برای شرکت با مسئولیت محدود ، هر گاه تعداد شرکای آن دوازده نفر یا کمتر باشند ، بازرسی پیش بینی نشده است ، ولی اگر تعداد شرکا سیزده نفر یا بیشتر باشد ، هیئتی به نام هیئت نظار ، مرکب از سه نفر عضو تشکیل می شود. مدت عضویت در هیئت نظار یک سال است.

4. شرکت تضامنی
شرکت تضامنی، شرکتی است که تحت اسم مخصوص برای امور تجاری، بین دو یا چند نفر با مسئولیت تضامنی تشکیل می شود. اگر دارایی شرکت برای پرداخت تمام بدهی های شرکت کافی نباشد ، هر یک از شرکا مسئول پرداخت تمام بدهی های شرکت است. هر قراری که بین شرکا برخلاف این ترتیب داده شده باشد ، در مقابل اشخاص ثالث کان لم یکن خواهد بود.
در نام شرکت ، عبارت " شرکت تضامنی " و لااقل اسم یکی از شرکا باید ذکر شود. به علاوه در صورتی که نام شرکت مشتمل بر نام تمام شرکا نباشد ، بعد از اسم شریک یا شرکایی که ذکر شده است ، کلماتی از قبیل " و شرکا"  یا " و برادارن " باید قید شود.
مادام که شرکت تضامنی منحل نشده است ، بدهیهای آن را باید از خود شرکت مطاله کرد ؛ یعنی قبل از انحلال ، دارایی خود شرکت وثیقه طلب طلبکاران آن است و پس از انحلال، نخست دارایی شرکت بین طلبکاران وی تقسیم می شود. اگر دارایی شرکت برای پرداخت تمام طلب طلبکاران کافی نباشد، آن ها می توانند برای گرفتن باقیمانده طلب خود به شرکا مراجعه کنند و آن را از دارایی شخصی آن ها وصول کنند؛ بنابراین دارایی شرکت تضامنی، حایل بین طلبکاران شرکت و دارایی شرکاست و تا وقتی که شرکت تضامنی منحل نشود و پس از انحلال و پرداخت طلب طلبکاران طلبی باقی نماند ، طلبکاران شرکت حق مراجعه به شرکا را ندارند. طلبکاران برای وصول باقیمانده مذکور می توانند به اختیار خود به هر یک از شرکا منفرداَ یا به دو یا چند و یا همه آن ها مجتمعاَ مراجعه و علیه آن ها در دادگاه اقامه دعوی کنند. در هر حال هیچ یک از شرکا حق ندارد به استناد اینکه میزان باقیمانده بدهی شرکت از میزان سرمایه او در شرکت ، می کند از پرداخت بدهی مذکور خودداری کند و استناد وی در دادگاه مسموع نخواهد بود. هر قراری که بین شرکا برخلاف این نرتیب گذاشته شده باشد ، در مقابل طلبکاران شرکت باطل است ؛ زیرا اصل تضامن جزء ذات شرکت تضامنی و از مقررات آمره قانونی است و قرارهای شخصی شرکا نمی تواند آن را برهم زند ؛ ولی چنین قرارهایی در روابط بین شرکا لازم الرعایه است ؛ زیرا تعارضی با اصل فوق الاشعار ندارد. در رابطه بین شرکا ، مسئولیت هر یک از آن ها در پرداخت بدهی های شرکت ، به نسبت سرمایه ای است که در شرکت گذاشته اند ، مشروط بر اینکه شرکا در بین خود قرار دیگری نگذاشته و ترتیب دیگری اتخاذ نکرده باشند. در هر حال هر گاه احدی از شرکا یا بعضی از آن ها طلب طلبکاران شرکت را بپردازد، می تواند به هر کدام از شرکای دیگر مراجعه کند و قسمتی از پرداختی خود را به نسبت سرمایه ای که وی در شرکت دارد از او وصول کند.
سرمایه شرکا ممکن است نقدی و غیر نقدی باشد. شرکت تضامنی وقتی تشکیل می شود که تمام سرمایه نقدی پرداخت و سهم الشرکه غیرنقدی، تقویم و تسلیم شده باشد. هیچ یک از شرکا نمی تواند سهم خود را به دیگری منتقل کند ، مگر اینکه تمام شرکا به این امر رضایت دهند. امور شرکت را مدیر یا مدیرانی اداره می کنند که شرکا آن ها را از بین خود یا از خارج انتخاب می کنند. تقسیم منافع شرکت بین شرکا و حق رای شرکا در امور مربوط به شرکت ، به نسبت سهم الشرکه ای است که در شرکت دارند، مگر اینکه شرکتنامه ترتیب دیگری را اتخاذ کرده باشد. مسئولیت مدیر یا مدیران شرکت تضامنی در مقابل شرکا همان مسئولیتی است که وکیل در مقابل موکل دارد.

5. شرکت نسبی
شرکت نسبی یکی دیگر از شرکت های شخصی است که با اتکا بر شخصیت و اعتبار شرکا تشکیل شده ، فعالیت می کند. در تعریف شرکت نسبی می توان گفت : شرکت نسبی شرکتی است که برای امور تجاری، در تحت اسم مخصوص بین دو یا چند نفر تشکیل می شود و مسئولیت هر یک از شرکا در برابر بدهی های شرکت به نسبت سرمایه ای است که در شرکت گذاشته است ، بنابراین هر گاه دارایی شرکت برای پرداخت تمام بدهی های آن کافی نباشد ، هر یک از شرکا بر خلاف شرکت تضامنی، مسئول پرداخت تمام باقیمانده آن نیست بلکه به نسبت سرمایه ای که در شرکت دارد، مسئول پرداخت است. در شرکت نسبی نیز مانند شرکت تضامنی، دارایی شرکت حایل بین طلبکاران شرکت و دارایی شرکاست و تا وقتی شرکت منحل نشود و پس از انحلال و پرداخت طلب طلبکاران ، باقیمانده ای از طلب آن ها نماند ، طلبکاران شرکت حق مراجعه به شرکا را ندارند.
در نام شرکت نسبی ، عبارت " شرکت نسبی " و لااقل اسم یک نفر از شرکا باید ذکر شود. در صورتی که اسم شرکت مشتمل بر نام تمام شرکا نباشد ، بعد از اسم شریک یا شرکایی که ذکر شده است ، کلماتی از قبیل " و شرکا " یا " و براداران " باید قید شود. سرمایه شرکا ممکن است نقدی و غیر نقدی باشد.
شرکت نسبی وقتی تشکیل می شود که تمام سرمایه نقدی تادیه و سهم الشرکه غیر نقدی، تقویم و تسلیم شده باشد. منافع شرکت به نسبت سهم الشرکه که بین شرکا تقسیم می شود ، مگر آنکه شرکتنامه ترتیب دیگری مقرر کرده باشد. همچنین حق رای شرکا به نسبت سرمایه آن هاست ، مگر اینکه شرکتنامه ترتیب دیگری را معین کند. در شرکت نسبی هیچ یک از شرکا جز با رضایت همه آن ها نمی تواند سهم خود را به دیگری منتقل کند. مدیریت شرکت بر عهده مدیرانی است که شرکا از بین خود یا از خارج انتخاب می کنند و مسئولیت آن ها در برابر شرکا مانند دمسئولیت مدیران شرکت تضامنی، همان مسئولیتی است که وکیل در برابر موکل دارد.

6. شرکت مختلط سهامی
شرکت مختلط سهامی، شرکتی است که تحت اسم مخصوصی، بین یک عده شرکای سهامی و یک یا چند نفر شریک ضامن تشکیل می شود. شرکای سهامی کسانی هستند که سرمایه آن ها به صورت سهام متساوی القیمه درآمده و مسئولیت آن ها تا میزان سرمایه ای است که در شرکت دارند. شریک ضامن کسی است که سرمایه او به صورت سهام درنیامده و مسئول کلیه بدهی هایی است که ممکن است علاوه بر دارایی شرکت پیدا شود. در صورت تعدد شریک ضامن ، مسئولیت آن ها در مقابل طلبکاران شرکت و روابط آن ها با یکدیگر تابع مقررات شرکت تضامنی خواهد بود.
در نام شرکت باید عبارت " شرکت مختلط " و لااقل اسم یکی از شرکای ضامن قید شود. بهتر است کلمه " سهامی " نیز در آن ذکر شود تا تمیز آن در بادی امر از شرکت مختلط دیگر ممکن باشد.
مدیریت شرکت مختلط سهامی، مخصوص به شریک یا شرکای ضامن است که می توانند خود ، مدیریت را بر عهده بگیرند و یا شخص یا اشخاص دیگری به عنوان مدیر شرکت تعیین کنند. در هر یک از شرکت های مختلط سهامی، هیئت نظار مرکب از لااقل سه نفر وجود دارد. اعضای هیئت باید از شرکا باشند و انتخاب آن ها با مجمع عمومی شرکاست. ترتیب انتخاب هیئت نظار و مدت آن در اساسنامه تعیین می شود و در هر حال اولین هیئت نظار برای یک سال انتخاب خواهد شد.
اعضای هیئت نظار دفاتر و صندوق و کلیه اسناد شرکت را بررسی و همه ساله گزارشی به مجمع عمومی تسلیم می کنند. هیئت نظار می تواند شرکای شرکت را برای تشکیل مجمع عمومی دعوت کند. می توان گفت که تعداد شرکای شرکت مختلط سهامی حداقل باید 4 نفر باشد ؛ زیرا بنا بر آنچه گفته شد ، در شرکت مختلط  سهامی حداقل وجود سه نفر از شرکا برای عضویت در هیئت نظار و یک نفر شریک ضامن برای مدیریت لازم است و طبق اصول کلی، مدیر شرکت نمی تواند عضو هیئت نظار که سمت بازرسی شرکت را دارد باشد.

7. شرکت مختلط غیر سهامی
شرکت مختلط غیر سهامی، شرکتی است که برای امور تجاری، در تحت اسم مخصوصی، بین یک یا چند نفر شریک ضامن و یک یا چند نفر شریک با مسئولیت محدود ، بدون انتشار سهام تشکیل می شود. شریک ضامن مسئول کلیه بدهی هایی است که ممکن است علاوه بر دارایی شرکت پیدا شود. شریک با مسئولیت محدود کسی است که مسئولیت او فقط تا میزان سرمایه ای است که در شرکت دارد.
در نام شرکت باید " شرکت مختلط " و لااقل اسم یکی از شرکای ضامن قید شود. بهتر است کلمه " غیر سهامی " نیز در آن ذکر شود تا تمیز آن از شرکت مختلط دیگر آسان باشد.
هر گاه شریک ضامن بیش از یک نفر باشد ، مسئولیت آن ها در مقابل طلبکاران شرکت و روابط آن ها با یکدیگر ، تابع مقررات راجع به شرکت تضامنی خواهد بود. مدیریت شرکت مختلط غیر سهامی، مانند شرکت مختلط سهامی به عهده شریک یا شرکای ضامن است که می توانند مدیر یا مدیرانی برای شرکت تعیین کنند یا خود شخصاَ مدیریت شرکت را عهده دار شوند. تشکیل شرکت مختلط غیر سهامی، با دو نفر شریک ممکن است ؛ زیرا همان طور که در بالا گفته شد ، برای تشکیل آن یک نفر شریک ضامن و یک نفر شریک با مسئولیت محدود می تواند کافی باشد. 

به موجب ماده 7 لایحه قانون تجارت، اظهارنامه شناسنامه شرکت است و مرجع ثبت شرکت ها زمانی اظهارنامه را تحویل می گیرد که به امضای کلیه موسسین رسیده باشد . اظهارنامه باید تاریخ داشته باشد. اظهارنامه بیانگر مشخصات عمومی شرکت است.

در این رابطه ماده 44 قانون  تجارت مقرر می دارد : " اظهارنامه که به موجب ماده 50 به دایره ثبت اسناد باید تسلیم شود موسسین شرکت تهیه نموده با اسناد مربوطه به اولین مجمع عمومی تقدیم می نمایند تا مجمع صحت یا سقم آن را معین کند " .
مندرجات اظهارنامه که تقریباَ شبیه شرکتنامه می باشد، به قرار ذیل است :
نام شرکت ، نوع شرکت ، موضوع شرکت ،مرکز اصلی و نشانی صحیح آن ، اسامی شرکاء یا موسسان ، مبدا تشکیل شرکت و مدت آن ،سرمایه شرکت اعم از نقدی و جنسی ،میزان سهام هر یک از شرکاء،مدیر یا مدیران شرکت ، اشخاصی که حق امضاء دارند ، ترتیب تقسیم سود شرکت ،مواقع رسیدگی به حساب ، فسخ شرکت ، محل شعب شرکت ،  بازرس شرکت ، عده سهام ، عده و مقدار سهام نقدی ، عده و مقدار سهام غیرنقدی

    طرح اساسنامه

در ماده 8 لایحه قانونی مصوب 24/12/48 در خصوص اساسنامه چنین آمده است:
طرح اساسنامه باید با قید تاریخ به امضاء موسسین رسیده و مشتمل بر مطالب ذیل باشد:
1- نام شرکت
2- موضوع شرکت بطور صریح و منجز
3- مدت شرکت
4- مرکز اصلی شرکت و محل شعب آن اگر تاسیس شعبه مورد نظر باشد.
5- مبلغ سرمایه شرکت و تعیین مقدار نقد و غیر نقد آن به تفکیک
6- تعداد سهام بی نام و بانام و مبلغ اسمی آن ها و در صورتیکه ایجاد سهام ممتاز مورد نظر باشد تعیین تعداد و خصوصیات و امتیازات اینگونه سهام
7- تعیین مبلغ پرداخت شده هر سهم و نحوه مطالبه بقیه مبلغ اسمی هر سهم و مدتی که ظرف آن باید مطالبه شود که به هر حال از پنج سال م نخواهد بود.
8- نحوه انتقال سهام بانام
9- طریقه تبدیل سهام بانام به سهام بی نام و بالعکس
10- در صورت پیش بینی امکان صدور اوراق قرضه،ذکر شرایط و ترتیب آن
11- شرایط و ترتیب افزایش و کاهش سرمایه شرکت
12- مواقع و ترتیب دعوت مجمع عمومی
13- مقررات راجع به حد نصاب لازم جهت تشکیل مجامع عمومی و ترتیب اداره آن ها
14- طریقه شور و اخذ رای و اکثریت لازم برای معتبر بودن تصمیمات مجامع عمومی
15- تعداد مدیران و طرز انتخاب و مدت ماموریت آن ها و نحوه تعیین جانشین برای مدیرانی که فوت یا اسعفا می کند یا محجور یا معزول یا به جهات قانونی ممنوع می گردند.
16- تعیین وظایف و حدود اختیارت مدیران
17- تعداد سهام تضمینی که مدیران باید به صندوق شرکت بسپارند.
- قید اینکه شریکت یک بازرس خواهد داشت یا بیشتر و نحوه انتخاب و مدت ماموریت بازرس
19- تعیین آغاز و پایان سال مالی شرکت و موعد تنظیم ترامه و حساب سود و زیان و تسلیم آن به بازرسان و به مجمع عمومی سالانه
20- نحوه انحلال اختیاری یشرکت و ترتیب تصفیه امور آن
21- نحوه تغییر اساسنامه
اساسنامه ، قانون اساسی شرکت است و مندرجات اساسنامه از اظهارنامه مفصل تر است . در بندهای 1 تا 4 هویت و اطلاعات کلی شرکت، در بندهای 5 تا 11 سرمایه و سهام شرکت، بندهای 11 تا 14 در خصوص مجامع عمومی، بندهای 15 تا 17 در خصوص هیات مدیره، بند بازرس ، بند 19 امور مالی ، بند 20 انحلال و بند 21 در رابطه با تغییر اساسنامه می باشد.
طرح اساسنامه ، طرح پیشنهادی موسسین به مجمع عمومی موسس، برای تصویب اساسنامه است و به همین دلیل به آن طرح اساسنامه می گویند.
هر گاه این طرح به تصویب مجمع عمومی موسس برسد، دیگر اساسنامه است نه طرح اساسنامه . به موجب ماده 83 لایحه، تغییر اساسنامه، تغییر سرمایه، انحلال شرکت پیش از موعد در صلاحیت مجمع عمومی فوق العاده است.
طرح اساسنامه ، باید با قید تاریخ باشد و به امضای کلیه موسسین برسد. اگر در طرح اساسنامه اصلاح یا تغییری نیاز باشد، در صلاحیت مجمع عمومی موسس است.
نکته : در شرکت سهامی خاص، طرح اساسنامه نداریم و طبق ماده 20 لایحه، موسسین اساسنامه را تنظیم و همگی امضا می کنند.
به طور کلی :
تنظیم اساسنامه با : موسسین
تصویب : مجمع عمومی موسس
طرح اساسنامه : پیشنهاد موسسین به مجمع عمومی موسس
تغییر طرح اساسنامه : مجمع عمومی موسس
و تغییر اساسنامه با مجمع عمومی فوق العاده می باشد.

شرکت بازرگانی یا تجاری، عبارتست از اجتماع دو یا چند شخص حقیقی یا حقوقی که با هدف کسب سود، عملیات تجاری انجام می دهند.
تعیین زمان تشکیل شرکت، از این نظر که نقطه آغاز تعهدات شرکت را تعیین می کند، حائز اهمیت است. نظر به اهمیت موضوع، در ذیل، به بررسی زمان تشکیل انواع شرکت های تجاری می پردازیم.
1- شرکت های بامسئولیت محدود، تضامنی و نسبی :
بنا بر مواد 96، 1 و 5 قانون تجارت، وقتی تشکیل می شوند که تمام سرمایه نقدی تادیه و سهم الشرکه غیرنقدی نیز تقویم و تسلیم شده باشد.
2- شرکت های مختلط سهامی و غیرسهامی :
در این باره در قانون حکم خاصی بیان نشده است. به نظر می رسد بتوان با وحدت ملاک بیان داشت که در این شرکت ها نیز زمان تشکیل شرکت همان زمانی است که تمام سرمایه نقدی تادیه و سهم الشرکه غیرنقدی نیز تقویم و تسلیم شده باشد.
3- شرکت های سهامی عام و سهامی خاص :
وقتی تشکیل می شود که مجمع عمومی موسس تشکیل گردد و احراز گردد که کلیه سهام شرکت پذیره نویسی شده است و مبالغ لازم تادیه شده است، اساسنامه شرکت تصویب گردد و اولین مدیران و بازرس یا بازرسان شرکت انتخاب شوند و کتباَ قبول سمت نمایند. ( م 17 ل. ا. ق. ت )
4- شرکت تعاونی :
وقتی تشکیل می شود که حداقل یک سوم سرمایه آن تادیه و در صورتی که به صورت غیرنقدی و جنسی باشد تقویم و تسلیم شده باشد. ( م 21 ق. ب. ت )

    زمان ایجاد شخصیت حقوقی برای اشخاص حقوقی

1- اشخاص حقوقی حقوق عمومی :
به محض ایجاد و بدون احتیاج به ثبت واجد شخصیت حقوقی می گردند. ( ماده 587 ق. ت )
2- موسسات غیر تجاری : ( اعم از انتفاعی یا غیرانتفاعی )
از تاریخ ثبت، واجد شخصیت حقوقی می گردند. ( ماده 584 ق. ت ) شرایط ثبت نیز توسط نظامنامه وزارت دادگستری تعیین می گردند. ( ماده 585 ق. ت )
3- شرکت های تجاری :
قانون در این باره ساکت است. برخی زمان شخصیت حقوقی برای شرکت های تجاری را مقارن ثبت آن ها می دانند و برخی دیگر زمان ایجاد شخصیت حقوقی را قبل از ثبت و در زمان توافق شرکاء برای تشکیل شرکت و تصویب اساسنامه و انتخاب مدیران می دانند. نظر اقوی آن است که شرکت های تجاری در زمان ثبت واجد شخصیت حقوقی می گردند. در عمل نیز چنین است. چرا که برای مثال شرکت تجاری برای افتتاح حساب بانکی باید در مرجع ثبت شرکت ها به ثبت رسیده باشد و صرف تصویب اساسنامه و انتخاب مدیران برای اموری چون افتتاح حساب کفایت نمی کند.
از آن چه که در فوق درباره زمان تشکیل و زمان ایجاد شخصیت حقوقی برای شرکت های تجاری دیده می شود، دانسته می شود که :
1. زمان ایجاد شخصیت حقوقی برای شرکت : مقارن ثبت شرکت در مرجع ثبت شرکت ها می باشد.
2. زمان تشکیل شرکت : شرکت قبل از آن که به ثبت برسد و واجد شخصیت حقوقی گردد، بنا بر موارد فوق الذکر تشکیل می یابد. 

مدیران شرکت همانند صاحبان دیگر حرف نیازمند دارا بودن شرایطی برای انجام اعمال حقوقی هستند. برخی از این شرایط به طور کلی شرایط حاکم بر همه اشخاص یا اعمال حقوقی است و برخی دیگر ویژه اشخاصی است که تصدی این گونه سمت ها را عهده دار می گردند.
اشخاصی که برای سمت تصدی مدیریت شرکت انتخاب می گردند، بایستی شرایطی را دارا باشند که بخشی از آن ها اختصاص به مدیریت شرکت نداشته و لازمه مبادرت به انجام هر گونه عمل حقوقی به وسیله هر شخصی است. به همین جهت می توان آن ها را شرایط عمومی نامید. در حالی که برخی دیگر از شرایط ایجابی را به جهت آنکه مختص مدیریت شرکت سهامی به شمار می روند، بایستی شرایط اختصاصی خواند .

    شرایط عمومی

منظور از شرایط عمومی ، شروط مقرر در ماده 190 قانون مدنی ناظر به صحت معاملات و به ویژه بندهای یک و دو ماده یاد شده است. مبادرت به عمل حقوقی، اعم از عقد و یا ایقاع ، بدون وجود قصد و رضا و نیز اهلیت شخص عامل پذیرفته نیست. قصد و رضا در رابطه با مدیر شرکت به هنگام انتخاب شدن در مجمع عمومی عادی و در نتیجه وم اعلام قبولی این سمت مربوط می گردد. انتخاب مدیران صرف نظر از موضوع اهلیت ، به خودی خود هیچ وضعیت حقوقی و پیامد قانونی را با خود ندارد و همانند پیشنهاد ( ایجاب ) در دیگر اعمال حقوقی به شمار می رود. اعتبار یا عدم اعتبار عمل انتخاب پس از پذیرش سمت مدیریت از سوی اشخاص انتخاب شده امکان طرح می یابد . بنابراین، در هنگام اعلام قبولی سمت از سوی مدیران که لاجرم به تحقق عمل حقوقی انتخاب آنان منجر خواهد شد، وجود قصد و رضا و نیز اهلیت ضرورت دارد. چنانچه قصد مورد نظر مفقود و یا مخدوش باشد، هیچ گونه پدیده حقوقی مورد بحث از جانب شخص مکره ، چنین انتخابی محل ایراد خواهد بود. شرط اهلیت ( بلوغ ، رشد و عقل ) در هنگام قبولی سمت نیز از شرایط بنیادین جهت تصدی مدیریت شرکت به شمار می رود.

    شرایط اختصاصی

شرایط اختصاصی ، شرایط ویژه اشخاص جهت تصدی مدیریت شرکت سهامی به نحو مقرر در لایحه اصلاحی قانون تجارت 1347 است.
1- سهامدار بودن :
به موجب صدر ماده 107 لایحه اصلاحی قانون تجارت 1347، اداره شرکت سهامی " به وسیله هیئت مدیره ای که از بین صاحبان سهام انتخاب شده " انجام می پذیرد. با کاربرد مقرره مزبور، سهامدار بودن یک شرط اساسی برای عضویت در هیئت مدیره به شمار می رود و اداره ثبت شرکت ها از ثبت صورتجلسه تنظیم شده در مجمع عمومی که اام یادشده را رعایت ننموده باشد، خودداری خواهد نمود. شرط سهامدار بودن در هنگام انتخاب اشخاص به عنوان مدیر و در دوره مدیریت باید رعایت گردد. نکته قابل توجه آنکه جهت تحقق شرط مورد بحث حداقل تعداد سهام لازم پیش بینی نگردیده است. در نتیجه، حتی داشتن یک پاره سهم نیز برای تحقق شرط یاد شده کفایت می نماید. البته همان گونه که خواهیم دید، حداقل تعداد سهام برای تحقق شرط مدیریت باید با شرط تودیع سهام وثیقه از سوی مدیران که نمی تواند از تعداد سهامی که برای رای دادن لازم است کمتر باشد نیز سازگار باشد.

2- سپردن سهام وثیقه :
یکی دیگر از شرایط اختصاصی برای تصدی سمت مدیریت شرکت سهامی، سپردن سهام وثیقه است. ماده 114 لایحه اصلاحی قانون تجارت 1347، مدیران شرکت سهامی را مکلف به داشتن تعدادی سهام که در اساسنامه معین شده و تودیع آن ها در صندوق شرکت نموه است. به موجب این ماده :
" مدیران باید تعداد سهامی را که اساسنامه شرکت مقرر کرده است دارا باشند. این تعداد سهام نباید از تعداد سهامی که به موجب اساسنامه جهت دادن رای در مجامع عمومی لازم است کمتر باشد. این سهام برای تضمین خساراتی است که ممکن است از تقصیرات مدیران منفرداَ یا مشترکاَ بر شرکت وارد شود. سهام مذکور با اسم بوده و قابل انتقال نیست و مادام که مدیری مفاصا حساب دوره تصدی خود در شرکت را دریافت نداشته است سهام مذکور در صندوق شرکت به عنوان وثیقه باقی خواهد ماند ".
حداقل تعداد این سهام عبارت است از تعداد سهمی که به موجب اساسنامه برای رای دادن در مجامع عمومی لازم است. در نتیجه، اگر به موجب اساسنامه هر 10 سهم دارای یک رای باشد، عضو هیئت مدیره باید دست کم 10 سهم تودیع نماید. از آنجا که این سهام به منظور جبران خساراتی که ممکن است از تخلف و تقصیر مدیر به شرکت وارد شود پیش بینی شده است ، به همین جهت سهام مزبور بانام بوده و غیرقابل انتقال است و تا زمانی که مدیر مورد نظر برای دوره مدیریت خود مفاصا حساب دریافت نکرده ، سهام یاد شده در صندوق شرکت باقی خواهد ماند.
حداقل تعداد این سهام عبارت است از تعداد سهمی که به موجب اساسنامه برای رای دادن در مجامع عمومی لازم است. در نتیجه، اگر به موجب اساسنامه هر 10 سهم دارای یک رای باشد، عضو هیئت مدیره باید دست کم 10 سهم تودیع نماید. از آنجا که این سهام به منظور جبران خساراتی که ممکن است از تخلف و تقصیر مدیر به شرکت وارد شود پیش بینی شده است، به همین جهت سهام مزبور بانام بوده و غیرقابل انتقال است و تا زمانی که مدیر مورد نظر برای دوره مدیریت خود مفاصاحساب دریافت نکرده، سهام یادشده در صندوق شرکت باقی خواهد ماند.
چنانچه مدیری بدون آنکه سهام وثیقه را تودیع نموده انتخاب شود و یا در صورت انتقال قهری سهام و یا افزایش تعداد سهام وثیقه ، به حکم ماده 115 لایحه اصلاحی قانون تجارت 1347، مکلف است ظرف یک ماه تعداد سهام لازم را به صندوق شرکت بپردازد، در غیر این صورت مستعفی محسوب خواهد شد.
به علاوه، پس از تصویب صورت های مالی دوره مالیکه طی آن مدت مدیریت مدیران پایان یافته ، یا به هر دلیلی از آنان سلب سمت شده است ، سهام مورد وثیقه این گونه مدیران خود به خود از قید وثیقه آزاد خواهد شد.
قانون گذار بازرسان قانونی شرکت را مکلف نموده تا بر صحت روند تودیع این گونه سهام نظارت نموده و هرگونه تخلفی را که از مقررات قانون و یا اساسنامه شرکت راجع به سهام وثیقه یافت کنند به مجمع عمومی عادی گزارش نمایند. 

ماده 1 قانون راجع به ثبت شرکت ها مصوب 1310 شرکت های ایرانی را چنین دانسته است : هر شرکتی که در ایران تشکیل و مرکز اصلی آن در ایران باشد شرکت ایرانی محسوب می شود، سایر شرکت ها خارجی هستند. ماده 3 قانون مذکور به شرکت های خارجی هم توجه داشته و تصریح می دارد :
از تاریخ اجرای این قانون هر شرکت خارجی برای این که بتواند به وسیله شعبه یا نماینده به امور تجاری یا صنعتی یا مالی در ایران مبادرت نماید باید در مملکت اصلی خود شرکت قانونی شناخته شده و در اداره ثبت اسناد تهران به ثبت رسیده باشد.
همچنین ماده 4 قانون یاد شده در شرایط ثبت شرکت های خارجی ادامه می دهد که :
” هر شرکت خارجی که در تاریخ اجرا این قانون در ایران به وسیله شعبه یا نماینده مشغول به امور تجاری یا صنعتی یا مالی است باید در ظرف چهارماه از تاریخ مزبور تقاضای ثبت نماید. در صورتی که این مدت برای تهیه و تسلیم اوراق لازمه به اداره ثبت کافی نباشد رئیس محکمه ابتدایی تهران به تقاضای نماینده شرکت تا شش ماه مهلت اضافی خواهد داد .”

در شرکت یاد شده خارجی شروطی حائز اهمیت است که عبارتند از :
1) باید شرکت اصلی ( شرکت مادر ) در کشور مبدا قانونی باشد.
2) نماینده یا شعبه شرکت مادر می تواند به ثبت برسد.
3) نماینده یا شعبه شرکت مادر می تواند به امور تجاری، صنعتی یا مالی بپردازد.
4) نماینده یا شعبه شرکت خارجی باید در اداره ثبت استان تهران به ثبت برسد.
5) نماینده یا شعبه شرکت خارجی باید ظرف چهار ماه تقاضای ثبت کند.
ماده واحده قانون اجازه ثبت یا نمایندگی شرکت خارجی مصوب 1376 در تایید قوانین مقدم در ثبت شرکت های خارجی و رفع شبهات در قانونی بودن ثبت یا عدم ثبت شرکت های خارجی تصریح نموده است :
” شرکت های خارجی که در کشور محل ثبت خود شرکت قانونی شناخته می شوند، مشروط به عمل متقابل از سوی کشور متبوع ، می توانند در زمینه هایی که توسط دولت جمهوری اسلامی ایران تعیین می شود در چهارچوب قوانین و مقررات کشور به ثبت شعبه یا نمایندگی خود اقدام کنند.”
ماده واحد یاد شده اشاره دارد که نمایندگانی یا شعبه شرکت خارجی مشروط به رفتار متقابل کشوری است که شرکت مادر خارجی نماینده یا شعبه معرفی کرده است یعنی شخص حقیقی یا حقوقی که بر اساس قرارداد نمایندگی، انجام بخشی از موضوع و وظایف شرکت طرف نمایندگی را در محل بر عهده دارد همان رفتاری را که با نماینده او در ایران می شود با نماینده شرکت ایرانی در آن کشور خارجی بنماید.

    مدارک مورد نیاز برای ثبت شرکت های خارجی

1-ا ظهارنامه ی ثبت
2- یک نسخه مصدق از اساسنامه ی شرکت
3- یک نسخه مصدق از اختیارنامه ی نماینده عمده شرکت در ایران و در صورتی که شرکت چند نماینده مستقل در ایران داشته باشد،یک نسخه مصدق از اختیارنامه هر یک از آن ها
مطابق ماده 7 آیین نامه اختیارنامه نمایندگان عمده شرکت ها باید در مرکز اصلی شرکت به امضای کسانی که حق امضا دارند برسند و این امضا باید توسط مقام صلاحیت دار کشور محل امضا و نماینده ی یا کنسولی ایران در کشور مزبور و یا نماینده ی کنسولی دولت متبوع مدیران شرکت در ایران برسد.
4- داشتن مجوز از وزارتخانه یا سازمان دولتی و یا یک نهاد انقلابی و یا موافقت یکی از وزارتخانه های جمهوری اسلامی ایران چنانچه شرکت خارجی باشد که شرایط عملیات آن به موجب امتیامه صحیح منظمی مقرر گردیده علاوه بر اسناد فوق باید موارد امتیاز نامه با تصدیق وزارت امور خارجه مشعر بر صحت آن امتیامه نیز تسلیم شده باشد کلیه اوراق مزبور باید به فارسی تهیه شده و یا یک نسخه ترجمه مصدق از آن به فارسی ضمیمه شود.
پس از تقدیم اسناد فوق به اداره ی ثبت شرکت ها، کارشناس ثبت شرکت، اظهارنامه شرکت مزبور را رسیدگی می کند.
متقاضیان محترم ثبت شرکت های خارجی ، تنها با مراجعه به مرکز تخصصی ثبت نیک، می توانند کلیه ی امور ثبتی خود را با خیالی آسوده به متخصصان مجرب و کارازموده ثبتی  بسپارند.
همکاران ما با سال های تجربه ی درخشان ، آماده ی ارائه ی خدمات به شما عزیزان می باشند.

رای آنکه بازرس بتواند تحت شرایط بهتری وظایفی که برعهده اش را انجام دهد، قانون گذار اختیارات وسیعی به او داده است. در واقع، در قسمت اول ماده 149 لایحه قانونی 1347 مقرر کرده است: بازرس یا بازرسان می توانند، در هر موقع، هرگونه رسیدگی و بازرسی لازم را انجام داده و اسناد و مدارک و اطلاعات مربوط به شرکت را مطالبه کرده و مورد رسیدگی قرار دهند». آنچه واضح است این است که اگر مدارک و اطلاعات مزبور نزد شرکت باشد مدیران و مدیرعامل باید آنها را در اختیار بازرس قرار دهند؛ ولی اگر اطلاعات در اختیار افرادی خارج از شرکت باشد، آیا بازرس می تواند آنها را نیز از افراد مذکور مطالبه کند؟

در قانون تجارت فرانسه، به صراحت این حق به بازرس داده شده است که اطلاعات مربوط به شرکت را از خود شرکت(مدیران)، یا شرکتهای وابسته به آن و یا از اشخاصی که به حساب شرکت اقداماتی کرده اند و به شرکت مربوط می شود، مطالبه کند(مواد 13-828L به بعد). اشخاص اخیر آنهایی هستند که  وکلیل شرکت تلقی می شوند یا به شرکت خدمات می دهند؛ مانند بانکها، کارگزاران بورس و سردفتران . البته، مشتریان شرکت مشمول این قاعده نمی شوند؛ چه این اشخاص به نام شرکت عمل نمی کنند.[1]

در حقوق ایران چنین اختیاراتی به بازرس داده نشده است و به نظر می رسد که او فقط می تواند به خود شرکت یا شرکتهای وابسته به آن مراجعه کند. اطلاعات را نیز باید از مرکز شرکت مطالبه و در همان جا مطالعه نماید. عبارت ماده 149، یعنی اسناد و مدارک و اطلاعات مربوط به شرکت»، نیز همین معنا را می رساند. با توجه به شرایط فعلی قانون گذاری ایران راه حل منطقی است،  چه بازرسان دارای تشکیلات منسجمی نیستند تا بتوان از ان طریق آنان را به رعایت شئون حرفه ای مجبور ساخت. اگر آنان اختیار مراجعه به اشخاصی غیر از شرکت را داشته باشند ممکن است رعایت امانت را نکرده، اطلاعات حرفه ای این اشخاص را به دیگران منتقل کنند، بدون اینکه به مجازات انتظامی خاصی محکوم شوند.

بازرس یا بازرسان می توانند به مسئولیت خود در انجام وظایفی که بر عهده دارند از نظر کارشناسان استفاده کنند، به شرط آنکه آنها را قبلاً به شرکت معرفی کرده باشند. این کارشناسان در مواردی که بازرس تعیین می کند مانند خود بازرس حق هر گونه تحقیق و رسیدگی را خواهند داشت»(ق[2]سمت دوم ماده 149 لایحه قانونی 1347).

در صورتی که شرکت بازرسان متعدد داشته باشد، هر یک می تواند به تنهایی وظایف خود را انجام دهد، لیکن کلیه بازرسان باید گزارش واحدی تهیه کنند. در صورت وجود اختلاف نظر بین بازرسان موارد اختلاف، با ذکر دلیل، در گزارش قید خواهد شد»(تبصره ماده 150 لایحه قانونی 1347).

علامت، به معنای نشان است و نشان عبارت است از آنچه که سبب شناختن کسی یا چیزی شود. با علامت تجاری، کالا یا محصول، نشان گذاری می شود تا بدین وسیله اسباب شناسایی آن فراهم شده و تمییز و تشخیص آن از کالاها یا محصولات مشابه، ممکن و به آسانی میسر شود.
پس از ثبت علامت تجاری، امکان نقل و انتقال آن وجود دارد. صاحب علامت تجاری، می تواند آن را به دیگری منتقل کند یا بدون انتقال، اجازه استفاده از آن را ، به دیگری بدهد. قانون ثبت علامت تجاری و اختراعات در این مورد می گوید : " علامت تجاری قابل نقل و انتقال است . ولی انتقال آن در مقابل اشخاص ثالث، وقتی معتبر است که موافق مقررات این قانون ، به ثبت رسیده باشد ".

    چند نکته مهم در رابطه با نقل و انتقال و اجازه استفاده از علامت تجاری

- انتقال علامت تجاری می تواند شامل بخشی از علامت و یا کل علامت تجاری باشد.
- نقل و انتقال علامت تجاری برای داشتن اعتبار باید وفق مقررات قانون، به ثبت رسیده باشد.
- تا زمانی که انتقال انجام شده در دفتر مربوط ثبت نشده باشد، مرجع ثبت فقط شخصی را که علامت به نام او ثبت شده مالک خواهد شناخت .
- با توجه به قانون مالکیت صنعتی در ایران، نقل و انتقال برند به دو نوع تقسیم می شود : ( اختیاری و قهری )
منظور از نقل و انتقال برند و علامت تجاری به صورت قراردادی یا اختیاری این است که امتیاز علامت تجاری به مالک یا مالکین جدید واگذار می شود. دراین صورت مالک فعلی علامت تجاری قادراست به دلیل عدم فعالیت و یا هر دلیل دیگری امتیازعلامت تجاری خود را برای همیشه و با مدت مشخص به فرد دیگری منتقل کند.
نقل و انتقال برند به صورت قهری یا غیر ارادی رایج ترین نوع نقل وانتقال محسوب می شود و زمانی اتفاق می افتد که مالک اصلی برند تجاری ثبت شده، فوت کرده باشد.
- علامت تجاری پس از فوت صاحب آن قهراَ ، به ورثه او منتقل می شود. در هر حال، لازم است که به موجب اظهارنامه ، نام صاحب جدید آن ، جهت ثبت به اداره کل مالکیت صنعتی، اعلام گردد. در اظهارنامه ، باید نکات ذیل صریحاَ قید شود :
شماره ثبت علامت تجاری در ایران – نام و اقامتگاه و تابعیت مالک جدید – نام و نشانی نماینده قانونی مالک جدید در ایران .
- لازم است که به اظهارنامه مزبور، مدارک قانونی انتقال ، وکالت نامه و تصدیق ثبت علامت در ایران ، ضمیمه شود. تصدیق ثبت علامت ، بعد از ثبت تغییرات و درج آن در ظهر تصدیق، به صاحب جدید آن مسترد خواهد شد.
- در مواردی که صاحب علامت یا قائم مقام قانونی او ، استفاده از آن را به دیگری اجازه دهد. این اجازه در صورتی معتبر خواهد بود که اجازه نامه مربوط به آن، در ایران به ثبت رسیده باشد.
-  در مواردی که اجازه استفاده از علامت تجاری، به امضای صاحب علامت و استفاده کننده رسیده باشد، ثبت اجازه نامه مزبور، با تقاضای کتبی صاحب علامت یا نماینده مجاز او یا تقاضای کتبی استفاده کننده، صورت خواهد گرفت.

مدارک مورد نیاز جهت نقل و انتقال برند به قرار ذیل است  :
- کلیه مدارک ثبت برند شامل رومه آگهی تقاضا، گواهینامه ثبت برند، آگهی رسمی
- مدارک شناسایی مالک قدیم
- مدارک شناسایی مالک جدید
- شماره اظهارنامه، شماره ثبت برند و رمز ورود به سامانه
- مدارک دال بر رشته فعالیت برای مالکیت جدید برند
- صلح نامه تنظیم شده در دفتر خانه اسناد رسمی بعد از اخذ نامه های مربوط به استعلام نقل و انتقال برند
- انتقال قهری علامت با رعایت مقررات توسط ورثه و با ارائه رونوشت مصدق گواهی انحصار وراثت با تعیین سهم الارث به ثبت می رسد.
- رسید مربوط به پرداخت هزینه ها
- مدارک نمایندگی قانونی ( در صورت وجود )

پس از تشکیل شرکت سهامی عام و ارسال مدارک مورد اشاره در قانون تجارت به اداره ثبت شرکت ها، این اداره موظف است در مهلت قانونی تعیین تکلیف نماید.
ماده 10 لایحه اصلاح قانون تجارت به اقدامات بعدی اداره ثبت چنین اشاره نموده است : ” مرجع ثبت شرکت ها پس از مطالعه ی اظهارنامه و ضمایم آن و تطبیق مندرجات آن ها با قانون اجازه ی انتشار اعلامیه پذیره نویسی را صادر خواهد نمود .”
لذا با توجه به ماده 10 قانون یاد شده ثبت شرکت ها پس از تسلیم اظهارنامه ، طرح اساسنامه و طرح اعلامیه پذیره نویسی به اداره ثبت شرکت ها باید اقدامات ذیل را انجام دهد :
1. مطالعه اظهارنامه و ضمائم آن
2. تطبیق مندرجات مدارک تسلیم شده با قانون
3. صدور اجازه انتشار اعلامیه پذیره نویسی

    اقدامات موسسین پس از صدور مجوز اداره ثبت شرکت ها

ماده 11 لایحه اصلاح قانون تجارت در اقدامات لازم پس از صدور مجوز صریحاَ اشاره نموده است :
” اعلامیه پذیره نویسی باید توسط موسسین در جراید آگهی گردیده و نیز در بانکی که تعهد سهام نزد آن صورت می گیرد در معرض دید علاقه مندان قرار داده شود.”
لذا با توجه به ماده 11 لایحه اصلاح قسمتی از قانون تجارت مصوب 1347 موسسین پس از مطالعه اظهارنامه و ضمائم تاسیس شرکت سهامی عام و تطبیق آن ها با قانون و صدور اجازه انتشار اعلامیه پذیره نویسی اقدامات ذیل را انجام می دهند :
1. آگهی اعلامیه پذیره نویسی در جراید توسط موسسین
2. قرارداد اعلامیه پذیره نویسی در معرض دید علاقه مندان در بانکی که تعهد سهام در آن صورت می گیرد.
پذیره نویسی عبارت است از قبول پیشنهادی که از طرف موسسان به عموم مردم می شود تا قسمتی از سرمایه شرکت را تعهد کنند و با پرداخت تمام یا قسمتی از مبلغ تعهدی خود در شرکتی که بعداَ تاسیس می شود شریک و صاحب سهم گردند. از این رو موسسان در موقع تسلیم پیشنهادات خود با قبول کنندگان آشنایی ندارند و می بایست برای جلب علاقه مندان به پذیره نویسی با رعایت قانون مراتب پذیره نویسی را از طریق جراید به عموم مردم اعلام دارند که در این صورت علاقه مندان به پذیره نویسی با ملاحظه شرایط و قرارداد پذیره نویسی که در معرض دید آنان در بانکی که تعهد سهام در آن شده است تصمیم خود را می گیرند.
لازم به ذکر است چنانچه شرکت تا شش ماه از تاریخ تسلیم اظهارنامه مذکور در ماده 6 لایحه اصلاح قانون تجارت به ثبت نرسیده باشد به درخواست هر یک از موسسین یا پذیره نویسان مرجع ثبت شرکت ها که اظهارنامه به آن تسلیم شده است گواهینامه ای حاکی از عدم ثبت شرکت ها صادر می نماید و گواهی صادره را به بانکی که تعهد سهام و تادیه وجوه در آن به عمل آمده است ارسال می دارد تا موسسین و پذیره نویسان به بانک مراجعه و تعهدنامه و وجوه پرداختی خود را مسترد دارند . در این صورت هرگونه هزینه که برای تاسیس شرکت پرداخت یا تعهد شده باشد به عهده موسسین خواهد بود.
شرکت سهامی عام از زمان تشکیل و پیش از به ثبت رسیدن دارای حقوق و تعهداتی است که قانون آن را معین کرده است در نتیجه مدیران شرکت به محض انتخاب شدن و قبول سمت خود می توانند از اختیاراتی که قانون به آن ها اعطاء کرده است استفاده کنند زیرا وفق مواد 19 و 23 لایحه اصلاح قسمتی از قانون تجارت مصوب 1347 موسسین شرکت نسبت به کلیه اعمال و اقداماتی که به منظور تاسیس و به ثبت رسانیده شرکت انجام می دهند مسئولیت تضامنی دارند. بنابراین موسسین راساَ برای جلوگیری از استمرار ضررهای وارده از حقی که در ماده 17 لایحه یاد شده فراهم گردیده استفاده نموده و  با درخواست گواهینامه حاکی از عدم ثبت و پذیره نویسان می توانند با مراجعه به بانک مذکور تعهدنامه و وجوه پرداختی خود را مسترد دارند تا هزینه مازاد بر تاسیس شرکت گریبان گیر آن ها نگردد.

در دوران قرون وسطی ادویه جات ارزش بسیار بالایی در مصارف پزشکی و آشپزی داشتند. به طوریکه هر کیلوی آن ها ، از یک کیلو طلا نیز گرانتر بود. زعفران ایران نیز از گران ترین مواد غذایی طبیعی در جهان است چرا که هر کیلو زعفران ایرانی با بیش از هزار دلار خرید و فروش می شود. رشته های قرمز رنگ تیره که با عشق خشک می شوند.

جالب است بدانید که ایران 90 درصد زعفران مصرفی جهان را تامین می کند. به گزارش تجارت نیوز، اسپانیا بزرگ ترین مشتری زعفران ایران است و پس از آن کشورهای فرانسه ، سوئد ، آلمان ، ایتالیا، سوئیس، بریتانیا ، هلند ، امارات متحده عربی ، هنگ کنگ ، چین ، کویت ، قطر ، ژاپن و بحرین از ایران زعفران وارد می کنند.

با توجه به اشکال مختلف فروش زعفران در وزن های متنوع ، تلاش شده تا این محصول در بسته بندی های متنوع ارائه شود. در طراحی بسته بندی زعفران ، هزینه های تولید و همچنین نوع مخاطبین محصول که شامل مصارف خانگی ، خرید سوغات و صادرات می باشد لحاظ می گردد .

روش های بسته بندی زعفران متفاوت است از جمله دستگاه بسته بندی زعفران به صورت دوخت دستی ، به صورت دوخت افقی ، به صورت اسکین پک ، به صورت شیرینگ پگ و یا وکیوم.

امروزه شرکت های بسیاری در این زمینه مشغول به فعالیت می باشند. این شرکت ها را می توان در قالب شرکت با مسئولیت محدود و یا شرکت سهامی خاص به ثبت رساند. ذیلاَ به بررسی این شرکت ها می پردازیم. خوانندگان محترم جهت کسب اطلاعات بیشتر در این رابطه می توانند به مقالات ذیل نیز مراجعه نمایند :

- راهنمای گام به گام تشکیل و ثبت شرکت با مسئولیت محدود

- راهنمای گام به گام تشکیل و ثبت شرکت سهامی خاص

ثبت شرکت بسته بندی با مسئولیت محدود

شرکت با مسئولیت محدود شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجاری تشکیل می شود و هر یک از شرکا بدون این که سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد، فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت مسئول قروض و تعهدات شرکت است. شرکا در این شرکت تاجر نیستند و مسئولیت آن ها محدود به سرمایه ای است که در شرکت گذاشته اند و اشخاص برای فرار از مسئولیت و عدم اجرای تعهدات خود، شرکت با مسئولیت محدود تشکیل می دهند تا اگر زیانی حاصل گردد متوجه طلبکاران گردد.

آورده شرکا در شرکت با مسئولیت محدود، به سهام یا قطعات سهام تقسیم نشده و آزادانه قابل نقل و انتقال نیست. بلکه نقل و انتقال موکول به رضایت عده ای از شرکا است که لااقل سه چهارم سرمایه را داشته باشند و اکثریت عددی را نیز دارا باشند. نقل و انتقال حتماَ باید به موجب سند رسمی باشد وگرنه اعتبار نخواهد داشت. در شرکت با مسئولیت محدود ، شخصیت شرکا تا اندازه ای اهمیت دارد. این اهمیت و ارتباط تنها بین شرکا مورد بحث و بررسی است، نه در مقابل اشخاص خارج یا ثالث .

چند نکته راجع به ثبت شرکت با مسئولیت محدود:

- در قانون تجارت، برای میزان سرمایه شرکت هیچ مبلغی تعیین نشده است . بنابراین، شرکت با مسئولیت محدود با هر میزان سرمایه قابل ثبت است.

- برخلاف شرکت های سهامی اولاً مدیر یا مدیران ممکن است از بین شرکاء یا خارج انتخاب شوند. ثانیاً مدت خدمت آنان ممکن است محدود یا نامحدود باشد. حداقل تعداد مدیران، یک نفر می باشد. اعضاء هیئت مدیره نباید کارمند بوده و دارای سابقه کیفری ( سوء پیشینه ) باشند.

مدارک ثبت شرکت با مسئولیت محدود به قرار ذیل است :

1) شرکت نامه و تکمیل آن و امضا ذیل شرکت نامه توسط کلیه سهامداران ( 2 برگ )

2) تقاضانامه ثبت شرکت با مسئولیت محدود و تکمیل آن و امضا ذیل تقاضانامه توسط کلیه سهامداران ( 2 برگ )

3) اساسنامه ی تکمیل شده و امضا ذیل تمام صفحات آن توسط کلیه سهامداران ( دو جلد )

4) دو نسخه صورتجلسه ی مجمع عمومی موسس که به امضا سهامداران و بازرسین رسیده باشد.

5) دو نسخه صورتجلسه ی هیات مدیره که به امضا سهامداران و بازرسین رسیده باشد.

6) تصویر برابر با اصل مدارک احراز هویت کلیه ی شرکا، مدیران و هیات نظار(در مواردی که تعداد شرکا بیش از دوازده نفر باشد)

7) اصل گواهی عدم سوءپیشینه جهت اعضای هیأت مدیره، مدیر عامل

8) تأییدیه هیئت مدیره اشخاص حقوقی سهامدار، مبنی بر غیر دولتی بودن آن

9) معرفی نامه نمایندگان، در صورتیکه سهامداران و اعضا هیئت مدیره از بین اشخاص حقوقی باشند و ارائه تصویر رومه رسمی آگهی تاسیس یا آخرین تغییرات آن

10) اصل مجوز فعالیت از مراجع ذیربط در مواردی که ثبت موضوع نیاز به مجوز داشته باشد.

11) اصل وکالتنامه ی وکیل دادگستری در صورتی که ثبت شرکت توسط وکیل صورت پذیرد.

ثبت شرکت بسته بندی سهامی خاص

شرکت سهامی خاص شرکت بازرگانی است و سرمایه آن قانوناً در موقع تاسیس از یک میلیون ریال کمتر نخواهد بود ، به سهام تقسیم شده و کلیه سهام آن به وسیله سهام داران تعهد و تامین می گردد و مسئولیت صاحبان سهام که تعداد آن ها نباید کم تر از سه نفر باشد، محدود به مبلغ اسمی سهام آن هاست.

در شرکت های سهامی خاص، تشکیل مجمع عمومی موسس اامی نیست و ارائه مدارک ذیل توسط موسسین شرکت که همان سرمایه گذاران شرکت می باشند، به مرجع ثبت شرکت ها کافی است.

1) اظهارنامه ثبت شرکت که به امضای همه سهام داران رسیده باشد.

2) اساسنامه ای که به امضای همه سهامداران رسیده باشد.

3) اظهارنامه ای حاکی از تعهد همه سهام شرکت و تادیه تمام قسمت غیرنقدی سهام شرکت و شرح امتیازات و موجبات سهام ممتازه که باید به امضای همه سهام داران رسیده باشد.

4) گواهی بانکی مبنی بر تادیه قسمت نقدی سهام شرکت

5) صورتجلسه ای دال بر انتخاب اولین مدیران و بازرس یا بازرسان که به امضای همه سهام داران رسیده باشد.

6) مدرکی دال بر قبول سمت توسط مدیران و بازرسان که نشان می دهد آنان با علم به تکالیف این سمت، عهده دار آن شده اند.

7) نام رومه کثیرالانتشاری که تا اولین مجمع عمومی عادی سالانه شرکت، آگهی های شرکت در آن منتشر می شود.

نحوه انتخاب نام شرکت

یکی از مهم ترین مراحل تاسیس شرکت ، انتخاب نام شرکت است. از جمله نکات مهمی که در فرآیند انتخاب نام باید به آن ها توجه نمود به قرار ذیل است :

1) نام شرکت باید دارای حداقل 3 سیلاب ( بخش ) باشد. البته می توانیم اسمی 2 سیلابی برای شرکت خود انتخاب کنیم ولی مشروط به آنکه قبلاَ در اداره ثبت شرکت ها ثبت نشده باشد.

2) کلماتی مانند بسته بندی به عنوان یکی از سیلاب های خاص نام شرکت محسوب نمی شوند. ( لازم به ذکر است، در نام شرکت بسته بندی، می توان از کلمه بسته بندی استفاده نمود که مزیتی جهت معرفی حوزه فعالیت شرکت به مشتریان می باشد. اما همان طور که اشاره شد، این عناوین، در بررسی نام یا نام های درخواستی به منظور رعایت عدم سابقه و تشابه ، جزئی از نام محسوب نمی شود) .

3) نام محل و مناطق گوناگون ایران در نام شرکت در صورتی مورد تایید اداره ثبت شرکت ها قرار می گیرد که شرکت مذکور در همان منطقه و محل به ثبت برسد.

4) اعداد تنها می توانند به صورت حروف در نام شرکت استفاده شوند.

5) ترکیب دو کلمه فارسی نباید تداعی کننده یک واژه بیگانه باشد.

توجه داشته باشید، مهلت اعتبار نام تایید شده اشخاص حقوقی که منجر به ثبت و آگهی می گردند نامحدود است. در صورتیکه نام تایید شده شخص حقوقی در شرف تاسیس یا تغییر منجر به ثبت و آگهی نگردد صرفاً سه ماه از تاریخ تایید نام اعتبار دارد.این مدت برای شرکت های سهامی عام 6 ماه از تشکیل مجمع عمومی موسس می باشد

اجرای طرحها و پروژه ها

۱- عملیات اجرایی

۲- مدیریت انجام عملیات اجرایی

نقشه برداری و ممیزی

گرایش رتبه بندی پیمانكاران حقیقی و حقوقی:

امور زراعی؛

امور باغبانی؛

امور جنگل؛

امور مرتع، آبخیزداری و بیابان زدائی؛

صنایع كشاورزی، چوب و كاغذ و مكانیزاسیون؛

شیلات و آبزیان، اجرای سایتهای پرورش آبزیان؛

نگهداری و فرآوری، درجه بندی و بسته بندی محصولات كشاورزی؛

بهسازی و اصلاح اراضی

احداث و راهبری تأسیسات آبیاری و زهكشی و آبیاری تحت فشار؛

ایجاد پارك، فضای سبز و نگهداری آن؛

دامپروری؛

امور گیاهپزشكی؛

خدمات آزمایشگاهی ( خاكشناسی- گیاهپزشكی)؛

آب و خاك و امور زیربنائی؛

محیط زیست طبیعی؛

ترویج و آموزش روستائیان و بهره برداران؛

یاد آوری (۱) : هر عضو حقیقی حداكثر در دو گرایش از گرایشهای فوق متناسب با رشته تحصیلی دانشگاهی خود و میزان سابقه کار      می تواند تقاضای تشخیص صلاحیت و رتبه بندی نماید.

یادآوری (۲): هر عضو حقوقی می تواند حداكثر در ده گرایش از گرایشهای فوق با توجه به برخورداری از نیروی كارشناسی شاغل تمام وقت درخواست رتبه بندی نماید.

عوامل امتیاز آور پیمانكاران حقیقی:

سابقه کار مرتبط به صورت بیمه؛

قراردادهای انجام كار پیمانكاری؛

دوره های آموزشی؛

آزمون ادواری؛

یادآوری: هر عضو حقیقی برای تشخیص صلاحیت در طبقه پنج باید حداقل دارای دوسال سابقه کار مفید و موًثر تخصصی باشد یا دوره کارورزی سازمان نظام مهندسی را گذرانده باشد یا فوق لیسانس باشد.

عوامل امتیاز آور پیمانكاران حقوقی:

سابقه كار مفید و مرتبط مدیرعامل، اعضاء هیئت مدیره و پرسنل شاغل تمام وقت ؛

میزان كارهای انجام شده شركت؛

دارائیهای شركت (امكانات، تجهیزات، ماشین آلات و نقدینگی)

یاد آوری (۱) : ارائه تمامی مدارك و مستندات مرتبط به همراه فرم تقاضا ضروری است .

یادآوری (۲) : هر عضو حقوقی برای تشخیص صلاحیت و رتبه بندی در رتبه هشت باید یك كارشناس با سابقه كار حداقل ۲ سال در گرایش مربوط داشته باشد.

توضیح آنكه عباراتی كه به صورت عام بوده یا در زمینه‎هایی به غیر از رایانه و فن‎آوری اطلاعات و ارتباطات باشد پذیرفته نخواهد شد. بعضی از این موارد به شرح زیر است :

واردات و صادرات كلیه كالاهای تجهیزات مجاز بازرگانی

انجام كلیه امور بازرگانی

فعالیت در زمینه تأسیسات، برق، الكتریكی، الكتروتكنیك، قدرت، مكانیك، ابنیه، كشاورزی، صنعت …

خرید و فروش و صادرات و واردات ماشین‎های اداری

انجام امور خدماتی در زمینه‎هایی به جز رایانه

جملاتی كه شامل عبارت غیر مستقیم” باشد.

شرایط ، مدارک اخذ و مدارک تمدید گواهی تایید صلاحیت از وزارت کار

 

 

شرایط اخذ مجوز تائید صلاحیت :

گواهی تائید صلاحیت عموماً به شرکتهای ارائه دهنده خدمات بطورمثال:خدمات پشتیبانی، حفظ و نگهداری فضای سبز،تاسیسات و … تعلق میگیرد.

درابتدا این شرکتها با توجه به موضوع ثبت شده فعالیت در رومه رسمی تاسیس شرکت، درخواست اخذ گواهی را به انجمن صنفی پیمانکاران ارائه میدهند.

مدارک مورد نیاز جهت دریافت گواهی تائید صلاحیت از وزارت کار:

۱- اصل و کپی کلیه مدارک ثبتی شرکت

۲- اصل و کپی سند مالکیت در صورت مالک بودن

۳- اصل اجاره نامه رسمی و کپی از آن در صورت مستاجر بودن

۴- تکمیل فرم بازرسی بهمراه مهر و امضای مجاز شرکت

تذکر: آدرس دفتر مرکزی شرکت نباید واحد مسی باشد.

مدارک مورد نیاز جهت تمدید گواهی تائید صلاحیت:

کلیه مدارک فوق بهمراه مفاصا حساب دارائی و مفاصا بیمه تامین اجتماعی و لیست پرداختی حقوق و دستمزد پرسنل

شرایط عمومی تشخیص صلاحیت پیمانكاران حقوقی و حقیقی

 

تابعیت دولت جمهوری اسلامی ایران؛

نداشتن سوء پیشینه كیفری مؤثر؛

داشتن كارت پایان خدمت یا معافیت دائم از خدمت سربازی؛

عضویت در سازمان استان؛

نداشتن سابقه محرومیت، محكومیت یا ممنوعیت از فعالیت های پیمانكاری؛

عدم اشتغال به كار در شركتهای مشاوره و عدم عضویت در هیأت مدیره شركتها و مؤسسات مهندسین مشاوره فعال در رشته مرتبط با درخواست متقاضی برای تشخیص صلاحیت و رتبه بندی پیمانكاران.

شرایط عمومی تشخیص صلاحیت پیمانكاران حقوقی:

شركت در سازمان ثبت شركتها به ثبت رسیده باشد؛

نداشتن محرومیت، محكومیت یا ممنوعیت از انجام كارهای پیمانكاری؛ • عضویت در سازمان استان؛

هیچكدام از شركاء یا مدیران شركت یا مؤسسه دارای سهام یا عضویت در هیأت مدیره شركتهای مهندسین مشاور عضو سازمان نباشند.

 نحوه تقاضای تشخیص صلاحیت و رتبه بندی پیمانكاران حقیقی و حقوقی:

 متقاضی باید فرم تقاضای رتبه بندی خود را تكمیل و به همراه مدارك و مستندات به واحد رتبه بندی تحویل و رسید دریافت نماید.

یاد آوری: صحت مدارك ارائه شده از طرف متقاضی توسط كمیته استعلام می گردد.

 شاخص طبقه بندی پیمانكاران حقیقی:

طبقه حداقل امتیاز مورد نیاز

۱ ۱۳۰۰

۲ ۱۰۰۰

۳ ۷۵۰

۴ ۵۰۰

۵ ۳۰۰

شاخص رتبه بندی پیمانكاران حقوقی:

طبقه حداقل امتیاز مورد نیاز

۱ ۹۶۰۰

۲ ۸۳۰۰

۳ ۶۵۰۰

۴ ۴۹۰۰

۵ ۳۵۴۰

۶ ۲۰۷۰

۷ ۱۱۱۰

۸

۲-۱- تقاضانامه‌های (اظهارنامه‌های) ملی

برای حمایت از مالکیت فکری خود در خارج کشور، یک روش این است که به صورت مجزا، مستقیماً به دفاتر ملی مالکیت صنعتی (یا فکری) کشورهای موردنظر مراجعه کنید. در این روش، ممکن است مجبور باشید هر تقاضانامه را به زبان رسمی که معمولاً زبان ملی کشور مورد نظر است ترجمه کنید. همچنین شما مم هستید تا تمامی هزینه های قانونی که برای ثبت تقاضانامه در سطح ملی مقرر شده را بپردازید، خصوصاً در مورد ثبت اختراعات، ممکن است لازم باشد یک وکیل یا نماینده قانونی استخدام کنید؛ کسی که به شما کمک کند تمامی شرایط مورد نیاز برای ارائهی یک تقاضا در کشور موردنظر را فراهم آورید. بنابراین، اگر شما هنوز در مرحله ارزیابی قابلیت تجاری اختراع، یا در حال کشف بازارهای صادراتی بالقوه یا شرکای تجاری برای لیسانس حقوق مالکیت فکری خود هستید، باید بدانید که روند ملی ثبت به طور فوق‌العاده هزینه‌بر و طاقت‌فرسا می‌باشد، به خصوص زمانی که بخواهید در تعداد زیادی از کشورها این حمایت‌ها را به دست آورید. برای به-دست آوردن چنین حمایت‌های گسترده‌ای، تسهیلاتی که توسط سازمان جهانی مالکیت فکری برای حمایت بین المللی از اختراعات، علایم تجاری و طرح های صنعتی پیشنهاد شده است، جایگزینی آسان‌تر و ارزان تر می باشد.

۲-۲درخواست های منطقه ای

برخی از کشورها موافقت نامه های منطقه ای را برای به دست آوردن حمایت های مالکیت فکری منعقد کرده‌اند که به موجب این موافقتنامه‌ها، با تقدیم یک تقاضانامه واحد می‌توانید از حمایت در کل منطقه برخوردار شوید. دفاتر مالکیت فکری این مناطق شامل موارد زیر هستند:

اداره ثبت اختراعات اروپا

اداره همسان سازی بازار اینترنتی اروپا

اداره مالکیت صنعتی منطقه آفریقا

اداره مالکیت فکری منطقه  آفریقا

اداره اختراعات اورسیا

اداره علامت های تجاری بنی لاکس و اداره طرح های بنی لاکس

اداره ثبت اختراعات شورای همکاری کشورهای عربی حوزه‌ی خلیج فارس

در جدول ۱ نام انگلیسی و آدرس سایت دفاتر منطقه ای مذکور بیان شده است.

۳-۲- حمایت های بین المللی

نظام های مدیریت سازمان جهانی مالکیت فکری برای حمایت بین المللی ثبت اختراع فرآیند جستجوی هم زمان در تعداد زیادی از کشورها را به طور قابل توجهی آسان کرده‌اند. به جای ثبت درخواست ملی به زبان های گوناگون، این نظام های حمایت بین المللی شما را قادر می سازد که تنها با یک تقاضانامه و با یک زبان واحد و با یک بار پرداخت هزینه، تقاضانامه خود را ثبت کنید. این نظام‌های ثبت بین المللی نه تنها فرآیندهای ثبت را تسهیل می کنند، بلکه موجب کاهش قابل ملاحظه هزینه های دست یابی به حمایت های بین المللی می شود. در مورد ثبت اختراعات، معاهدهی همکاری ثبت اختراع PCT یا Patent Coorperation Treaty) موجب می شود که متقاضی زمان بیشتری برای ارزیابی ارزش تجاری اختراعات، پیش از پرداخت هزینه‌های فاز ملی داشته باشد (زمان حقّ تقدّم در معاهده PCT، ۱۸ ماه بیشتر از زمان حق تقدّم در کنوانسیون پاریس است. بنابراین متقاضی از تاریخ درخواست ثبت از طریق PCT به مدّت ۳۰ ماه برای پیگیری ثبت اختراع آن مهلت دارد). نظام های مدیریت سازمان جهانی مالکیت فکری برای حمایت بین المللی شامل ۳ سازوکار مختلف حمایتی برای حقوق مالکیت صنعتی می باشند:

حمایت بین المللی از اختراعات که به موجب معاهده PCT فراهم شده است. با ثبت یک تقاضانامه ثبت اختراع بین المللی، به موجب PCT، در واقع شما، حمایت از یک اختراع را در هر یک از کشورهای عضو معاهده در سراسر جهان درخواست می کنید. لازم به ذکر است که ایران عضویت این معاهده را پذیرفته است ولی به دلایل مشکلات زیرساختی، هنوز اجرایی نشده است. بعد از اجرایی شدن این قانون مخترعان و شرکت های دانش بنیان قادر خواهند بود تا از طریق اداره کل مالکیت صنعتی کشور، نسبت به ثبت اختراع در کشورهای موردنظر اقدام نمایند.

حمایت بین المللی از علایم تجاری که به موجب سیستم مادرید (Madrid System) فراهم شده است. سیستم مادرید تا حد زیادی روند ثبت یک علامت تجاری را در کشورهای متعددی که عضو این سیستم هستند، ساده نموده است. آثار حقوقی یک تقاضانامه‌ی ثبت بین المللی علامت به موجب سیستم مادرید همانند تقاضای ثبت علامت در هر یک از کشورهای تعیین شده توسط متقاضی است، مگر این-که توسط دفاتر کشور تعیین شده در یک مدت زمان مشخص رد شود.

حمایت بین المللی از طرح های صنعتی که به موجب موافقت نامه لاهه (Agreement Hague) فراهم شده است. این روش به مالک طرح صنعتی این امکان را می دهد تا طرح خود را به سادگی و با ثبت یک تقاضانامه دفتر بین‌المللی سازمان جهانی مالکیت فکری، با یک زبان واحد و با هزینه های رایج در چندین کشور مورد حمایت قرار دهد.

 

 

بحث و نتیجه گیری:

یکی از اهداف حقوق مالکیت فکری، منفعت رساندن به عموم است. لذا در صورت سوء استفاده مالک پتنت یا لیسانس گیرنده از حق انحصاری خود و عدم به کارگیری اختراع، دولت یا اداره ثبت اختراع می تواند مجوز اجباری را به طرف ثالث اعطا کند تا وی با پرداخت حق الامتیاز معقول، اختراع به ثبت رسیده را مورد بهره برداری قرار دهد. برخی مقولات به طور کلی از ثبت به عنوان یک اختراع مشتثنی می شوند که این استثناها را قوانین داخلی هر کشور مشخص کرده است ولی عمدتا از ثبت نوآوری هایی که منافی عفت و نظم عمومی جامعه بوده و یا امنیت عمومی را تهدید می کنند در همه کشور ها ممانعت به عمل می آید. برای اینکه مخترع مجال یابد اختراع خود را بازاریابی یا آزمایش کند و بدون اطمینان از تجاری شدن اختراع اقدام به ثبت آن که مستم صرف هزینه های هنگفتی است ننماید در موافقت نامه تریپس و همچنین در قوانین داخلی کشورها یک مهلت شش تا دوازده ماهه برای مختراعان به عنوان مهلت ارفاقی» در نظر گرفته شده است. افشای اختراع توسط مخترع در طی این مدت و قبل از تسلیم اظهار نامه، خدشه ای به جدید بودن اختراع وارد نمی کند.

به طور کلی در دنیا برای ثبت اختراع، دو نوع نظام اعلامی که بر اساس آن بر روی اختراع ادعا شده بررسی صورت نگرفته و تنها در صورت عدم ثبت اختراع تا آن زمان اقدام به ثبت آن اختراع می گردد و نظام بررسی ماهیتی که بر طبق آن برای ثبت اختراع علاوه بر استعلام از عدم ثبت پیشین آن، بررسی دقیق از نظر تخصصی نیز ضروری است مورد استفاده قرار می گیرد. برای ثبت اختراع، یک روش مراجعه مستقیم به دفتر ملی مالکیت صنعتی کشور موردنظر است که البته روشی هزینه بر و مشکل می باشد. روش های دیگر، درخواست های منطقه ای و استفاده از حمایت های بین الملی از جمله معاهده همکاری ثبت اختراع یا PCT می باشد

 

 

۱-۱ مجوزهای اجباری

گاهی اوقات دارنده گواهی اختراع یا لیسانس گیرنده اختراع ثبت شده با توسل به انحصارت ویژه خود از به کار بستن اختراع ثبت شده خودداری می ورزند. عدم به کار گیری اختراع نوآوری شده و صنعتی نکردن اختراع از سوی دارنده ی گواهی اختراع یا لیسانس گیرنده ممکن است دلایل گوناگونی داشته باشد، به هر حال عدم به کارگیری اختراع ثبت شده نیز ناشی از حقوق انحصاری دارنده آن است و اگر مالک اختراع آن را از طریق لیسانس منتقل کرده باشد این حق انحصاری به لیسانس گیرنده هم منتقل خواهد شد. اگر هر یک از دارنده گواهی اختراع یا لیسانس گیرنده دلایل مناسب و محکمه پسندی برای عدم به کار بستن اختراع نداشته باشند با مکانیزمی مواجه خواهند شد که آنها را از سوء استفاده از این حق باز می دارد. در حقیقت یکی از اهداف حقوق مالکیت فکری، منفعت رساندن به عموم است و عدم به کارگیری اختراع در واقع نوعی حبس فناوری است. راه حلی که قدمت آن به کنوانسیون پاریس بر می گردد، صدور مجوز اجباری (Compulsory Licenses) از سوی دولت ثبت کننده اختراع است که مالک گواهی اختراع را مم می کند تا فناوری ثبت شده را به کاربندد بطوریکه با در خواست طرف ثالث، این مجوز اجباری را به وی اعطا می کند تا بتواند با پرداخت حق الامتیاز معقولی از اختراع به ثبت رسیده استفاده بنماید. در قوانین ایران، پیش از قانون ثبت اختراعات و طرح های صنعتی ۱۳۸۶ راجع به مجوزهای اجباری مقرره ای وجود نداشت، برای اولین بار در ماده ۱۷ این قانون (مصوب ۱۳۸۶) صدور این مجوزها با شرایط خاصی پیش بینی شده است.

بنابراین مجوز اجباری، اجازه ای است که توسط یک مقام صالح ملی (دولت یا اداره ثبت اختراع) صادر و به هر شخصی اعطا می گردد تا از یک محصول یا فرآیند ثبت شده بدون اجازه دارنده آن استفاده نماید. مجوز اجباری، استثنایی بر قوانین مربوط به ثبت اختراع می باشد.

 

 

ورقه قرضه ، ورقه ای است که قابل معامله و معرف مبلغ وام با سود معین که تمامی یا اجزاء آن در موعد یا مواعد معینی باید مسترد گردد. برای ورقه قرضه ممکن است علاوه بر سود، حقوق دیگری نیز شناخته شود. مانند این که ورقه قرضه قابل تعویض با سهام شرکت یا قابل تبدیل به سهام شرکت باشد.

منحصراَ شرکت سهامی عام می تواند تحت شرایط مقرر، اوراق قرضه منتشر کند.

اوراق قرضه قابل تعویض با سهام

برای صدور اوراق قابل تعویض با سهام ، لازم است که مجمع عمومی فوق العاده شرکت سهامی عام ، مقارن انتشار اوراق قرضه، افزایش سرمایه شرکت را نیز بنا به پیشنهاد هیات مدیره و گزارش خاص با بازرس یا بازرسان ، اقلاَ برابر مبلغ قرضه، به وسیله یک یا چند بانک دیگر، شرایط بانک ها و موسسات مالی را که می توانند این نوع پذیره نویسی را انجام دهند. ” شورای پول و اعتبار ” تعیین می کند. سهامی که شرکت جهت تعویض با اوراق قرضه قابل تعویض صادر می کند، سهام بانام بوده و باید به نام بانک ها یا موسسات مالی پذیره نویس صادر گردد. بانک ها یا موسسات مالی مزبور، باید تعهد کنند که سهام مذکور را در اختیار دارندگان اوراق قرضه مزبور بوده و نقل و انتقال این گونه سهام تا وقتی که تعویض ورقه قرضه با سهم احراز شود، در دفاتر ثبت شرکت ثبت نخواهد شد. قرارداد مربوط به پذیره نویسی و تعهد و سایر شرایط راجع به آن، که بین شرکت و بانک ها یا موسسات مذکور منعقد می شود نیز باید به تصویب مجمع عمومی فوق العاده شرکت برسد.

شرایط و ترتیب تعویض ورقه قرضه با سهام باید در ورقه قید شود. تعویض ورقه قرضه با سهام در سررسید، تابع میل و رضایت دارنده ورقه خواهد بود. به عبارت دیگر، وی می تواند در سررسید به جای تعویض ورقه قرضه خود با سهام شرکت ، اصل وام و سود آن را از شرکت دریافت کند. دارنده ورقه قرضه می تواند منتظر سررسید نمانده و در هرموقع قبل از آن، تحت شرایط و ترتیبی که در ورقه قرضه قید شده است ، به شرکت مراجعه و آن را با سهم شرکت تعویض نماید. حق تقدمی که سهامداران شرکت ، در خرید سهام جدید دارند ، در خرید سهام قابل تعویض با اوراق قرضه نخواهند داشت. سرانجام سهامی که جهت تعویض با اوراق قرضه صادر می شود، مادام که این تعویض به عمل نیانده است تا انقضاء موعد یا مواعد اوراق مزبور، قابل تامین نخواهد بود. به عبارت دیگر آن ها را نمی توان در ازاء طلب طلب کاران بازداشت نمود.

اوراق قرضه قابل تبدیل به سهام

برای صدور اوراق قرضه قابل تبدیل به سهام ، لازم است که مجمع عمومی فوق العاده شرکت سهامی عام ، بنا به پیشنهاد هیات مدیره و گزارش خاص بازرس یا بازرسان، شرایط و مهلتی را که طی آن دارندگان این گونه سهام خواهند توانست آن ها را به سهام شرکت تبدیل نمایند، تعیین کند و به هیات مدیره اختیار افزایش سرمایه را بدهد. دارندگان اوراق قرضه قابل تبدیل ، می توانند در موعد یا مواعد معینی که در ورقه قرضه قید شده است، به شرکت مراجعه و اصل وام و سود متعلقه را دریافت دارند. هیات مدیره در پایان مهلت مقرر مذکور، معادل مبلغ بازپرداخت نشده اوراق قرضه عرضه شده جهت تبدیل به سهام ، سرمایه شرکت را افزایش می دهد ( ممکن است تا پایان مهلت مزبور مقداری از مبالغ اوراق قرضه قابل تبدیل، در اثر مراجعه کنندگان آن ها به آنان پرداخت شده باشد. لذا هیئت مدیره فقط معادل مبالغ بازپرداخت نشده می تواند سرمایه شرکت را افزایش دهد ) . هیات مدیره پس از ثبت افزایش سرمایه در مرجع ثبت شرکت ، سهام جدید را صادر می کند و به دارندگان اوراق قرضه قابل تبدیل، معادل مبلغ بازپرداخت نشده اوراق قرضه ای که به شرکت تسلیم می کنند، سهم می دهد. در تبدیل ورقه به سهم نیز مانند تعویض، میل و رضایت دارنده ورقه قرضه شرط است و دارنده آن می تواند از دریافت سهم شرکت خودداری کند و به جای آن، اصل وام و سود پرداخت نشده را دریافت نماید. دارنده ورقه قرضه قبل از سررسید، طی مهلتی که داده شده است، می تواند تحت شرایط و ترتیبی که در ورقه قید شده است، به شرکت مراجعه و آن را معادل مبلغ بازپرداخت نشده اصل و سود، به سهام تبدیل کند و نیز حق تقدمی را که سهامداران، در خرید سهام جدید دارند در خرید سهام قابل تبدیل به اوراق قرضه نخواد داشت.

ورقه قرضه قابل بازخرید

ممکن است ورقه قرضه قابل بازخرید باشد. در این صورت لازم است که شرایط و ترتیب بازخرید در ورقه قرضه قید شود. دارنده ورقه قرضه قابل بازخرید، می تواند طبق شرایط و ترتیب مزبور، به شرکت مراجعه و با تسلیم ورقه قرضه، مبلغ مربوط را دریافت دارد.

 

ماده 141 قانون تجارت در تعریف شرکت های مختلط غیرسهامی چنین مقرر می دارد :

شرکت مختلط غیرسهامی شرکتی است که برای امور تجاری در تحت اسم مخصوصی بین یک یا چند نفر شریک ضامن و یک یا چند نفر شریک با مسئولیت محدود بدون انتشار سهام تشکیل می شود. شریک ضامن مسئول کلیه قروضی است که ممکن است علاوه بر دارایی شرکت پیدا شود. شریک با مسئولیت محدود کسی است که مسئولیت او فقط تا میزان سرمایه ای است که در شرکت گذارده و یا بایستی بگذارد. در اسم شرکت باید عبارت ( شرکت مختلط ) و لااقل اسم یکی از شرکای ضامن قید شود.

این شرکت به طور همزمان و توامان از یک سو و برای عده ای ، برخی از اوصاف و مزیت های شرکت تضامنی را دارا است و از سوی دیگر و برای عده ای دیگر، اوصاف و مزیت های شرکت با مسئولیت محدود را دارا می باشد. این نوع شرکت از قدیم الایام برای کسانی که صاحب سرمایه بودند اما نمی توانستند رسماَ تجارت کنند و سرمایه خود را در اختیار کسانی که هم رسماَ می توانستند تجارت کنند و هم بصیر و مطلع بودند رایج بوده است تا حاصل منافع بین آن ها تقسیم گردد.

مدارک لازم برای ثبت شرکت مختلط غیرسهامی به قرار ذیل است :

_ دو نسخه اظهارنامه به امضای شرکا

_ دو نسخه شرکتنامه به امضای کلیه شرکا

_ دو نسخه اساسنامه به امضای شرکا

_ دو نسخه صورتجلسه مجمع عمومی موسسین به امضای کلیه شرکا ( با معرفی شریک یا شرکای ضامن که سمت مدیریت دارند )

_ فتوکپی شناسنامه شرکا و پایان خدمت در صورت مشمولی

_ اخذ مجوز از شورای مرکزی اصناف یا موافقت اصولی از وزارتخانه مربوطه در صورت نیاز

در تشکیل شرکت مختلط غیر سهامی  توجه به نکات ذیل ضروری است :

الف ) اسم شرکت که با عبارت شرکت مختلط و لااقل نام یکی از شرکاء ضامن باید قید شود.

در شرکت مختلط غیرسهامی نام شرکاء ضامن که دارای مسئولیت تضامنی می باشند یا لااقل نام یکی از شرکاء باید ذکر گردد و با اضافه نمودن ” و شرکاء ” معلوم می گردد که سایر شرکا ضامن هم مسئول پرداخت خسارات می باشند.

ب) تشکیل شرکت با تنظیم شرکتنامه انجام می گیرد.

در شرکت نامه حدود ، مشارکت ، وظایف، اختیارات و حقوق هر یک از شرکا قید می شود. در شرکت نامه باید اسامی شریک یا شرکا ضامن و مدیران شرکت قید گردد و بعد از ثبت شرکتنامه در دفتر ثبت شرکت ها که در حکم دفتر اسناد رسمی است ، خلاصه ای از شرکت نامه در رومه رسمی و یکی از رومه های کثیرالانتشار درج می گردد.

ج) اداره شرکت با شرکاء ضامن است و حدود مسئولیت آن ها همانست که در شرکت های تضامنی مقرر گردیده است.

در انتها خاطر نشان می شویم ، تمامی خدمات ثبتی شرکت ها به صورت ویژه و در سریع ترین زمان ممکن ، توسط متخصصان زبده ی  ثبت شرکت نیک ارائه می گردد.

متقاضیان محترم می توانند جهت کسب اطلاعات بیشتر ، با ما تماس حاصل فرمایند.

 

شرکت های تضامنی ، به چه شرکت هایی گفته می شوند ؟

شرکت تضامنی در ماده 116 ق. ت اینگونه تعریف شده است : شرکتی است که در تحت اسم مخصوص برای امور تجاری بین دو یا چند تفر با مسئولیت تضامنی تشکیل می شود. اگر دارایی شرکت برای تادیه تمام قروض کافی نباشد هر یک از شرکا مسئول پرداخت تمام قروض شرکت است. هر قراری که بین شرکا برخلاف این ترتیب داده شده باشد در مقابل اشخاص ثالث کان لم یکن خواهد بود.

شریک های شرکت تضامنی مسئولیت تضامنی دارند و کلیه بستانکاران مطالبات خود را از شرکت مطالبه می نمایند. حال چنانچه دارایی شرکت تکافوی ادای دیون بستانکاران را نکند ، اشخاص اخیر حق دارند به شرکای شرکت تضامنی جهت وصول مابقی مطالبات خود منفرداَ و یا مجتمعاَ مراجعه نمایند. هیچیک از شرکا نمی توانند با استناد به اینکه میزان قروض شرکت از میزان سهم او در شرکت می نماید از تادیه قروض شرکت امتناع ورزد. فقط در روابط بین شرکا مسئولیت هر یک از آن ها در تادیه قروض شرکت به نسبت سرمایه ای خواهد بود که در شرکت گذاشته اند. آن هم در صورتی که در شرکت نامه به ترتیب دیگری اتخاذ نشده باشد. ( مستفاد از ماده 116 ق. ت )

نام شرکت تضامنی معمولاَ معرف اعتبار شرکت است. مطابق ماده 117 ق. ت در اسم شرکت تضامنی باید عبارت ” شرکت تضامنی ” و لااقل اسم یکی از شرکا ذکر گردد، در صورتی که اسم شرکت مشتمل بر اسامی تمام شرکا نباشد باید بعد از اسم شریک یا شرکایی که ذکر شده است ، عبارتی از قبیل ” و شرکا ” یا ” و برادران ” قید گردد. از این ماده برداشت می شود که شرکت باید دارای اسم مخصوص باشد.

مدارک لازم برای ثبت شرکت های تضامنی به قرار ذیل است :

1. دو نسخه شرکتنامه تکمیل شده

2. دو نسخه تقاضانامه تکمیل شده

3. دو نسخه اساسنامه تکمیل شده

4. تکمیل فرم تعیین نام به ترتیب اولویت نام های پیشنهادی و همچنین فیش واریزی

5. اصل مجوز فعالیت از مراجع ذیربط در مواردی که ثبت موضوع نیاز به مجوز داشته باشد.

6. تصویر برابر با اصل مدارک احراز هویت کلیه شرکاء ، مدیران و هیات نظار ( در مواردی که تعداد شرکاء بیش از 12 نفر باشند).

7. اصل گواهی عدم سوء پیشینه جهت اعضاء هیات مدیره ، مدیر عامل

8. دو نسخه صورتجلسه مجمع عمومی موسسین

9. دو نسخه صورتجلسه هیات مدیره

10. اصل وکالتنامه وکیل دادگستری در صورتی که ثبت شرکت توسط وکیل صورت پذیرد.

سرمایه شرکت

برخلاف شرکت های سهامی قانون گذار حداقلی برای سرمایه شرکت تضامنی پیش بینی نکرده است ، بنابراین میزان سرمایه آن هر مقداری می تواند باشد و تماماَ به تصمیم شرکا واگذار شده است.

تعداد شرکا

در شرکت تضامنی ، حداقل شرکا 2 نفر و حداقل هیات مدیره یا مدیران یک نفر یا بیشتر می باشد. همان طور که گفته شد، در شرکت تضامنی مسئولیت هر شریک نامحدود است و هر یک مسئولیت کامل دارند.

 

اتحادیه تعاونی با عضویت تعاونی هایی که دارای موضوع فعالیت واحد باشند، در سطح شهرستان یا استان تشکیل می شود. عضویت در اتحادیه تعاونی، بر اساس " اصل آزادی عضویت " ، اختیاری است. تعاونی هایی که عضو اتحادیه نباشند از حقوق قانونی محروم نخواهند شد.

توصیه می شود مقالات زیر را بخوانید:

- مرجع ثبت شرکت ها

- اساسنامه ثبت شرکت و اتحادیه تعاونی

- روند ثبت اتحادیه های تعاونی روستایی و کشاورزی در مرجع ثبت شرکت ها

شرایط لازم برای عضویت تعاونی ها در اتحادیه تعاونی به شرح ذیل است :

- داشتن تابعیت ایران

- خرید حداقل سهام مقرر در اساسنامه اتحادیه

- درخواست کتبی عضویت و تعهد رعایت مقررات اساسنامه اتحادیه.

علاوه بر آن لازم است که تعاونی داوطلب عضویت در اتحادیه، موضوع فعالیت مناسب با موضوع فعالیت اتحادیه داشته باشد. ( یادآوری می شود که برای هر موضوع فعالیت تعاونی در هر شهرستان ، فقط یک اتحادیه تشکیل می گردد ) .

اساسنامه اتحادیه می تواند شرایط دیگری را برای عضویت تعیین کند.

اتحادیه تعاونی، پس از تشکیل و ثبت ، موجودیت قانونی پیدا می کند و وجود او با انحلال و تصفیه از بین می رود.

برای تشکیل هر تعاونی، باید هیاتی به نام " هیات موسس " تشکیل شود. به موجب قانون بخش تعاونی، " هیات موسس عبارت است از عده ای از افراد واجد شرایط عضویت در تعاونی مربوط، که اقدام به تاسیس تعاونی می نمایند ". در اینکه هیات موسس باید چند عضو داشته باشد، در قانون و سایر مقررات بیانی مشاهده نمی شود؛ ولی می توان گفت که تعداد اعضای آن نباید از سه نفر کمتر باشد.

چون اتحادیه تعاونی با عضویت شرکت ها و تعاونی هایی که موضوع فعالیت آن ها واحد است، تشکیل می شود، لذا هیات موسس اتحادیه تعاونی باید از شرکت ها و تعاونی هایی که دارای موضوع فعالیت واحد بوده و واجد شرایط عضویت در اتحادیه مربوط هستند، تشکیل شود.

هر یک از شرکت ها و تعاونی های عضو هیات موسس اتحادیه، نماینده ای برای حضور در هیات موسس تعیین و معرفی خواهد کرد. هیات موسس اتحادیه با حضور این نمایندگان تشکیل می شود .

وظایف هیات موسس، عبارت است از :

- تهیه اساسنامه اتحادیه و پیشنهاد آن به " اولین مجمع عمومی عادی " برای بررسی و تصویب ؛

- دعوت از تعاونی های واجد شرایط، جهت عضویت در اتحادیه مربوط ،

- تشکیل دادن " اولین مجمع عمومی عادی " ، جهت تصویب اساسنامه ، انتخاب اولین هیات مدیره و اولین هیات بازرسی اتحادیه، طبق اساسنامه تصویب شده و انجام سایر وظایف مربوط .

هر یک از نمایندگان تعاونی ها که برای حضور در هیات موسس معرفی شده اند، باید مدارک زیر را به وزارت تعاون ( اداره کل یا اداره تعاون ) ارائه کنند :

- فتوکپی شناسنامه و مدارک تحصیلی .

- فتوکپی گواهینامه پایان خدمت نظام وظیفه عمومی یا معافیت.

- گواهی عدم سوء پیشینه .

علاوه بر آن ارائه مدرکی که وی را به عنوان نماینده شرکت یا تعاونی مربوط معرفی می کند، نیز لازم است.

کارکنان رسمی و پیمانی دولت ، با ارائه حکم کارگزینی از ارائه گواهی عدم سوء پیشینه و فتوکپی گواهینامه پایان خدمت یا معافیت، معاف خواهند بود. نمایندگان مزبور باید با قوانین و مقررات تعاونی ها آشنایی داشته باشند و در صورت نیاز در کلاس های آموزشی یک روزه که اداره کل تعاون دایر می کند، شرکت کنند.

• طرح توجیهی :

هیات موسس باید طرحی به نام " طرح توجیهی " یا " طرح پیشنهادی " ، تهیه کند. این طرح مشتمل بر بیان وم تاسیس اتحادیه تعاونی و ذکر دلایل توجیهی بر امور ذیل خواهد بود :

- تناسب هدف های تشکیل اتحادیه با هدف ها و برنامه های مصوب دولت ؛

- میزان سرمایه ؛

- تعداد و مشخصات شرکت ها و تعاونی های داوطلب عضویت در اتحادیه ؛

- مبلغ لازم التادیه

هیات موسس باید نماینده تام الاختیاری تعیین و به وزارت تعاون ( اداره کل یا اداره تعاون ) معرفی کند.

هیات موسس باید برای تقاضا، فرم مربوطه را تکمیل و به همراه طرح توجیهی، ضمن معرفی نماینده تام الاختیار خود به وزارت تعاون ( اداره کل یا اداره تعاون ) ، به وزارت مزبور تسلیم کند و موافقت با تشکیل اتحادیه را خواستار شود.

• اقدامات وزارت تعاون

وزارت تعاون ، تقاضای مذکور و طرح توجیهی را مورد بررسی قرار می دهد و در صورت پذیرفته شدن تقاضا ، موافقتنامه تشکیل اتحادیه را صادر می کند و نمونه اساسنامه و فرم های مورد نیاز را در اختیار نماینده تام الاختیار هیات موسس اتحادیه قرار می دهد . ( وزارت تعاون ، علاوه بر نمونه اساسنامه برای تسهیل جریان امور مربوط به تعاونی ها، فرم هایی را نیز تهیه کرده است ) .

وزارت تعاون ( اداره کل یا اداره تعاون ) ، باید ظرف یک ماه پس از وصول تقاضای تشکیل اتحادیه، نظر مستدل خود را در خصوص مورد تقاضا، به هیات موسس اعلام دارد و در صورت ملاحظه نقض در طرح توجیهی یا کمبود مدارک ضمیمه تقاضانامه ، مراتب را کتباَ به اطلاع هیات مزبور برساند. هیات موسس، باید حداکثر ظرف مدت دو ماه نسبت به رفع نقص طرح توجیهی و تکمیل مدارک و تحویل آن ها به وزارت تعاون اقدام نماید. طرح توجیهی، پس از آنکه مورد تصویب وزارت تعاون قرار گرفت، هر گونه تغییر در آن باید با مجوز آن وزارت صورت گیرد.

هیات موسس، باید ظرف دو ماه از تاریخ دریافت موافقتنامه وزارت تعاون، " اولین مجمع عمومی عادی " را برگزار کند ؛ در غیر این صورت، تشکیل اتحادیه تعاونی، موکول به گرفتن موافقتنامه مجدد از وزارت مزبور خواهد بود.

در صورتی که هیات موسس نتواند ظرف مدت دو ماه به برگزاری مجمع عمومی مزبور موفق شود، می تواند قبل از پایان مهلت مزبور تمدید آن را خواستار شود هر گاه وزارت تعاون ، تاخیر در برگزاری مجمع را موجه تشخیص دهد، مهلت را تمدید می کند.

هیات موسس، پس از اخذ موافقتنامه تشکیل، باید اقدامات زیر را انجام دهد :

- دریافت مجوز فعالیت در موضوع طرح توجیهی، از مراجع ذی ربط ( در صورت نیاز به مجوز ) ، به نام اعضای هیات موسس اتحادیه در شرف تاسیس .

- تدوین اساسنامه، که باید برای تصویب به " اولین مجمع عمومی عادی " تسلیم شود. ( = تکمیل نمونه اساسنامه ) .

- افتتاح حساب به نام اتحادیه در شرف تاسیس نزد " صندوق تعاون " یا بانکی که صندوق تعاون تعیین می کند.

- دعوت از شرکت ها و تعاونی های واجد شرایط عضویت ، ضمن اعلام خلاصه ای از کلیات طرح، اساسنامه تدوین شده، شرایط عضویت ، مهلت پذیرش تقاضای عضویت ، شماره مشخصات حساب افتتاح شده ، مبلغ لازم التادیه هر یک از داوطلبان عضویت، ذکر نحوه صدور آگهی های بعدی تا تشکیل " اولین مجمع عمومی عادی " ، و ذکر مشخصات موسسان و غیره .

- بررسی شرایط داوطلبان و پذیرفتن واجدین شرایط عضویت ، دریافت گواهی واریز مبلغ لازم التادیه سهام آن ها، صدور برگه اجازه ورود به جلسه " اولین مجمع عمومی عادی " ( بهتر است هیات موسس، برای هر یک از داوطلبان که به عضویت پذیرفته شده اند، پرونده جداگانه ای ترتیب دهد ) .

- انتشار آگهی دعوت " اولین مجمع عمومی عادی " . ( فاصله زمانی بین تاریخ دعوت تا تشکیل مجمع عمومی، حداقل 30 روز و حداکثر 35 روز خواهد بود ) .

- ثبت نامزدهای عضویت در هیات مدیره و هیات بازرسی

- ارسال یک نسخه از آگهی دعوت به وزارت تعاون ( اداره کل یا اداره تعاون ) ، جهت اعزام ناظر برای حضور در " اولین مجمع عمومی عادی " .

- سایر اقدامات مربوط به برگزاری مجمع عمومی تا انتخاب هیات رئیسه مجمع ( رئیس، منشی و دو نفر ناظر ) از قبیل اخذ برگه ورود به جلسه مجمع از افراد، تکمیل فهرست اسامی حاضران همراه با امضای آن ها که باید تحویل هیات رئیسه مجمع عمومی شود.

- علاوه بر آن ، هیات موسس باید ورقه تعهد خرید سهام را که داوطلبان عضویت باید به هنگام خرید سهم تکمیل و امضا کنند، تهیه و به تعداد وم تکثیر و آماده نماید.

- لازم و مفید است که هیات موسس به داوطلبانی که واجد شرایط عضویت شناخته شده اند، توصیه کند که اساسنامه تدوین شده آماده تسلیم به " اولین مجمع عمومی عادی " را مطالعه کنند و شایسته است که هیات موسس، جلساتی با حضور داوطلبان مزبور برای بحث و تبادل نظر درباره اساسنامه مذکور برگزار کند.

هیات موسس باید پس از انقضای مدتی که برای خرید سهام تعیین شده است، به صندوق تعاون یا شعبه بانک مربوط، مراجعه کند و گواهی دال بر موجودی کل حاصل از واریز وجوه لازم التادیه ، سهام خریداری شده را برای ارائه به " اولین مجمع عمومی عادی " دریافت نماید.

یادآوری می شود که اعضای هیات مدیره اتحادیه های تعاونی به پیشنهاد تعاونی های عضو و تصویب مجمع عمومی انتخاب می شوند و اعضای هیات بازرسی اتحادیه از بین افرادی که تعاونی های عضو پیشنهاد می کنند یا از خارج از آن ها، اعم از اشخاص حقیقی یا حقوقی، با تصویب مجمع عمومی تعیین می گردند.

نامزدهای سمت عضویت در هیات مدیره و هیات بازرسی اتحادیه های تعاونی باید واجد شرایط مقرردر ماده 38 قانون بخش تعاونی و شرایط مقرر در اساسنامه اتحادیه مربوط باشند و حداکثر ظرف یک هفته از تاریخ انتشار آگهی دعوت مجمع عمومی، درخواست کتبی خود را مطابق فرمی که ذیلاَ ارائه می شود، به هیات موسس تحویل و رسید دریافت دارند. هر یک از داوطلبان عضویت در هیات مدیره یا هیات بازرسی که به وسیله تعاونی ها نامزد شده اند، باید همراه درخواست مزبور، حداقل از یکی از تعاونی هایی که به عضویت اتحادیه در شرف تاسیس پذیرفته شده است، نامه رسمی مبنی بر پیشنهاد نامزدی خود ارائه نماید . ( دو یا چند تعاونی، می تواند یک شخص را به عنوان نامزد عضویت در هیات مدیره یا بازرسی معرفی کند ) .

مرجع بررسی صلاحیت نامزدهای سمت عضویت در هیات مدیره و هیات بازرسی اتحادیه های تعاونی، کمیسیونی است که در دستورالعمل مربوط، مقرر شده است.

دعوتنامه یا آگهی دعوت " اولین مجمع عمومی عادی " اتحادیه تعاونی در شرف تاسیس را ، هیات موسس به اطلاع داوطلبان عضویت می رساند. دعوتنامه یا آگهی دعوت " اولین مجمع عمومی عادی " اتحادیه تعاونی در شرف تاسیس را ، هیات موسس به اطلاع داوطلبان عضویت می رساند.

• خاتمه وظایف هیات موسس

 

 طبق تعریفی که در ماده 4 قانون تجارت از شرکت سهامی عام ارائه گردیده، شرکت سهامی عام نوعی از شرکت های سهامی است که قسمتی از سرمایه آن از طریق فروش سهام به غیرموسسان ( مردم ) تامین شود. سهام شرکت های سهامی عام در بورس اوراق بهادار دادو ستد می شود. در واقع عمده تفاوت شرکت سهامی عام با شرکت سهامی خاص در این است که در شرکت سهامی عام برخلاف شرکت سهامی خاص که تمام سرمایه آن از طرف سهامداران تامین می شود، قسمتی از سرمایه از طریق فروش سهام به مردم تامین می شود.

 قبل از خواندن ادامه این مقاله، می توانید مقالات زیر را دنبال کنید:

- نحوه ی ثبت شرکت به صورت آنلاین در سایت اداره ثبت شرکت ها

- مدارک مورد نیاز برای ثبت شرکت با مسوولیت محدود

تشکیل شرکت سهامی عام ، مستم جمع شدن سرمایه تعیین شده در طرح اساسنامه است. پس از اینکه سرمایه شرکت، تعهد و " 35 " درصد آن به صورت نقد پرداخت گردید، تعداد سهام هر کدام از تعهدکنندگان تعیین و اعلام می شود.

رژیم حقوقی تامین سرمایه و تخصیص سهام به شرکاء ، موضوعاتی است که در این مقاله به آن ها پرداخته خواهد شد. شایان ذکر است خوانندگان محترم، در صورت نیاز به کسب اطلاعات بیشتر ، می توانند به مقالات " تشریفات ثبت شرکت سهامی عام " و " مدارک مورد نیاز برای ثبت شرکت سهامی عام " مراجعه نمایند.

الف) میزان سرمایه

حداقل سرمایه برای تشکیل شرکت سهامی عام ، " 5 میلیون " ریال است. بی تردید ، در حال حاضر با توجه به تورم موجود ، این مبلغ برای تشکیل شرکت سهامی کافی نیست ، اما تا قانون تغییر نکند ، جمع سرمایه " 5 " میلیون ریالی برای تشکیل شرکت سهامی عام کافی است.

مبلغ مذکور حداقل مبلغ سرمایه ثابت شرکت های سهامی است. در صورتی که سرمایه شرکت بعد از تاسیس به هر علت از حداقل مذکور در قانون کمتر شود باید ظرف مدت مقرر در قانون نسبت به افزایش سرمایه تا میزان حداقل مقرر اقدام به عمل آید یا شرکت به نوع دیگری از انواع شرکت های مذکور در قانون تغییر شکل یابد وگرنه هر ذینفع می تواند انحلال آن را از دادگاه صلاحیت دار درخواست کند.

با این وجود دادگاه مشوق انحلال شرکت نیست و هر گاه قبل از صدور رای قطعی موجب درخواست انحلال منتفی گردد دادگاه رسیدگی را موقوف می نماید.

بنابراین مبلغی سرمایه برای تشکیل و تداوم شرکت سهامی تعیین شده است که شرکت نمی تواند کمتر از آن سرمایه داشته باشد و هر گاه سرمایه شرکت به هر علت به کمتر از این مبلغ تنزل پیدا کرد باید نسبت به واریزی مبلغ تا سقف مبلغ تعیین شده و یا تبدیل شرکت به نوع دیگری از انواع شرکت های مندرج در ماده 19 قانون اشخاص حقوقی و شرکت های تجاری اقدام شود. زیرا در انواع مختلف شرکت های غیرسهامی مندرج در قانون حداقل سرمایه ای وجود ندارد و بنابراین شرکت سهامی با هر مبلغ سرمایه می تواند بدون اشکال قانونی با رعایت مقررات شرکت مورد تبدیل به هر نوع شرکت دیگری تبدیل شود. اگر تبدیل انجام نگیرد هر ذینفع یعنی سهامدار، طلبکار و مدیر و بازرس می تواند به دادگاه مراجعه و تقاضای انحلال شرکت را نماید. در این مورد هم دادگاه اصرار بر انحلال شرکت ندارد و اگر قبل از صدور رای قطعی در جریان دادرسی مشکل برطرف شود رسیدگی موقوف خواهد شد. ولی در قانون 1392 این راه حل با مشکل ماده 20 ق. ا. ح. ش. ت مواجه است.

همان طور که اشاره شد ، بخش عمده سرمایه شرکت سهامی عام از طریق فروش سهام به مردم تامین می شود. لذا در ماده 252 قانون گذار مبلغی را که برای تشکیل شرکت سهامی عام تعیین و مقرر نموده اند که بقیه آن در مراحل بعدی طبق اساسنامه وصول خواهد شد. در قانون 1347 نیز از همین روش پیروی شده بود و برای تاسیس شرکت های سهامی عام موسسین می بایست اقلاَ بیست درصد سرمایه شرکت را خود تعهد کرده و لااقل سی و پنج درصد مبلغ تعهد شده را در حسابی به نام شرکت در شرف تاسیس نزد یکی از بانک ها سپرده سپس اظهارنامه ای به ضمیمه طرح اساسنامه شرکت و طرح اعلامیه پذیره نویسی سهام که به امضاء کلیه موسسین رسیده باشد در تهران به اداره ثبت شرکت ها و در شهرستان ها به دایره ثبت شرکت ها و در نقاطی که دایره ثبت شرکت ها وجود نداشت به اداره ثبت اسناد و املاک محل تسلیم و رسید دریافت می کردند.

بنابراین 20% سرمایه شرکت معادل یک میلیون ریال توسط موسسین تعهد می شد. 35% مبلغ تعهد شده معادل 350 هزار ریال در حساب بانکی که توسط موسسین به نام ( شرکت در شرف تاسیس ) باز می شد تودیع می گردید.

در قانون جدید طبق ماده 252 سهامداران حداقل 20% سرمایه را تعهد و 5% مبلغ تعهد شده را به حساب در شرف تاسیس شرکت واریز می نمایند. در نهایت با مبلغ پنج میلیون ریال شرکت سهامی عام قابل تاسیس است.

طبق ماده 352 برای ثبت کردن شرکت سهامی خاص موسسان باید کل سرمایه شرکت را تعهد کنند و حداقل پنجاه درصد 50% بخش نقدی سرمایه را در حساب شرکت در شرف تاسیس بسپارند و کل سرمایه غیرنقدی را تسلیم کنند.

موسسین ، پس از تعهد حداقل 20% سرمایه شرکت طبق ماده 252 قانون اشخاص حقوقی و شرکت های تجاری می بایست اظهارنامه همراه با سایر مدارک را تهیه و به سازمان بورس و اوراق بهادار تسلیم نمایند.

ناگفته نماند ، رژیم حقوقی هر کدام از دو نوع آورده نقدی یا غیر نقدی متفاوت است.

1- آورده نقدی . حداقل " 35 درصد " از مبلغی که شرکاء ( موسسان و پذیره نویسان ) تعهد کرده اند باید به صورت وجه نقد باشد. همان طور که اساره شد، این مبلغ به حسابی که به " نام شرکت در شرف تاسیس " است در یکی از بانک ها واریز می شود. این پرداخت باید به طور واقعی صورت گیرد و بنابراین، بانک باید از پذیره نویسان و موسسان وجه نقد دریافت کند.

2- آورده غیرنقدی . سرمایه غیرنقدی شرکت ممکن است از هر مال مادی، غیرمادی و حتی صنعت تشکیل شود. آورده غیرنقدی باید " تقویم " و " تسلیم " شود. مشکلی که در مورد این نوع آورده وجود دارد ، نحوه ارزیابی آن است. قانونگذار در بند " 6 " ماده " 7 " لایحه مقرر کرده است، در اظهارنامه ای که موسسان برای تشکیل شرکت به مرجع ثبت شرکت ها تسلیم می کنند باید اوصاف و مشخصات و ارزش آورده غیرنقدی تعیین شود ؛ به نحوی که بتوان از کم و کیف آن اطلاع حاصل کرد.

بدین ترتیب، ابتدا موسسان ، آورده های غیرنقدی را ارزیابی می کنند و این ارزیابی در طرح اساسنامه قید می شود و با تصویب اساسنامه در مجمع عمومی موسس، این تقویم ، قطعی تلقی می شود. بدیهی است این طریق ارزیابی ، هم برای شرکت و هم برای اشخاص ثالث متضمن خطرهایی است که قانونگذار بر آن واقف بوده است و اگرچه در ماده " 243 " لایحه ، برای کسانی که در تعیین ارزش آورده غیرنقدی تقلب کنند، مجازات پیش بینی کرده ، این اندازه از احتیاط را برای جلوگیری از سوء استفاده کافی ندانسته و ارزیابی به وسیله " کارشناس رسمی دادگستری " را نیز قبل از تشکیل مجمع عمومی موسس مقرر کرده است.

ب) تخصیص سهام

همان طور که گفتیم ، شرکت سهامی شرکتی است که سرمایه آن به " سهام " تقسیم می شود و در قبال آورده هر کدام از موسسان و پذیره نویسان ، به تعداد لازم سهم اختصاص داده می شود. تعیین تعداد سهام ، بر عهده موسسان است که باید پیش از دعوت و تشکیل مجمع عمومی موسس صورت گیرد.

" ارزش اسمی " هر سهم که در طرح اساسنامه قید شده است هر مبلغی می تواند باشد، ولی طبق ماده " 29 " لایحه : " . مبلغ اسمی هم سهم ، نباید از 10 هزار ریال بیشتر باشد ". تعیین سهام در صورت مجلسی که به امضای موسسان می رسد قید و به مجمع عمومی موسس گزارش خواهد شد. تبصره ماده " 74 " لایحه مقرر می دارد : " گزارش موسسین باید حداقل پنج روز قبل از تشکیل مجمع عمومی موسس، در محلی که در آگهی دعوت مجمع تعیین شده است برای مراجعه پذیره نویسان سهام آماده باشد ".

بسیاری از شرکت های موفق در ایران سعی دارند جهت گسترش حوزه فعالیتشان در عرصه بین المللی، کسب و کارشان را از طریق ثبت شرکت در آذربایجان ارتقا دهند.

جمهوری آذربایجان، بزرگ ترین کشور قفقاز و در قاره اروپا و در کنار دریای خزر است. این سرزمین را آذرباد ، آذربادگان ، آذرباذگان ، آذربایگان ، آذربیجان و اذربیجان نیز نامیده اند. کشورهای ایران در جنوب، ارمنستان و ترکیه در غرب ، گرجستان در شمال غربی و روسیه در شمال، همسایگان جمهوری آذربایجان محسوب می شوند . باکو، پایتخت و بزرگ ترین شهر کشور آذربایجان است که در سواحل غربی دریای خزر واقع شده است.

به دلیل امکانات تحصیلی، زندگی و کار ، این کشور به سرزمینی مناسب برای سرمایه گذاران و فعالان اقتصادی تبدیل شده است. سرمایه گذاری در آذربایجان ، به طرق مختلفی امکان پذیر است . از جمله :

- سرمایه گذاری از طریق سپرده بانکی

- سرمایه گذاری با ایجاد اشتغال

- خرید ملک یا مغازه

- خرید سهام

- ثبت شرکت

می توان گفت ، روند ثبت شرکت از سایر موارد ، هزینه های کمتری را شامل خواهد شد . با سرمایه گذاری در آذربایجان می توانید مالک سهام خود باشید و تمام سود و دارایی را به کشور مورد نظر خود منتقل کنید. علاوه بر این ، ثبت کردن شرکت در آذربایجان دارای مزایای متعددی نظیر افتتاح حساب بانکی بین المللی و اخذ اقامت می باشد .

 

 

برای تاسیس شرکت در آذربایجان ، شما می توانید حداقل از دو نفر که شهروند آذربایجان هم نباشند ( هر دو می توانند ایرانی باشند) ، اقدام نمایید. ثبت شرکت در این کشور مستم دارا بودن سابقه کاری مفید در زمینه کاری اعلام شده جهت اخذ مجوز و سپس صدور تاییدیه توسط این شرکت برای شخص مورد نیاز برای استخدام است.

جهت این امر ابتدا باید یک طرح مشخص از تجارتی که قصد دارید راه اندازی کنید را ارائه نمایید. در این طرح باید موارد ذیل را در نظر داشته باشید :

- اهداف کسب و کار و خلاصه کارهای اجرایی اولیه

- برآوردهای مالی و هزینه ها نظیر هزینه ثبت شرکت، هزینه نگهداری سالانه شرکت و تمکن یا ساپورت مالی برای ثبت شرکت

- تعیین تیم مدیریت

- نوع سهام شرکت و تعیین شرایط خرید سهام شرکت

- انتظاراتی که از محصولات و خدمات می رود.

ثبت کردن شرکت در آذربایجان ، نیاز به سه نفر دارد . 1) مدیرعامل 2) موسس 3) حسابدار که البته برای شروع ثبت ، در ابتدای کار نیازی به حسابدار نیست اما، پس از طی روند ثبت ، می بایست حسابدار تعیین شود.

انواع شرکت های قابل ثبت در آذربایجان

شرکت با مسئولیت محدود (LLC) :

رایج ترین روش سرمایه گذاری در آذربایجان ، ثبت شرکت با مسئولیت محدود است . این شکل از شرکت، با اهداف بازرگانی تاسیس می شود. برای ثبت این نوع شرکت ، لازم است اطلاعات مربوط به بنیانگذار، نام شرکت ، آدرس قانونی ، اندازه سرمایه مجاز ، فعالیت در چارچوب و انتخاب یک بانک در آذربایجان مشخص باشد.

شرکت سهامی خاص :

شرکت سهامی خاص که در مقیاس بزرگ تری تاسیس و فعالیت می کند مستم حداقل دو سرمایه گذار و داشتن هیئت مدیره است. سرمایه این شرکت های سهامی قابل انتقال و مبادله در عموم می باشد.

شرکت سهامی عام :

در شرکت سهامی عام هر سرمایه گذار می تواند بدون هماهنگی با سایر سرمایه گذاران سهم خود را به دیگری انتقال دهد. در این شرکت ، تعداد سرمایه گذاران باید از دو نفر بیشتر باشد و میزان سود و زیان هر شخص به اندازه سهام او خواهد بود.

در شرکت سهامی عام، برای تمام کسانی که می خواهند در این قالب از شرکت به کار بپردازند، باید مجوز اخذ شود و تنها موسس شرکت احتیاجی به اخذ مجوز ندارد.

پس از ثبت شرکت فرد متقاضی می تواند برای اخذ ویزای ورود به این کشور اقدام نماید.

مدارک مورد نیاز برای ثبت شرکت در آذربایجان 

- صفحه اول پاسپورت

- تهیه سه عدد فرم توسط موسس و مدیرعامل

- ارائه فرم سنوات اشتغال به کار در زمینه موضوع ثبتی شرکت

- ارائه برگ تاییدیه سفارت کشور آذربایجان در ایران

- آدرس محل جهت کار شرکت

- افتتاح حساب در یکی از بانک های کشور آذربایجان

- ارائه وکالت نامه وکیل ( در صورت داشتن وکیل )

با ارائه مدارک فوق، به اخذ مجوز کار شرکت یا پروانه بهره برداری و اخذ مجوز کار برای سایر افراد در شرکت به غیر از موسس اقدام می گردد.

 

 

 آیا شرکت های خارجی می توانند در ایران به فعالیت بپردازند و اقدام به ثبت شعبه نمایند ؟

این مقاله محتوای پاسخ به سوالات متقاضیان محترم در خصوص " مقررات و نحوه فعالیت شرکت های خارجی در ایران " می باشد . در این راهنما سعی شده است اطلاعات کاملی راجع به این مهم در دسترس خوانندگان محترم قرار گیرد.

شرکت های خارجی که می خواهند در ایران به فعالیت بپردازند اولین و مهم ترین وظیفه ای که دارند اینست که شرکت خود را به ثبت برسانند؛ ثبت شرکت های خارجی در ایران به دو حالت متصور است :

نخست اینکه شرکت خارجی به خصوص در مواردی که به منظور سرمایه گذاری در ایران حاضر می شود به تشکیل و ثبت یک شرکت فرعی اقدام می نماید.

حالت دوم فعالیت شرکت خارجی در ایران به صورت ثبت شعبه یا نمایندگی می باشد .شعبه شرکت خارجی، واحد محلی تابع شرکت اصلی است که مستقیماَ موضوع و وظایف شرکت اصلی را در محل، انجام می دهد. فعالیت شعبه در محل، تحت نام و با مسئولیت شرکت اصلی خواهد بود.

مهم ترین علتی که یک شرکت خارجی به تاسیس شعبه در کشور دیگری اقدام می نماید، بازاریابی برای فروش محصولات شرکت است. صادرکنندگان اغلب به این نتیجه می رسند که تجارت از طریق شعب یا شرکت های فرعی، بازارهای تازه ای را بر روی محصولات آنان می گشاید و دربرگیرنده عامل رشد قابل توجهی می باشد . بنابراین برای تحقق چنین هدفی ممکن است شرکت های خارجی که به منظور فروش محصولات یا بازاریابی محصولات خود در ایران فعالیت دارند ، به تاسیس شعبه یا نمایندگی اقدام نمایند .

نکات حائز اهمیت راجع به ثبت شعب شرکت های خارجی در ایران :

1- شرکت های خارجی که با دستگاه های دولتی قرارداد قانونی منعقد نموده اند، می توانند در جهت انجام امور قانونی و فعالیت خود، در حدود قرارداد منعقده ، طبق ماده 3 قانون ثبت شرکت ها، به ثبت شعبه خود در ایران مبادرت نماید. به این نحو که شعبه مزبور تابعیت ایرانی ندارد ؛ بلکه فقط در مرجع مربوطه به عنوان شعبه ای از یک شرکت خارجی به ثبت می رسد.

2- ثبت شعبه شرکت های خارجی در ایران مجاز است و مشمول منع مذکور در اصل 81 قانون اساسی نیست.

3- تقاضای ثبت شعبه برای شرکت ، ممکن است ضمن تقاضای ثبت اصلی شرکت به عمل آید که در این صورت باید با تعیین محل شعبه و معرفی مدیر آن یا کسی که حق امضا در شعبه دارد ، در ذیل ثبت اصلی شرکت به ثبت برسد. اما علاوه بر این ، ممکن است شرکت بعد از تاسیس تصمیم به ثبت شعبه نماید. در این صورت تقاضای ثبت شعبه به موجب اظهارنامه ای خواهد بود که باید رونویس تصدیقی که برای ثبت شرکت اصلی در ایران داده شده و اختیارنامه مدیرشعبه ضمیمه آن شود، سپس مبادرت به ثبت شعبه گردد .

4- شعبه برخلاف نمایندگی، نه شخصیت حقوقی مستقل دارد و نه دارایی مستقل ؛ بلکه فقط آدرس آن ، غیر از آدرس مرکز اصلی شرکت است.

5- شعبه شرکت با شرکت وابسته متفاوت است . شرکت وابسته بدین معنی است که شرکت اصلی با اشخاص دیگر سرمایه گذاری کند و با مشارکت یکدیگر، یک شرکت تاسیس کنند که بخشی از سهام آن به شرکت اصلی تعلق دارد. شرکت وابسته ، برخلاف شعبه ، دارای یک شخصیت حقوقی مستقل از شرکت اصلی یا شرکت مادر است.

6- مرجع ثبت شعبه شرکت خارجی، " اداره ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی " واقع در تهران می باشد.

7- هر شرکت خارجی، برای اینکه بتواند به وسیله شعبه یا نماینده به امور تجاری یا صنعتی یا مالی، در ایران مبادرت نماید ، باید در مملکت اصلی خود، شرکت قانونی شناخته شده و در اداره ثبت اسناد تهران به ثبت رسیده باشد.

8- شعبه مزبور ، فقط در حدود موضوع قرارداد مربوط و اختیارات ناشی از آن می تواند در ایران فعالیت کند.

9- در موقع تعیین نام شعبه ، باید دقت شود نام تایید شده عین نام شرکت خارجی با قید شعبه یا نمایندگی باشد و از اختصار نام یا ترجمه آن خودداری شود.

10- مدت فعالیت شعبه، برابر مدت قرارداد بوده و به محض پایان مدت مذکور، فعالیت شعبه نیز در ایران خاتمه خواهد یافت مگر اینکه مدت قرارداد تمدید شود.

11- هر گاه قبل از خاتمه مدت قرارداد ، شعبه شرکت خارجی ، موضوع قرارداد را انجام دهد، یا قرارداد در اثر اختیار فسخ پیش بینی شده، فسخ گردد، فعالیت شعبه شرکت خارجی در ایران خاتمه پیدا خواهد کرد.

12- به موجب قانون ، اشخاصی که مجوز فعالیت آن ها از سوی مراجع ذی ربط لغو می شود مکلفند در مهلت تعیین شده توسط اداره ثبت شرکت ها و موسسات غیر تجاری، نسبت به انحلال شعبه یا نمایندگی و انجام امور تصفیه آن اقدام نمایند.

13- شرکت هایی که مجوز فعالیت آن ها تمدید نمی شود 6 ماه مهلت دارند تا نسبت به انحلال شرکت ثبت شده و انجام امور تصفیه آن اقدام نمایند.

14- شعبه شرکت های خارجی که نسبت به ثبت شعبه خود در ایران اقدام نموده و به فعالیت می پردازند موظفند هر سال گزارش سالانه شرکت اصلی مشتمل بر گزارش های مالی حسابرسی شده توسط حسابرسان مستقل مقیم در کشور متبوع را به دستگاه ذی ربط ارائه نمایند.

15- اشخاص مزبور موظفند گزارش فعالیت شعبه یا نمایندگی در ایران را همراه با صورت های مالی حسابرسی شده خود ظرف مدت 4 ماه پس از پایان سال مالی به دستگاه های ذی ربط ارسال دارند.

شرکت های خارجی متقاضی ثبت شعبه در ایران ، بایستی اسناد و مدارک ذیل را فراهم نموده و به اداره کل ثبت شرکت ها و موسسات غیرتجاری ارائه نمایند :

الف) پرداخت هزینه تعیین نام به حساب سازمان ثبت اسناد و املاک کشور

ب) تکمیل فرم تعیین نام

ج) درخواست کتبی شرکت

د) کپی مصدق اساسنامه شرکت ، آگهی تاسیس و آخرین تغییرات ثبت شده در مراجع ذی ربط

ه) آخرین گزارش مالی تایید شده شرکت

ی) گزارش توجیهی شامل اطلاعات مربوط به فعالیت های شرکت مشتمل بر :

- اطلاعات مربوط به فعالیت های شرکت

- تبیین دلایل و ضرورت ثبت شعبه در ایران

- تبیین نوع و حدود اختیارات و محل فعالیت شعبه

- برآورد نیروی انسانی ایرانی و خارجی مورد نیاز

ن) ارائه معرفی نامه از دستگاه دولتی در صورتی که دارای قرارداد با آن دستکاه باشند.

ط) ارائه تعهدنامه دائر بر اینکه چنانچه مجوز فعالیت آن ها از سوی مراجع ذی صلاح لغو شود در ظرف مدت معینی که توسط اداره مربوطه ابلاغ می شود نسبت به انحلال شعبه و معرفی مدیر تصفیه اقدام نمایند.

توجه داشته باشید که :

- چنانچه تقاضای ثبت شعبه در ضمن تقاضای ثبت خود شرکت به عمل آید، تقدیم سواد مصدق سند ثبت خود شرکت لازم نخواهد بود.

کلیه اسناد شرکت که در کشور خارجی تهیه می گردد، پس از تایید مرجع ذی ربط ( نظیر مرجع ثبت شرکت ها ) و تایید وزارت خارجه آن کشور بایستی به تایید سفارت یا نمایندگی جمهوری اسلامی ایران در آن کشور برسد و پس از ترجمه رسمی به فارسی و تایید اداره فنی دادگستری اصل و ترجمه آن به اداره فوق الذکر ارائه گردد.

هم چنین بخوانید :

- طریقه ی ثبت شعبه شرکت خارجی

- ثبت شرکت خارجی در ایران

 

 

- آیا کشور عمان برای سرمایه گذاری مناسب است ؟

- آیا امکان سرمایه گذاری و ثبت شرکت در عمان برای افراد ایرانی وجود دارد ؟

- ثبت شرکت در عمان به چه صورتی قابل اجراست ؟

-  ثبت شرکت در عمان به چه مدارکی نیاز دارد ؟

- برای ثبت شرکت در عمان چه مراحلی را باید طی کرد ؟

در این نوشتار سعی شده است تا به سوالات شما در مورد ثبت شرکت در کشور عمان پاسخ داده شود.

کشور پادشاهی عمان دومین کشور بزرگی است در شبه جزیره عربستان از ناحیه مساحت و در حدود 300 هزار کیلومتر مربع مساحت خاک عمان می باشد. پایتخت این کشور شهر مسقط است. عمان از خاور به دریای عرب و از شمال به دریای عمان کران مند می شود. این کشور از جنوب با یمن و از باختر با عربستان سعودی و امارات متحده عربی همسایه است. عمان همچنین دارای مرز دریایی با ایران است.

همانند سایر کشورهای عربی خلیج فارس، منبع اصلی درآمد این کشور نفت است. هر چند نسبت به همسایگان تولیدکننده متوسطی است. کشاورزی و ماهیگیری نیز دو منبع مهم درآمد در عمان هستند. منبع جایگزین دیگر توریسم است.

در کشور عمان صنایع دستی سنتی به صورت متنوع دیده می شود از جمله : صنعت جواهرات و نقره، کشتی سازی، قلم زنی و حکاکی روی چوب، سفال

ایران به سبب موقعیت راهبردی جغرافیایی و دسترسی به کشورهای آسیایی با 150 کشور دنیا دارای روابط بازرگانی و تجاری است و می تواند با عمان نیز از طریق ثبت شرکت روابط تجاری مناسبی داشته باشد. محصولات چدن، آهن ، فولاد ، محصولات کشاورزی و میوه ، مس، انواع نباتات ، روغن های سبک، گندم ، قیر، محصولات شیمیایی ، دام زنده، گوشت و سوخت های معدنی مهم ترین اقلامی است که از ایران به عمان صادر می شود.

همچنین ماشین آلات، وسایل نقلیه سبک، قطعات یدکی ، محصولات شیمیایی ، معدنی، مواد پلاستیکی و آلومینیوم از محصولاتی است که از کشور عمان به ایران وارد شده است.

ثبت شرکت با 100 درصد مالکیت ایرانی در مناطق آزاد، اخذ اقامت ، تسهیلات بانکی و برخورداری از روابط قوی بانکی مزایای حضور بازرگانان ایرانی در کشور عمان است.

این کشور با فراهم نمودن امکان مبادلات اقتصادی و ارز و کاهش مالیات، شرایط ویژه و با صرفه ای برای سرمایه گذاران ایرانی فراهم نموده است. بر اساس بند 11 قانون اساسی، اقتصاد ملی بر پایه عدالت و اصول اقتصاد آزاد بنا شده است و هر فردی که می خواهد در عمان تجارت نماید، دولت حقوق وی را تضمین و نسبت به گسترش کسب و کارش حمایت می کند.

در عمان علاوه بر این که شرایط کار کردن فراهم است، سرمایه گذاران خارجی از همان حقوقی برخوردارند که تجار عمانی دارا می باشند.  اصولاَ کشور عمان تسهیلات خوبی برای کسب و کار خارجی به ویژه برای ایرانیان قائل است و ویزاهای درخواستی حداکثر در 2 روز صادر می شود.

عمان علاوه بر این که فرآیندهای بروکراسی و قید و بندها را برای سرمایه گذاران کم کرده، هزینه هایی مثل مصرف آب و برق در مناطق آزاد عمان کمتر از جاهای دیگر است.  در این کشور سرمایه گذار می تواند از 70 تا 100 درصد سرمایه خود را در کشور عمان به نام خود داشته باشد.

بر اساس تحقیقاتی که در سال های گذشته انجام شده، سرمایه گذاری در بخش های حمل و نقل ، تدارکات ، بهداشت ، فات و شیلات برای ایرانیان بسیار سودآور است. در حال حاضر شرایط سه بندر عمان شامل صحار، دقم و صلاله برای ارسال کالاهای ایرانی به کشورهای حاشیه خلیج فارس مناسب است.فعالان اقتصادی ایران می توانند از بنادر عمان برای صادرات کالا استفاده نمایند.

نرخ تورم در کشور عمان 1.1 درصد است و از یک ثبات اقتصادی برخوردار است.شایان ذکر است، این کشور یکی از قوی ترین سیستم های مالی در سطح جهان را دارد.

انواع ثبت شرکت در عمان

ثبت شرکت در عمان به دو صورت قابل اجراست :

1- طرف ایرانی حقیقی

2- طرف ایرانی حقوقی

طبق آخرین قوانین عمان، برای ثبت شرکت طرف ایرانی 70% و طرف عمانی 30% از سهام شرکت را دارا می باشند که این درصد تنها به دلیل وجود قوانین عمان برای ثبت شرکت مطرح شده است، اما طرف عمانی طبق قراردادی که با طرف ایرانی منعقد می کند هیچ حق دخالتی در مدیریت و سود شرکت نخواهد داشت و طرف عمانی پیرو این قرارداد، تنها به دریافت مبلغی به صورت ماهانه یا سالیانه اکتفا کرده و در مسائل داخلی شرکت دخالتی نمی کند.

در صورت ثبت شرکت با روش حقیقی، مالک یا مالکان ایرانی با گذراندن مراحل ثبت شرکت که بین 5 تا 6 ماه زمان خواهد برد، می توانند شرکت خود را به ثبت برسانند. در این روش مالک باید دفتری اجاره نموده و با استخدام کارمندان روند کاری خود را در 6 ماهه اول از تاریخ ثبت شرکت اثبات کند. در این دوره 6 ماهه، اقامت 6 ماهه به مالکان داده می شود و آن ها باید آمادگی کافی را برای بازدید ادارات مربوطه از عملکرد شرکت داشته باشند. در صورت تایید نمایندگان این ادارات بعد از 6 ماه، اقامت 2 ساله به مالکان داده می شود که قابل تمدید است.

در صورت ثبت شرکت با روش دوم ( حقوقی )، مالک ایرانی می بایست مدارک شرکت غیرعمانی خود را به ادارات مربوط در عمان ارائه داده و شرکت جدید که می تواند با نام دیگری نیز ثبت شود را دایر کند. مزیت این نوع ثبت شرکت، مدت زمان کوتاه انجام مراحل ثبت شرکت ( تقریباَ 3 تا 4 ماه ) و اخذ اقامت 2 ساله بعد از ثبت شرکت می باشد. در این نوع ثبت شرکت، مالک تنها نیاز به اجاره مکانی برای 2 ماه نخست خواهد داشت و بعد از آن می تواند تنها به داشتن آدرسی پستی بسنده نماید.

چند نکته :

1- در هر دونمونه ثبت شرکت، پروانه شرکت هر پنج سال یکبار تمدید می شود و هزینه سالیانه را در برنخواهد داشت.

2- تنها هزینه سالیانه برای مالک ایرانی شرکت، هزینه اسپانسر عمانی است.

3- طبیعتاَ افتتاح حساب در بانک ها برای هر دو نوع شرکت امکان پذیر است ولی قابل ذکر است اگرچه گردش مالی متناسب با زمینه فعالیت برای هر دو نوع شرکت تعریف می شود، توصیه می شود تجاری که به دنبال تبادلات مالی بالا ( به صورت خاص افتتاح LC ) با بانک های اروپایی و آمریکایی هستند از روش نخست برای ثبت شرکت استفاده کنند.

4- مالیات سالیانه برای شرکت ها در عمان 12% می باشد.

مدارک مورد نیاز برای ثبت شرکت در عمان

1- دارا بودن شریک عمانی با حداقل میزان سرمایه گذاری 30 درصد

2- اخذ گواهی عدم سوء پیشینه از ایران ترجمه شده به عربی در دارالترجمه های رسمی ایران که این گواهی می بایست توسط وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران و سفارت عمان در تهران مورد تایید قرار گرفته باشد.

3- ارائه پرینت حساب بانکی شخصی حداقل 6 ماهه با تایید بانک و تبدیل مبالغ به دلار با ترجمه عربی و تایید وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران و سفارت عمان در تهران

4- دارا بودن شرکتی که از فعالیت آن حداقل 3 سال در ایران گذشته باشد با تمام اوراق شرکت و آخرین تغییرات آن به زبان عربی و تایید وزارت امور خارجه و سفارت عمان در تهران

5- پرینت 6 ماهه گردش حساب شرکت و اوراق تسویه حساب مالیاتی به زبان عربی که مبالغ آن به دلار تبدیل شده باشد و ترجمه به زبان عربی با تایید وزارت امور خارجه و سفارت عمان در تهران

6- گواهی عدم سوء پیشینه شریک عمانی

7- اسکن گذرنامه به منظور دریافت تاییدیه از وزارت امن عمان

8- سپرده گذاری به میزان 150 هزار رالن عمانی به عنوان راس المال ثبت شرکت جدید که طبق قوانین عمان باید منبع انتقال آن از خارج از عمان باشد.

مراحل ثبت شرکت در عمان

- سپرده گذاری سرمایه شرکت در بانک ( مدت زمان انجام آن یک روز می باشد و هیچ هزینه ای در قبال آن اخذ نخواهد شد ).

- ثبت شرکت در اداره ثبت شرکت های تجاری وابسته به وزارت بازرگانی و صنایع ( مدت زمان انجام آن هفت روز می باشد ).

- معرفی و ثبت شرکت در اداره مالیات ( مدت زمان انجام آن یک روز و هزینه ای در برنخواهد داشت ).

- ثبت نام کارمندان شرکت در اداره تامین اجتماعی ( مدت زمان انجام آن یک روز و بدون اخذ هزینه است ).

 

در این مقاله قصد داریم در مورد مراحل ثبت شرکت در پرند اطلاعاتی را در اختیار شما متقاضیان محترم قرار دهیم. لطفاَ ما را تا پایان این نوشتار همراهی بفرمایید.

مراحل ثبت شرکت در پرند

انتخاب موضوع :

از اقدامات اولیه برای راه اندازی و تاسیس شرکت تصمیم گیری برای تعیین موضوع شرکت می باشد. موضوع فعالیت هر شرکت که در بند ۲ اساسنامه آن قید می گردد، نشان دهنده هویت و اهدافی است که آن شرکت برای آن منظور تشکیل شده است.

موضوع شرکت در تعیین حقوق و تعهدات آن موثر است، چه علی الاصول معاملاتی که خارج از موضوع شرکت باشد، شرکت را متعهد نمی کند. اختیارات مدیران شرکت نیز در چهارچوب موضوع شرکت قرار دارد.بر این اساس، هیات مدیره و مدیران اجرایی شرکت نمی توانند سرمایه شرکت را در فعالیت های غیر موضوعه بکار ببرند و یا در تصمیمات و اقدامات خود از حدود موضوع شرکت کنند، در صورت محل آن ها اثر قانونی ندارد و در صورت افراط و تفریط کلیه مدیران متضامناَ مسئول می باشند.

همه ی انواع شرکتها می توانند موضوع فعالیت خودشان را تغییر دهند. بنابراین، چنانچه در اساسنامه ، موضوع شرکت به درستی شامل فعالیت آن نگردد شرکت ها می توانند موضوع خود را تغییر دهند و یا به موضوع قبلی شرکت موضوعاتی را الحاق کنند.

چنانچه موضوع تعیین شده نیاز به اخذ مجوز از مراجع ذیصلاح مربوطه داشته باشد، لازم است مجوزهای لازم اخذ گردد. شایان ذکر است، موضوعی که انتخاب می شود باید مشروع و قانونی باشد. از برخی از فعالیت هایی که به موجب تصریح در قوانین جاری کشور توسط اشخاص منع شده اند ،می توان به موارد ذیل اشاره نمود:

خرید و فروش اشیاء عتیقه و میراث فرهنگی و هنری

ممنوعیت به کارگیری تجهیزات ماهواره ای

ممنوعیت خرید و فروش و نگهداری مواد مخدر

ساخت و نگهداری سلاح و مهمات جنگی

ترویج و آموزش علوم غیر اسلامی و غیر دینی

شراکت و سرمایه گذاری در قمار و معاملات ربوی و غیر قانونی

اخذ کمک وجوه برای زله زدگان و بلایای طبیعی و حوادث غیر متقرقبه توسط اشخاص حقوقی ممنوع می باشد.

ساخت،خرید،فروش و حمل مشروبات الکلی

و سایر موارد که منع قانونی و شرعی دارد.

انتخاب قالب شرکت :

هر نوع فعالیتی مستم نوع خاصی از شرکت می باشد. ماده 20 باب سوم قانون تجارت شرکت های تجاری را مشتمل بر 7 قسم ذیل تقسیم می کند :

شرکت سهامی ، شرکت بامسئولیت محدود ، شرکت تضامنی، شرکت مختلط غیرسهامی ، شرکت مختلط سهامی ، شرکت نسبی و شرکت تعاونی تولید و مصرف

برای ثبت هر یک از این شرکت ها، شرایط خاصی نیاز است . متقاضیان ثبت شرکت جهت انجام پروسه تشکیل شخص حقوقی ابتدا باید بااشراف به قوانین نوع شخصیت حقوقی را انتخاب نمایند و با بررسی قوانین مرتبط با آن نوع از شرکت ها تصمیم گیری های مرتبط را انجام دهند.

انتخاب شرکا :

در قوانین ایران، حداقل تعداد شرکا 2 نفر است . از آنجا که یک شخص نمی تواند به تنهایی شرکت تشکیل دهد بنابراین تاسیس شرکت مستم شراکت دو یا چند شریک می باشد. لیکن قانون محدودیتی برای سقف تعداد شرکاء تعیین نکرده است.

شرکا باید از صلاحیت و اهلیت لازم برخوردار باشند. سن قانونی ( سال تمام) و برخورداری از سلامت عقل ، مبین صلاحیت و اهلیت است. 

تعداد شرکا در هر یک از شرکت های تجاری به شرح ذیل می باشد:

حداقل 2 شریک در ( شرکت تضامنی، شرکت نسبی، شرکت با مسئولیت محدود، شرکت مختلط غیر سهامی )

حداقل 3 شریک در ( شرکت سهامی خاص ، شرکت مختلط سهامی )

حداقل 5 شریک ( در شرکت سهامی عام )

حداقل 7 شریک ( در شرکت تعاونی تولید و مصرف )

تمامی افراد با هر نسبت خانوادگی و فامیلی می توانند در شرکت افراد با هر نسبت خانوادگی و فامیلی عضو بوده و سهامدار باشند. لیکن، قانونگذار در ماده 147 به عنوان اقدامات تامینی در شرکت های سهامی عام و خاص، اشخاص ذیل را از انتخاب شدن به سمت بازرس منع نموده است :

اشخاص مذکور در ماده 111 ( ل.ا.ق.ت) ؛ مدیران و مدیر عامل شرکت ؛ اقرباء سببی و نسبی مدیران و مدیر عامل تا درجه سوم از طبقه اول و دوم ؛ هر کس که خود یا همسرش از اشخاص مذکور در بند 2 موظفاَ حقوق دریافت می دارد.

لذا ، بازرسین نباید با اعضاء هیات مدیره دارای نسبت فامیلی بوده و از اقوام ایشان باشند.

انتخاب نام شرکت :

نام شرکت عبارتست از واژه یا واژگان با معنی که متقاضیان ثبت اعم از ایرانی یا خارجی برای شناسایی شخصیت حقوقی به مرجع ثبت پیشنهاد می نمایند .

به موجب دستورالعمل های صادره در تعیین نام شرکت ها :

الف- برای تعیین نام می بایست از اسم خاص استفاده گردد.( اسم خاص کلمه ای است که می تواند مستقیماَ نهاد جمله باشد و برای دلالت بر شخص،شییء یا مفهومی به کار می رود).

ب- اسامی انتخابی باید دارای معنی در فرهنگ دهخدا باشد.

پ- اسامی انتخابی برای نام شرکت باید دارای 3 سیلاب (اسم خاص) باشد.

ج- در انتخاب نام شرکت، از عنوان های شعرا، دانشمندان و کاشفان در عصر حاضر استفاده نشود.

د- اسم انتخابی، لاتین نباشد.

ه- واژه هایی که به طرز گمراه کننده ای شبیه نام ثبت شده دیگری باشند، پذیرفته نمی شوند.

ی- اضافه کردن کلمات توصیفی از قبیل اصل، نوین، برتر، برترین، نو به اسامی ثبت شده قبلی پذیرفته نمی شود.

ن- اضافه کردن اعداد به نام هایی که سابقه ثبت دارند پذیرفته نمی شود و در صورت استفاده اعداد در نام های جدید پیشنهادی باید نگارش آن ها به صورت حروفی باشد.

و- چنانچه تفاوت نام پیشنهادی با نام ثبت شده تنها در استفاده از پسوند جمع (نظیر ون، ین، ها و یا جمع مکسر) یا حذف آن باشد امکان ثبت آن وجود ندارد.

تهیه مدارک شرکت :

جهت انجام ثبت شرکت در پرند لازم است قبل از هر چیز مدارک و اسناد مرتبط را تجمیع نمود. این مدارک به شرح ذیل می باشد :

- شناسنامه و کارت ملی متقاضیان اعم از سهامداران اعضای هیئت مدیره و بازرسین

- گواهی عدم سوء پیشینه برای اعضای هیئت مدیره و بازرسین

- مدارک تحصیلی مورد نیاز برای موضوعاتی که نیاز به مدرک تحصیلی دارند.

- مجوز فعالیت برای موضوعاتی که مم به ارائه مجوز می باشند.

- ارائه آدرس صحیح به همراه کد پستی برای محل فعالیت شرکت و محل ست متقاضیان

تشکیل مجمع عمومی موسسین :

برای این منظور، می بایست با سایر شرکای خود جلسه ای تشکیل دهید و همه باید حضور داشته باشند. در این جلسه باید اساسنامه و شرکتنامه و اظهارنامه را مطرح و همه آن را تایید و امضا کنید. نفراتی را باید برای هیئت مدیره و نفراتی را هم به عنوان بازرس در صورت نیاز انتخاب کنید. همچنین از این نفرات باید افرادی به عنوان دارنده حق امضا مشخص شوند. نفرات هیئت مدیره باید مسئولیت خود را کتباَ و یا با امضا صورتجلسه بپذیرند. این جلسه موسوم به جلسه مجمع عمومی موسسین است و در ادامه روند شرکت با نام مجمع عمومی فوق العاده شناخته می شود که همه تصمیم های شرکت را باید اتخاذ کنند.

تشکیل هیئت مدیره :

هیئت مدیره نیز باید متعاقباَ تشکیل شود. در این جلسه باید موضوعات رسمی شرکت بحث شود و شرایط اجرایی مورد توافق قرار بگیرد. رئیس هیئت مدیره و نایب رئیس و دبیر و مدیرعامل هم اغلب در هیئت مدیره مشخص می شوند. در پایان هم باید صورتجلسه ای تنظیم و همه توافقات در آن درج و سمت ها مشخص و همه نفرات باید آن را امضا کنند.

ثبت نام در سایت اداره ثبت شرکت ها :

برای ثبت نام اینترنتی به سامانه اداره کل ثبت شرکت ها و موسسات غیرتجاری مراجعه کنید. بعد از انتخاب پذیرش تاسیس باید فرم آن را با دقت کامل پر کنید. این تقاضا بررسی خواهد شد و پس از چند روز کاری نتیجه اعلام می گردد.

ارائه اصل مدارک به اداره ثبت شرکت ها :

پس از تایید ثبت نام اینترنتی، باید مدارک از طریق پست به اداره ثبت شرکت ها ارسال گردد و بارکد پستی در سامانه درج شود.

پرداخت هزینه های ثبت شرکت :

ثبت شرکت زمانی نهایی خواهد شد که شما کلیه هزینه های ثبت شرکت را پرداخت نموده و فیش آن را تحویل دهید.

دریافت شماره ثبت و شناسه ملی :

با پرداخت هزینه های ثبت شرکت دو شماره به شما داده خواهد شد. شماره ثبت شرکت و شناسه ثبت شرکت. این شماره ها بخصوص شناسه ثبت شرکت در حکم کد ملی شرکت است که همه اطلاعات و خلاصه وضعیت شرکت همواره از طریق آن قابل پیگیری است. این شناسه باید بر روی همه اسناد و مدارک شرکت درج شود.

آگهی ثبت شرکت :

در این مرحله باید هزینه ای برای آگهی موضوع ثبت شرکت پرداخت نمایید و خلاصه ای از ثبت شرکت که توسط کارشناسان اداره ثبت شرکت تهیه شده دریافت و در رومه رسمی دادگستری و رومه کثیرالانتشاری که خودتان تعیین می کنید چاپ و یا آگهی نمایید.

در انتها، پس از ثبت شرکت، برای اینکه بتوانید فعالیت خود را به طور قانونی آغاز کنید باید پرونده دارایی خود را تشکیل بدهید و دفاتر پلمپ مالیاتی و کد اقتصادی خود را تحویل بگیرید.

هزینه راه اندازی شرکت  در پرند:

جهت محاسبه دقیق هزینه های راه اندازی و ثبت شرکت، ااماَ بایستی تمام موارد کارتان را اعم از :

- میزان سرمایه اولیه تاسیس شرکت

- موضوع فعالیت شرکت ( به صورت کامل )

- محل ثبت شرکت

- نوع شرکت ( سهامی ، با مسئولیت محدود و .) را مشخص نموده و سپس با متخصصان ما در ثبت شرکت  تماس حاصل فرمایید تا هزینه ثبت شرکتتان را محاسبه و اعلام نماییم.

 در حقوق انگلیس در خصوص شرکت های تجاری ، مقررات و قوانین مستقلی وجود دارد . آخرین قانون مربوط به سال 2006 میلادی می باشد که جایگزین قانون سال 1985 گردید. اهداف تصویب این قانون ، تشویق به افزایش سرمایه گذاری، آسان کردن و توسعه تجارت و در عین حال حفظ و ارتقای موقعیت بریتانیا - به جهت یکی از نقاط مهم جهانی در انجام تجارت - می باشد.

در قوانین تجاری انگلیس نیز همانند ایران از شرکت ها تعریف نشده است اما در یک جمع بندی کلی ، شرکت ها به دو دسته تقسیم می شوند .

شرکت های دسته اول واجد شخصیت حقوقی می باشد که بر اساس ضوابط ثبت می شوند و معروف به شرکت های ثبت شده می باشند.

شرکت های دسته دوم در مقابل شرکت های واجد شخصیت حقوقی به کار می روند که شاید بتوان گفت معادل شرکت های مدنی در حقوق ایران می باشند.

در خصوص شرکت های دسته اول ( شرکت های ثبت شده ) باید گفت که این شرکت ها به سه قسم تقسیم بندی می شوند.

• شرکت با مسئولیت محدود به سهام

در این شرکت ها مسئولیت شرکاء محدود به آورده آن هاست. اما هر گاه شریکی به طور جزئی اقدام به پرداخت مبلغ سهام خود کرده باشد به میزان پرداخت نشده سهم در هنگام انحلال شرکت در مقابل اشخاص ثالث مسئولیت خواهد داشت.

• شرکت های با مسئولیت محدود به ضمان

به شرکتی می گویند که در آن مسئولیت شرکاء محدود و به میزان مبلغی است که آن ها تعهد نموده اند ، که در زمان انحلال شرکت پرداخت نمایند. این شرکت ها در مواردی که هدف غیرانتفاعی می باشد تشکیل می شود.

لازم به توضیح است ، به موجب قانون شرکت های تجاری مصوب 1980، شرکت با مسئولیت محدود می توانست حداقل با دو نفر تشکیل شود ولی در قانون جدید مصوب 1992، شرکت با مسئولیت محدود با حداقل یک نفر هم مقرر شد.

عضو شرکت با مسئولیت محدود باید اهلیت داشته باشد - از جهت اهلیت ، همان اهلیتی است که قواعد معمول در حقوق قراردادها آن را معین نموده است- . هر گاه یکی از شرکاء شخص نابالغ باشد ، پس از رسیدن به سن بلوغ می تواند آن را فسخ نماید در صورتی که آن شخص واگذاری سهم به خود را فسخ نماید توسط شرکت چنین تلقی می شود که هرگز چنین اختصاصی صورت نگرفته است.

تا زمانی که شخص نابالغ اختصاص انتقال سهم را به خود رد نکرده است ، عضو شرکت محسوب و مانند سایر شرکا دارای اختیارات و وظایف و مسئولیت هایی می باشد.

یک شخص خارجی نیز مانند تبعه انگلیسی می تواند عضو شرکت گردد هر چند تمام شرکای شرکت ، خارجی باشند، آن شرکت با شرکتی که شرکایش تبعه انگلستان هستند ، فرقی نخواهند داشت . این حقیقت که کنترل یک شرکت توسط خارجی هاست تابعیت اقامتگاه یا مسئولیت آن را متاثر نمی سازد.

شرکایی که در تاسیس شرکت دخالت دارند دارای تکالیف معین در تاسیس و ثبت شرکت می باشند . برای تاسیس شرکت در حقوق انگلیس باید از مرجع ثبت شرکت ها گواهی تاسیس اخذ گردد . گواهی تاسیس شرکت زمانی صادر می شود که شرکت تشکیل شده باشد لذا موسسین شرکت برای اخذ اجازه تاسیس آن باید ابتدائاَ شرکت نامه و اساسنامه شرکت را به مرجع مربوطه ارائه نمایند.

• شرکت های با مسئولیت نامحدود

در این شرکت ها مسئولیت شرکاء در هنگام انحلال شرکت ، محدود به آورده آن ها نبوده بلکه نامحدود است . هر گاه نص قانونی در جهت محدودیت مسئولیت نباشد، شرکت از نوع نامحدود است. در شرکت های نامحدود ، اعضا هیچ گونه محدودیتی در قبال بدهی ندارند اما در شرکت های محدود اعضا در مقابل بستانکاران مسئولیت محدود دارند.

تعریف و بررسی خصوصیات شرکت ها در حقوق انگلیس :

شرکت با مسئولیت محدود به سهام به دو قسم تقسیم می شوند :

الف ) شرکت های عمومی

ب) شرکت های خصوصی

در راستای تبیین این دو نوع شرکت باید گفت هر گاه یک شرکت خصوصی نباشد شرکت عمومی است. موسسان یک شرکت تصمیم می گیرند که آیا شرکت خصوصی باشد یا عمومی . در اساسنامه شرکت به طور دقیق باید بیان شود که آیا شرکت عمومی است یا خصوصی.

تفاوت های بین این دو شرکت را از جهات ذیل می توان مورد بررسی قرار داد :

- از جهت حداقل سرمایه :

شرکت های عمومی زمانی می توانند کار تجارت را آغاز نمایند که گواهی را از اداره ثبت شرکت ها مبنی بر این که به میزان حداقل پنجاه هزار پوند سرمایه را تامین کرده اند ، بگیرند. البته این مبلغ می تواند از طریق قانونی افزایش یابد اما در شرکت های خصوصی به محض تشکیل می توانند فعالیت خود را آغاز کنند.

- از حیث پرداخت سهام :

شرکت عمومی نمی تواند سهام صادر کند مگر این که به میزان حداقل 25% از ارزش سهم را همراه با کل حق بیمه پرداخت کرده باشد اما شرکت خصوصی می تواند بدون نیاز به پرداخت فوری آن سهام صادر کند.

1- صدور سهام

شرکت عمومی می تواند سهام یا اوراق قرضه برای عموم صادر کند اما شرکت خصوصی از انجام چنین امری ممنوع است. به همین جهت عموم مردم از این حیث از شرکت عمومی استقبال می کنند.

2- نام

در انتهای نام شرکت عمومی باید عبارت شرکت با مسئولیت محدود عمومی یا معادل آن بیابد اما در انتهای نام شرکت خصوصی نباید صرفاَ عبارت شرکت با مسئولیت محدود خصوصی بیابد بلکه لفظ Limited یا معادل آن باید آوده شود .

3- مدیران

یک شرکت عمومی باید حداقل دو مدیر داشته باشد اما شرکت خصوصی صرفاَ به یک مدیر نیاز دارد.

4- اعضا

یک شرکت عمومی باید حداقل دو عضو داشته باشد اما در شرکت خصوصی حداقل یک عضو هم کافی است. تفاوت های دیگری هم بین این شرکت قابلیت ذکر دارد اما تنها به یک تفاوت دیگر بسنده می کنیم و آن اینکه بر اساس قانون شرکت ها مصوب سال 2006، دولت قصد دارد کنترل های قانونی را بر روی شرکت های خصوصی کاهش بدهد در حالی که این کنترل را بر روی شرکت عمومی حفظ می کند که از این حیث از تاسیس شرکت خصوصی بیشتر استقبال می شود مگر این که یک نیاز واقعی جهت تاسیس شرکت عمومی احساس شود.

 

بر اساس قوانین گمرکی کشور،کارت بازرگانی مجوزی است که دارنده ی آن،اعم از شخص حقیقی و حقوقی،می تواند با داشتن آن،اقدام به تجارت در عرصه واردات و صادرات کالا کند.این تجارت از ثبت سفارش و ترخیص کالا تا واردات از مناطق آزاد،حق العمل کاری در گمرک و صادرات کالاهای مجاز را در بردارد.بر این اساس، ورود و صدور کالا برای کلیه تجار آزاد نیست و بازرگانانی می توانند مبادرت به ورود و صدور کالا کنند که دارای کارت بازرگانی باشند.

می توانید مقالات زیر را بخوانید:

- ثبت شرکت مواد غذایی به چه صورت است؟

- ثبت شرکت در مشهد مقدس

- ثبت شرکت حمل و نقل بین المللی کالا در ایران

صدور کارت بازرگانی موکول به آنست که اصولاَ بازرگان موسسه ی خود را در دفتر ثبت تجارتی ثبت کرده و دارای دفاتر پلمپ شده ی تجارتی باشد و عضویت اتاق بازرگانی محل خود را نیز قبول کرده باشد.در مورد شرکت های تجارتی کارت بازرگانی به نام مدیر مسئول شرکت صادر می شود

بازرگانانی که تقاضای صدور کارت بازرگانی می نمایند باید طبق فرم های چاپ شده از طرف اتاق بازرگانی اطلاعات مربوط به تجارت خود را به اتاق بازرگانی بدهند و از طرف دو نفر از اعضای اتاق بازرگانی معرفی شوند.صدور کارت بازرگانی برای بازرگانان و شرکت های خارجی منوط به معامله متقابله است،یعنی در صورتی به بازرگانان خارجی کارت بازرگانی داده می شود که کشور آن ها نیز به بازرگانان ایرانی اجازه فعالیت بازرگانی بدهد.

از کاربردهای کارت بازرگانی عبارتند از:

واردات از مناطق آزاد،صادرات کلیه کالاهای مجاز بازرگانی،صدور ویزای تجاری،صدور گواهی مبدا،عضویت در اتاق بازرگانی،ارتباط با تجار خارجی ،مبادله اطلاعات تجاری در سطح جهان،شرکت در نمایشگاه های ملی و بین المللی داخلی و خارجی ،مبادرت به امر صادرات و واردات کالا بصورت تجاری،مبادرت به حق العمل کاری در گمرک،ثبت سفارش و ترخیص کالا

"احتراماَ به عرض خوانندگان محترم رساند شما می توانید برای صدور و یا  تمدید کارت بازرگانی با در دست داشتن مدارکی که در ذیل گفته خواهد شد،به کارشناسان مجرب ما در ثبت شرکت فکر برتر مراجعه نمایید"

کارت بازرگانی به هر 2 صورت حقیقی و حقوقی قابل اخذ می باشد.

شرایط دریافت کارت بازرگانی:

الف)اشخاص حقیقی:

-داشتن حداقل 21 سال تمام

-داشتن سه سال سابقه فعالیت تجاری یا تولیدی به تایید دو نفر از دارندگان کارت بازرگانی یا ارائه مدارک دانشگاهی یا داشتن مجوز تولید از یکی از وزارتخانه های تولیدی

-داشتن محل کسب متناسب با رشته فعالیت اعم از ملکی یا استیجاری

-داشتن برگ پایان خدمت نظام وظیفه یا برگ معافیت برای آقایان

-داشتن حساب جاری در یکی از شعب بانک های داخلی

-نداشتن رابطه استخدامی با دستگاه ها و سازمان های دولتی

-نداشتن محکومیت موثر کیفری

-عدم ورشکستگی به تقصیر و تقلب

*اشخاص حقیقی غیر ایرانی:

-داشتن کلیه شرایط مقرر فوق الذکر به استثنای برگ پایان خدمت نظام وظیفه

-داشتن پروانه کار و اقامت معتبر

-عمل متقابل کشور متبوع آن ها در مورد ایرانیان مقیم آن کشور

ب)اشخاص حقوقی:

-مدیران شرکت های تعاونی و شرکت های دولتی و شرکت های موضوع قانون حفاظت صنایع مشمول محدودیت نداشتن رابطه استخدامی با دستگاه ها و سازمان های دولتی نمی باشند.

-مدیران عامل و رئیسان هیئت مدیره شرکت ها باید دارای پروانه کار و اقامت معتبر بوده و سابقه ی محکومیت موثر کیفری نداشته باشد.

-مدیران شرکت های دولتی و شرکت های متعلق به نهادهای انقلابی و شرکت های قانون حفاظت صنایع که حکم مدیریت آنان توسط سازمان های دولتی صادر شده باشد از ارائه گواهی نداشتن محکومیت کیفری معافند.

شرکت ها نیز باید دارای شرایط ذیل باشند:

عدم ورشکستگی به تقصیر،داشتن محل کسب مناسب با رشته فعالیت(ملکی یا استیجاری)،داشتن دفاتر قانونی و ارائه اظهارنامه ثبتی

مدارک مورد نیاز صدور کارت بازرگانی برای اشخاص حقیقی:

-اصل مفاصاحساب مالیاتی موضوع 6 ماده ی قانون مالیات های مستقیم مبنی بر بلا مانع بودن صدور کارت بازرگانی.

-دو صفحه فرم کارت بازرگانی و عضویت چاپ شده(تکمیلی از وب سایت به همراه مهر و امضاء متقاضی و گواهی امضاء توسط دفتر اسناد رسمی)

-سه قطعه عکس شش در چهار،جدید،تمام رخ ،ساده

-اصل گواهی عدم سوء پیشینه که از زمان صدور آن 6 ماه بیشتر نگذشته باشد.

-یک برگ اصل اظهارنامه ثبت نام در دفاتر بازرگانی که به گواهی اداره ثبت شرکت ها رسیده باشد(با امضای متقاضی کارت بازرگانی و اصل گواهی پلمپ دفاتر،از اداره ثبت شرکت ها)

-اصل کارت ملی جهت برابر با اصل نمودن و یک سری کپی کامل از پشت و روی آن

-ارائه اصل و کپی مدرک تحصیلی معتبر(حداقل دیپلم)

تبصره:دارندگان پروانه ی بهره برداری صنعتی،کشاورزی،معدنی،خدمات فنی مهندسی و خدمات فناوری،

اطلاعات و ارتباطات(ICT) از مراجع ذیربط مشروط به انقضای دو سال از تاریخ صدور پروانه،از ارائه ی مدرک فوق معاف می باشند.

-اصل کارت پایان خدمت یا معافیت دائم برای آقایان جهت برابر با اصل شدن و یک سری کپی از پشت و روی آن

* متولدین سال های 1337 و قبل از آن با مدارک فوق دیپلم و کمتر از آن با ارائه ی کپی مدرک تحصیلی نیاز به کارت پایان خدمت ندارند.

* متولدین سال های 1334 و قبل از آن با ارائه کپی مدرک لیسانس نیاز به کارت پایان خدمت ندارند.

* متولدین سال های 1328 و قبل از آن با ارائه ی کپی مدرک دکترا نیاز به کارت پایان خدمت ندارند.

-داشتن حداقل سن 23 سال تمام.

-اصل گواهی بانک مبنی بر تایید حساب جاری و حسن اعتبار بانکی به نام متقاضی فقط روی فرم الف قابل قبول است(با مهر امضای رئیس شعبه)ضمناَ حساب های جاری شتاب مربوط به شهرستان ها در صورتیکه روی فرم (الف)تایید شده باشد قابل قبول است.

-ارائه ی دسته چک حساب جاری مربوطه در زمان تشکیل پرونده جهت روئت اامی می باشد.

-ارائه یکی از مدارک ذیل:

الف-اصل و کپی سند مالکیت شش دانگ به نام متقاضی ،به آدرس دفتر کار(آدرس اظهارنامه)

ب-اصل و کپی اجاره نامه محضری معتبر به نام متقاضی،برای محل کار و به آدرس دفتر کار(آدرس اظهارنامه)

ج-اصل و کپی سند مالکیت به نام غیر و اصل و کپی اجاره نامه عادی به نام متقاضی،برای محل کار و به آدرس دفتر کار(آدرس اظهارنامه)با امضای دوشاهد ذیل آن

-ارائه ی اصل وکپی مدرک تولیدی معتبر از یکی از وازارتخانه های تولیدی برای واحدهای تولیدی اامیست.(صنوف تولیدی دارای پروانه ی کسب مشمول این بند نمی گردند.)

-ارائه کد اقتصادی جدید(اصل و کپی)و یا ارائه تاییدیه ی پیش ثبت نام در سایت Tax.gov.irو تعهد مبنی بر ارائه کد اقتصادی جدید پس از صدور

مدارک مورد نیاز صدور کارت بازرگانی برای اشخاص حقوقی عبارتند از:

-اصل و فتوکپی کارت ملی

-کپی و اصل اساسنامه ی شرکت

-اصل مفاصاحساب مالیاتی موضوع ماده ی 6 قانون مالیات های مستقیم؛ مبنی بر بلامانع بودن صدور کارت بازرگانی

-اصل اظهارنامه ی ثبت نام در دفاتر بازرگانی و اصل گواهی پلمپ دفاتر از اداره ثبت شرکت ها(با امضای مدیر عامل یا رئیس هیات مدیره)

-ارائه کپی و اصل اظهارنامه ی ثبت شرکت های سهامی خاص یا عام که ور به مهر اداره ی ثبت شرکت ها باشد.(شرکت های سهامی عام و خاص)

-ارائه کپی و اصل تقاضانامه ی ثبت شرکت های داخلی و شرکت های رسمی که ور به مهر اداره ی ثبت شرکت ها باشد.(شرکت های با مسئولیت محدود)

-کپی و اصل رومه ی رسمی در مورد تاسیس و کلیه ی تغییرات شرکت که در موضوع شرکت صادرات و واردات قید شده باشد.

-اصل و فتوکپی کارت پایان خدمت

-اصل و فتوکپی مدرک تحصیلی

-اصل و فتوکپی سند مالکیت ششدانگ (در صورت اجاره بودن محل،اجاره نامه ی کد دار می بایست بنام شرکت و در سربرگ شورای اصناف و پرینت کد رهگیری و منطبق با بند 1-1-4 دستورالعمل صدور و تمدید کارت بازرگانی متناسب با رشته ی فعالیت و کسب و کار تجاری باشد)

-اصل گواهی عدم سوءپیشینه که از زمان صدور آن 6 ماه نگذشته باشد.

-کد اقتصادی

-گواهی گمرک اعمال ماده ی 7 عدم مبادرت به قاچاق

-خرید تمبر به مبلغ 100.000 ریال بحساب دارائی واحد قبض که فرم توسط اتاق ارائه می شود.

-شناسه ملی شرکت(شش قطعه عکس 4 در 6 و فتوکپی از تمام صفحات شناسنامه)

-تایید فرم (الف )مربوط به حساب جاری متقاضی

-تایید فرم (د) مربوط به تایید امضاء متقاضی توسط  دفترخانه

-اصل وکالتنامه ی رسمی در صورت داشتن وکیل

در صورتی که بعد از صدور کارت بازرگانی مشخص شود که دارنده کارت فاقد یک یا چند شرط از شرایط دریافت کارت است و یا بعد از صدور فاقد شرط یا  شرایط مذکور شده است،وزارت بازرگانی می تواند نسبت به ابطال کارت اقدام نموده و موضوع را به اطلاع اتاق بازرگانی و صنایع ایران یا اتاق تعاون حسب مورد می رساند.همچنین ،اشخاص اعم از حقیقی یا حقوقی در صورت انصراف از داشتن کارت بازرگانی می توانند با ارائه مدارک به اتاق های بازرگانی و تعاون اداره کل مقررات صادرات و واردات یا سازمان های بازرگانی استان ها تقاضای ابطال کارت کنند.

قابل ذکر است بر اساس مقرراتی که در حال حاضر در دست اجراست،اعتبار کارت بازرگانی از تاریخ صدور یک سال است.تمدید کارت بازرگانی با ارائه ی مدارک لازم برای مدت مذکور انجام می گیرد و در سری بعد نیز به همین ترتیب ادامه دارد.

مدارک مورد نیاز جهت تشکیل پرونده تمدید کارت بازرگانی اشخاص حقیقی:

-دو صفحه فرم کارت بازرگانی(پرینت از سامانه کارت هوشمند بازرگانی "فرم د")

-در صورت پر شدن صفحات کارت بازرگانی ارائه دو قطعه عکس  شش در چهار اامی است.

-ارائه اصل کارت بازرگانی

-یک قطعه عکس شش در چهار یا سه در چهار مدیر عامل(جدید،تمام رخ،ساده،رنگی با زمینه سفید،بدون خط خوردگی و سالم)

-اصل مفاصا حساب بیمه نامه تامین اجتماعی(پرینت از سامانه کارت هوشمند بازرگانی)برای واحدهای تولیدی و صادر کنندگان پوست و روده

الف-اصل و کپی سند مالکیت شش دانگ به نام متقاضی،به آدرس دفتر کار(آدرس اظهارنامه)

ب-اصل و کپی اجاره نامه محضری معتبر به نام متقاضی،برای محل کار و به آدرس دفتر کار(آدرس اظهارنامه)

ج-اصل و کپی سند مالکیت به نام غیر و اصل و کپی اجاره نامه عادی به نام متقاضی،با کد رهگیری برای محل کار و به آدرس دفتر کار(آدرس اظهارنامه) با امضای دو شاهد ذیل آن

-گواهی ماده 6 قانون مالیات های مستقیم مبنی بر بلامانع بودن و تمدید کارت بازرگانی در سال جاری-به آدرس مندرج کارت بازرگانی-به همراه کلیه برگ های قطعی و تشخیص مالیات از سال 79 به بعد.

-اظهارنامه عملکرد سال های 90 و 91 و 92 و 93 به همراه 4 دوره اظهارنامه مالیات بر ارزش افزوده سال های 90،91،92،93 و 94 و اظهارنامه مالیات بر  ارزش افزوده دوره اول سال 95

-در صورت استیجاری بودن دفتر کار،ارائه اجاره نامه محضری و یا اجاره نامه تمدید شده به همراه کد رهگیری اامی است.

-در صورت تغییر محل علاوه بر ارائه یک برگ اظهارنامه تغییر آدرس از اداره ثبت شرکت ها،ارائه یکی از مدارک مالکیت ذیل اامیست.

-ارائه مدرک تولیدی معتبر از یکی از وزارتخانه های تولیدی برای واحدهای تولیدی اامیست(صنوف تولیدی دارای پروانه کسب مشمول این بند نمی شوند)

-فیش حق تمبر که از دارایی گرفته می شود.

مدارک مورد نیاز جهت تشکیل پرونده تمدید کارت بازرگانی اشخاص حقوقی:

-ارائه اصل کارت بازرگانی

-دو صفحه فرم کارت بازرگانی(پرینت از سامانه هوشمند بازرگانی فرم د)به همراه امضاء مدیر عامل و مهر شرکت،ضمناَ در صورت تغییر مدیر عامل این فرم توسط دفتر اسناد رسمی گواهی امضا شود)

-اصل مفاصا حساب مالیاتی آخرین سال عملکرد(پرینت از سامانه کارت هوشمند بازرگانی)مبنی بر بلامانع بودن تمدید کارت بازرگانی در سال جاری(به آدرس دفتر مرکزی شرکت)به همراه کلیه برگ های قطعی و تشخیص مالیات از سال 79 به بعد.

-در صورت پر شدن صفحات کارت بازرگانی یا تغییر مدیر عامل دو قطعه عکس شش در چهار(جدید،تمام رخ،ساده)

-گواهی ماده 6 قانون مالیات های مستقیم مبنی بر بلامانع بودن تمدید کارت بازرگانی درسال جاری(به آدرس مندرج کارت بازرگانی)به همراه کلیه برگ های قطعی و تشخیص مالیات از سال 79 به بعد

-اظهارنامه عملکرد سال های 90،91،92،93 به همراه چهاردوره اظهارنامه مالیات بر ارزش افزوده سال های 90،91،92 و. 93 و 94 و اظهارنامه مالیات بر ارزش افزوده دوره اول سال 95،در صورت عدم مشمولیت قانون مالیات بر ارزش افزوده ،نامه عدم مشمولیت از حوزه مالیاتی مربوطه اخذ گردد.

-در صورت استیجاری بودن دفتر مرکزی شرکت ارائه اجاره نامه محضری و یا اجاره نامه تمدید شده به همراه کد رهگیری اامیست.

-یک برگ کپی رومه رسمی در مورد تغییرات شرکت(در صورت هر گونه تغییرات)

-در صورت تغییر مدیر عامل:

الف.اصل کارت ملی و شناسنامه مدیر عامل جهت برابر با اصل نمودن و یک سری کپی کامل از پشت و روی آن

ب.اصل گواهی عدم سوءپیشینه مدیر عامل جدید(پرینت از سامانه کارت هوشمند بازرگانی)که از زمان صدور آن 6 ماه بیشتر نگذشته باشد.

ج.اصل کارت پایان خدمت یا معافیت دائم برای آقایان جهت برابر اصل شدن و یک سری کپی از پشت و روی آن

متولدین سال های 1341 و قبل از آن با ارائه کپی مدرک لیسانس نیاز به کارت پایان خدمت ندارند.

د.ارائه اصل و کپی مدرک تحصیلی معتبر(حداقل دیپلم)

ه.داشتن حداقل سن 23 سال تمام

- در صورت تغییر آدرس ارائه یکی از مدارک ذیل اامی است:

الف-اصل و کپی سند مالکیت شش دانگ به نام شرکت؛به آدرس مرکزی با کاربرد اداری یا تجاری

ب-اصل و کپی اجاره نامه محضری معتبر به نام شرکت،برای محل کار و به آدرس دفتر مرکزی با کاربرد اداری یا تجاری(در صورتیکه سند ملک مسی و دارای کاربری اداری است باید در اجاره نامه محضری موضوع "ملک مورد نظر جهت شرکت و یا فعالیت اداری شرکت در اختیار مستاجر قرار داده شده است"قید گردد)

ج-اصل و کپی سند مالکیت به نام غیر و اصل و کپی اجازه نامه عادی به نام شرکت،با کد رهگیری برای محل کار و به آدرس دفتر مرکزی با کاربری اداری یا تجاری با امضای دو شاهد ذیل آن

- اشخاص غیر ایرانی متقاضی کارت بازرگانی علاوه بر ارائه مدارک فوق به استثنای بند 8(الف-ب-ج)مم به ارائه تایید صلاحیت مدیران خارجی از سفارتخانه  متبوعشان و ارائه کپی پروانه کار و اقامت به همراه اصل مدرک هستند.

-فیش حق تمبر که از دارایی گرفته می شود.

-یک قطعه عکس شش در چهار یا سه درچهار مدیر عامل(جدید،تمام رخ،ساده،رنگی با زمینه سفید،بدون خط خوردگی و سالم)

موارد معافیت از داشتن کارت بازرگانی:

-شرکت تعاونی مرزنشینان

-ملوانان ایرانی شاغل در شناورهایی که در بین سواحل ایران و سایر کشورها در تردد هستند.

-پیله وران

-کارگران ایرانی شاغل در خارج از کشور در صورت داشتن کارنامه شغلی از وزارت کار

-کالاهایی که صدور آن ها به تشخیص گمرک برای فروش نیست.

چند نکته:

*در مراحل پذیرش و دریافت کارت بازرگانی حضور مدیر عامل و یا نماینده ایشان به همراه معرفی نامه و لیست بیمه اامی است.

*کارمندان تمام وقت دستگاه های دولتی نمی توانند کارت بازرگانی دریافت نمایند.

*هر شخص بیش از یک کارت بازرگانی اعم از حقوقی و یا حقیقی نمی تواند داشته باشد.

*برای هر واحد ملکی فقط یک کارت بازرگانی صادر می شود.

*کلیه مدارک در محل اتاق برابر اصل می شود.

 

اختراع در صورتی قابل حمایت است که به ثبت رسیده باشد

"ثبت شرکت فکر برتر،بی همتا در ارائه ی خدمات ثبت شرکت های تجاری،برندینگ و ثبت طرح های صنعتی و اختراع"

علاقه مندان به مطالعه بیشتر در رابطه با ثبت اختراع می توانند به قسمت مقالات در سایت که به صورت مفصل ارائه شده است مراجعه نمایند.

اختراع نتیجه ی فکر یا افراد است که برای اولین بار فرآیند یا فرآورده ای خاص را ارائه می کند و مشکلی را  در یک حرفه،فن،فناوری،صنعت و مانند آن ها حل می نماید.گواهینامه اختراع سندی است که اداره مالکیت صنعتی برای حمایت از اختراع صادر می کند و دارنده ی آن می تواند از حقوق انحصاری بهره مند شود.اختراعی قابل ثبت است که حاوی ابتکار جدید و دارای کاربرد صنعتی باشد.ابتکار جدید عبارت است از آنچه که در فن یا صنعت قبلی وجود نداشته و برای مهارت عادی در فن مذکور معلوم و آشکار نباشد و از نظر صنعتی،اختراعی کاربردی محسوب می شود که در رشته ای از صنعت قابل ساخت یا استفاده باشد.هر اختراعی که ثبت می گردد به مدت بیست سال معتبر است که برای حفظ اعتبار اختراع گواهینامه ثبت اختراع در مدت 20 سال می بایست سالیانه مبلغی که توسط اداره ثبت اختراع معین شده به اداره پرداخت گردد.در غیر اینصورت گواهی ثبت اختراع مقتضی شده و فاقد اعتبار شمرده می شود.ثبت اختراع  موجب ایجاد حمایت از مخترع و اختراع ثبت می شود. در ذیل به برخی از مهم ترین مزایای ثبت اختراع اشاره می کنیم.

*ثبت اختراع موجب ایجاد حمایت از مخترع و اختراع ثبت شده می گردد و به صاحب امتیاز اختراع پس از ثبت نهایی آن اجازه بهره برداری از نتایج تلاش داده می شود.

*مخترع حق انحصاری نسبت به ساخت،صادرات واردات،عرضه برای فروش،فروش و استفاده از فرآورده  را بدست می آورد که بدین ترتیب،از ساخت،استفاده،عرضه برای فروش ،فروش یا وارد کردن یک محصول یا فرآیند بر اساس اختراع ثبت شده بدون اجازه قبلی مالک آن جلوگیری به عمل می آید و شرایط مناسبی برای حضوری مطمئن در بازار ایجاد می شود.

*ذخیره به قصد عرضه برای فروش یا استفاده از فرآورده -در خصوص اختراعاتی که در رابطه با فرآورده می باشد-

*بعنوان مالک یک اختراع،می توانید حق استفاده از آن را به سایرین تفویض کنید و در مقابل مبالغ و یا حق امتیاز دریافت کنید.

*،ثبت اختراع باعث افزایش ارزش تجاری اختراع و در نتیجه افزایش سود بیشتر خواهد شد.

*امکان دسترسی به بازارهای جدید

*جلوگیری از فعالیت های تکراری

*حقوق ناشی از اختراع ثبت شده قابل انتقال است و در صورت فوت صاحب حق به ورثه او منتقل می شود.

*در صورت تقلید و هرگونه سوء استفاده از اختراع امکان اقدام قانونی برای مالک اثر وجود دارد.مالک یا مالکین می توانند علیه هر شخصی که بدون اجازه به حقوقشان تعدی نماید در دادگاه اقامه دعوی کند.

*نام مخترع در گواهینامه اختراع قید می شود، مگر این که کتباَ از اداره مالکیت صنعتی درخواست کند که نامش ذکر نشود.هر گونه اظهار یا تعهد مخترع مبنی بر این که نام شخص دیگری به عنوان مخترع قید گردد،فاقد اثر قانونی است.

*حمایت از طرح های صنعتی و ثبت آن افراد را به ابتکار و نوآوری تشویق می نماید و به آن ها انگیزه می دهد.

*امکان استفاده از مزایا و تسهیلات ارائه شده برای شرکت های فناور و دانش بنیان

*امکان بهره برداری از مزایای بنیاد ملی نخبگان

*تسهیل در پذیرش برای ادامه تحصیل در داخل یا خارج از کشور

*امکان دریافت تسهیلات و مزایای صندوق حمایت از پژوهشگران کشور

*امتیاز مثبت برای استخدام

*تسهیلات اعطایی برای خدمت سربازی

  

لایحه ی اصلاح قانون تجارت درباره ی تبدیل شرکت سهامی عام به شرکت سهامی خاص بیانی ندارد و ساکت است.در حالی که لایحه ی مزبور،تبدیل شدن اختیاری شرکت سهامی خاص را به عام ،مفصلاَ مورد بیان قرار داده و مقررات لازم را برای عملی ساختن آن ارائه می دهد. این سکوت را نمی توان حمل بر مسامحه کرد،بلکه می توان گفت که قانون چون نمی خواسته است که شرکت سهامی عام به طور اختیاری قابل تبدیل به شرکت سهامی خاص باشد،مقرراتی در این خصوص ارائه نداده است.

لیکن در اجرای مفاد قسمت اخیر ماده ی 5 لایحه ی مذکور،که به موجب آن در صورتی که سرمایه ی شرکت سهامی،اعم از عام یا خاص،بعد از تاسیس به هر علت از حداقل مقرر،(پنج میلیون ریال در شرکت سهامی عام و یک میلیون ریال در شرکت سهامی خاص)،کمتر شود،باید ظرف یک سال نسبت به افزایش سرمایه،تا میزان حداقل مذکور،اقدام به عمل آید یا شرکت،به نوع دیگری از انواع شرکت های مذکور در قانون تجارت،تغییر شکل یابد،می توان شرکت سهامی عام را فقط در این مورد  ویژه، با استفاده از تجویز مزبور،به شرکت سهامی خاص تبدیل نمود.

قبل از ادامه مقاله لازم می دانیم که شما را با مهم ترین مباحث ثبت شرکت آشنا کنیم. برای این منظور می توانید به صفحه مقالات زیر مراجعه کنید. 

- مراحل ثبت شرکت از الف» تا ی»

- تعرفه و هزینه های ثبت شرکت

- نحوه ی ثبت شرکت به صورت آنلاین در سایت اداره ثبت شرکت ها

-راهنمای گام به گام تشکیل و ثبت شرکت با مسئولیت محدود

 

در علت این تجویز،می توان گفت که شرکت سهامی عام یک واحد اقتصادی است که مدتی فعالیت داشته و در حالت مزبور،تقلیل سرمایه،منع قانونی برای ادامه ی فعالیت آن ایجاد کرده است.حال که از طریق افزایش سرمایه،امکان رفع این منع فراهم نشده است،قانون با موافقت با تغییر شکل یافتن آن به نوع دیگری از شرکت های تجارتی،خواسته است از انحلال و انهدام آن جلوگیری کند.ماده ی 283 ق.ا.ق.ت مقرر می دارد:در صورتی که سهام جدیدی که به ترتیب مذکور در ماده ی قبل عرضه شده است تماماَ تادیه نشود شرکت نمی تواند به شرکت سهامی عام تبدیل گردد».

انحلال شرکت سهامی:

شرکت سهامی در موارد زیر منحل می شود : (ماده ی 199 ق.ا.ق.ت)

-وقتی که شرکت موضوعی را که برای آن ها تشکیل شده است،انجام داده یا انجام آن غیر ممکن شده باشد.

-در صورتی که شرکت برای مدت معین تشکیل گردیده و آن مدت منقضی شده باشد.مگر اینکه مدت قبل از انقضاء شده باشد.

-در صورت ورشکستگی

-در هر موقع که مجمع عمومی فوق العاده  صاحبان سهام،به هر علتی رای به انحلال شرکت بدهد.

-در صورت صدور حکم دادگاه بر انحلال شرکت

ذکر این نکته لازم است که انحلال شرکت مادام که به ثبت نرسیده و اعلان نشده باشد،نسبت به ثالث بلااثر است.(ماده ی 210 ق.ا.ق.ت)

موارد انحلال شرکت سهامی به حکم دادگاه

مواردی که به موجب ماده ی 201 ق.ا.ق.ت ،هر ذی نفع می تواند انحلال شرکت سهامی را از دادگاه درخواست کند:

موارد مزبور به شرح ذیل است:

1-در صورتی که تا یک سال پس از به ثبت رسیدن شرکت،هیچ اقدامی جهت انجام موضوع آن صورت نگرفته باشد.

2-در صورتی که فعالیت های شرکت در مدت بیش از یکسال ،متوقف شده باشد.

3-در صورتی که مجمع عمومی عادی سالانه،برای رسیدگی به حساب های یک از سال های مالی،تا ده ماه از تاریخی که اساسنامه معین کرده است،تشکیل نشده باشد.

4-در صورتی که سمت تمام یا بعضی از اعضای هیات مدیره و همچنین سمت مدیر عامل شرکت،طی زاید بر شش ماه بلاتصدی مانده باشد.(عبارت صدر ماده ی 201 ق.ا.ق.ت و بند چهار آن)

بطلان شرکت سهامی:

هرگاه در تشکیل شرکت سهامی عام یا خاص،مقررات قانونی رعایت نشود،بنا به درخواست هر ذی نفع،دادگاه پس از رسیدگی،حکم بطلان شرکت را صادر خواهد کرد.بدین ترتیب ،رعایت نکردن هر یک از مقرراتی که در مورد تشکیل و ثبت شرکت سهامی عام یا خاص گفته شد،موجب بطلان آن نخواهد شد.بطلان مزبور هرگز نمی تواند در حقوق اشخاص ثالث تاثیر بگذارد و موسسین و مدیران و بازرسان و صاحبان سهام شرکت،نمی توانند در مقابل اشخاص مذکور،به این بطلان استناد نمایند.(ماده ی 270 ق.ا.ق.ت) خسارات ناشی از بطلان به صورت  تضامنی،متوجه اشخاصی خواهد بود که مسوول بطلان هستند. اشخاصی را که مسوول بطلان هستند،دادگاه تعیین می کند.

مسوولیت تضامنی مسوولان بطلان به هر یک از صاحبان سهام و اشخاص ثالثی که از بطلان شرکت متحمل خسارت شده اند،حق می دهد که خسارت وارده به خود را از هر یک از آن ها منفرداَ یا از دو یا از همه ی آن ها مجتمعاَ مطالبه و علیه آن ها برای خسارات مزبور،در دادگاه اقامه ی دعوی نمایند.

در صورتی که قبل از صدور حکم بطلان از طرف دادگاه،موجبات بطلان مرتفع شده باشد،دادگاه قرار سقوط دعوای بطلان را صادر خواهد کرد.دادگاه مربوط می تواند بنا به درخواست شرکت،مهلتی که از شش ماه بیشتر نباشد برای رفع موجبات بطلان تعیین کند.در صورتی که ظرف مهلت تعیین شده،موجبات بطلان برطرف نشده باشد.دادگاه حکم مقتضی صادر خواهد کرد.(مواد 271 و 272 ق.ا.ق.ت)

دادگاهی که حکم بطلان را صادر می نماید،باید ضمن حکم خود یک یا چند نفر را به عنوان مدیر تصفیه»تعیین کند تا بر طبق مقررات مربوط به انحلال،به تصفیه ی شرکت مورد بطلان اقدام کنند.هرگاه مدیر یا مدیران تصفیه ی مزبور حاضر به قبول سمت مدیریت تصفیه نباشند،دادگاه امر تصفیه را به اداره ی تصفیه ی امور ورشکستگی»حوزه ی خود ارجاع می نماید.تعیین حق احمه ی مدیر یا مدیران تصفیه در این مورد به عهده ی دادگاه است.(ماده ی 203 ق.ا.ق.ت)

تصفیه ی امور شرکت سهامی:

پس از انحلال شرکت سهامی،امور آن باید تصفیه شود.تصفیه ی امور شرکت سهامی طبق مقررات لایحه اصلاح قانون تجارت(مواد 204 تا 231 ف.ت) ، انجام می گیرد مگر در مورد ورشکستگی که تابع مقررات مربوط به ورشکستگی می باشد.(ماده ی 203 ق.ا.ق.ت)

شخصیت حقوقی شرکت در حال تصفیه:

شرکت سهامی به محض انحلال، در حال تصفیه محسوب می شود.تا خاتمه ی امر تصفیه،شخصیت حقوقی شرکت،جهت انجام امور مربوط به تصفیه،باقی خواهد ماند.باید در دنباله ی نام شرکت،همه جا عبارت در حال تصفیه» ذکر شود و نام مدیر یا مدیران تصفیه در کلیه ی اوراق و آگهی های مربوط به شرکت قید گردد.(ماده ی 206 و ماده ی 208 ق.ا.ق.ت)

اعلام به مرجع ثبت شرکت

مدیران تصفیه مکلفند ظرف پنج روز،تصمیم راجع به انحلال و اسامی مدیر یا مدیران تصفیه و نشانی آن ها را به مرجع ثبت شرکت اعلام کنند تا پس از ثبت برای اطلاع عموم در رومه ی رسمی» و رومه ی کثیرالانتشار که اطلاعیه ها و آگهی های مربوط به شرکت در آن نشر می گردد،آگهی شود.(ماده ی 209 ناظر بر ماده ی 207 ق.ا.ق.ت)لازم است اضافه شود که همان طور که گفته شده،انحلال شرکت مادام که به ثبت نرسیده و اعلان نشده است،نسبت به اشخاص ثالث بلااثر است.»(ماده ی 210 ق.ا.ق.ت)

 

 

1-طبقه بندی بر اساس مسئولیت شرکا:

شرکت ها رو می شه به ۳ نوع زیر تقسیم کرد:

یک/ شرکت هایی که مسئولیت شرکا خیلی زیاده و اون دارایی که شرکا دارن برای طلب، طلبکارنه مثل؛ شرکت های تضامنی و نسبی

دو/ شرکت هایی که مسئولیت همه شرکا فقط محدود به سرمایه شرکاست، مثل شرکت های با مسئولیت محدود و سهامی

سه/ شرکت هایی که برخی از شرکا مسئولیت محدود داره وبرخی نامحدود مثل؛ شرکت مختلط سهامی و غیر سهامی.

 

*نکته؛ شرکت تعاونی درفعالیتاش مثل شرکت سهامی!

2-طبقه بندی طبق طرز ایجاد شرکتا

شرکتهای تجاری رو می شه به 2 نوع تقسیم کرد:

یک/ شرکت های قانونی: شرکتی که طبق قانون تجارته و در قالب یکی از شرکت های زیر می باشه مثل؛ (شرکت سهامی-نسبی- تضامنی- مختلط – تعاونی)

 

دو/ شرکت های عملی: شرکتی که ممکنه ظاهر یا مخفی باشه و شرکت هایی که در فعالیتشون وجود دارن و مثل هیچکدوم از8 نوع شرکت ها نمی باشن. درحقوق فرانسه شرکت های بالا شرکت عملی یا مخفی گفته می شه چون، ثبت نشدن و شخصیت حقوقیم  ندارن ولی در قبال طلبکاران مسئولیت دارن

در حقوقمون در ماده 220 قانون تجارت در مورد همین شرکت های مذکور چنین گفته شده: هر شرکت ایرانی که موجودیت داره و تشکیل شده و به فعالیت در امور تجاری به شکل یکی از شرکت های بالا در قانون تجارت می باشه و براساس اون شرکت ها نباشه و طبق قانون شرکت ها عمل نکنه شرکت تضامنی است

احکام در مورد این شرکت ها رو به اجرا در میاد و این شرکت دارای شخصیت حقوقی نمی باشه

پس دو نظریه که اولیش؛ نظریه دکتر ستوده ست قانون ایران اونا رو رسمیت نمی شناسه! این نوع از شرکت ها برای حفظ منافع اشخاصی که با اونا معامله داره می کوشه قانون تجارت هم اونا رو تضامنی تلقی کنه

نظریه دومی: برخی برای شرکت شخصیت حقوقی قائل میباشن این نوع از شرکت رو تضامنی به شما میره و قانون این برایش اجرا می شه. این نظریه دوم صحیحه، چونکه اموال شرکت متعلق به شخصی حقوقیه و همون آورده ها سرمایه شرکت رو تشکیل می ده.

وقتی شرکت عملی دارای شخصیت حقوقیه که طلبکاران برای گرفتن طلب خود به شرکت مراجعه می کنه و شرکت توان پرداخت قروض اونا رو نداره ودرنتیجه موسس تقاضای ورشکستگی اون رو صادر می کنه. طلبکاران موقعی میتونن پیش هر یک از شرکا برن که شرکت منحل شده باشه.

3-طبقه بندی با قابلیت منتقل کردن حصه شرکا

میدونی که حصه آورده ایه که هر یک از شرکا به شرکت میآرن و همون سرمایه شخصی هر یک از شرکاست و سرمایه شرکت جمع می شه

1) شرکت های اشخاص؛ به شرکتایی گفته می شه در اون شخصیت شریک دارای اهمیت می باشه. انتقال حصه (سرمایه) شریک به اشخاص دیگه وعموم مردم حتما ممه که بیت تمام شرکا انجام بشه مثل شرکت هایی تضامنی، شرکتهای نسبی، مختلط غیرسهامی و با مسئولیت محدود و تعاونی از انواع شرکت های اشخاص محسوب می شه.

2) شرکتای سرمایه ای: شرکتی  که در اون انتقال حصه و سهم شریک به دیگری با آسانی قابل انتقاله و در شرکت های سهامی خاص و سهامی عام شرکت مختلط سهامی شریک مم نیست سهام خودش رو به دیگری بده، دراین شرکت ها انتقال سهام با راحتی انجام می شه؛

برعکس در شرکت سهامی عام انتقال سهام با رضایت مدیران و صاحبان سهام نمی شه باشه

4-طبقه بندی طبق موضوع شرکت:

شرکت ها رو می شه از لحاظ به دونوع زیر تقسیمش کرد:

۱) تجاری براساس موضوع: وفق قانون تجارت دو نوع شرکت اشاره شده یعنی برای اینکه تشکیل بشه لازمه که به امور تجارتی بپردازه مثل:شرکت با مسئولیت محدود- تضامنی – مختلط غیر سهامی و قانونگذار شرط تشکیل اونا رو پرداختن به امور تجارتی دونسته است، شرکت  مختلط سهامی شرکتی تجاریه که از مخلوط شدن تضامنی و سهامی ایجاد شده .

2) تجاری براساس شکل: قانونگذار برای اون تجاری نبودن فعالیت رو شرط گذاشته است، مثل شرکت تعاونی برحسب شکل تجاریه. درلایحه قانون 1347 تجاری بودن شرکت های سهامی خاص وعام شرط بر انجام  دادن امور تجاری ندونسته چون اینا تجاری اند مثل؛ اینه که شرکت سهامی حتی برای امورغیر تجاری هم فعالیتی داشته باشه

طبق قانون فرانسه هم شرکت سهامی بدلیل شکل و بدون توجه به مدنی بودن یا تجاری فعالیت تجاری داره، شرکت های تجاری هم حتما باید به فعالیت تجاری بپردازن تا تجاری خونده بشه وشرکتای عملی هم همینجوره.

5-طبقه بندی براساس صاحب سرمایه:

دراین نظریه شرکتا به دودسته خصوصی و دولتی تقسیم می شه:

در همه ی کشورای دنیا که دارای اقتصادی بزرگ می باشه شرکت هایی هستن که نفع مردم رو در دستور کارداره و در این شرکت ها که دولت هم حضور داره و سرمایه ایی که آورده می شه با اشخاص خصوصی شراکت می کنه. شرکت های مذکور ازهمون قاعده های شرکت های تجاری پیروی میکنن.

6-طبقه بندی طبق تابعیت شرکت ها:

شرکتی که در ایران تشکیل شده باشه ایرانی محسوب میشه و شرکت های خارجی دیگه موقعی که شرکتی در خارج ایجاد بشه ولی اقامتگاه اصلیش ایرانه شرکت ایرانیه. برای تشخیص اینکه شرکت ایرانیه یا خارجی چندان سخت هم نیست سخت اونجاست که شرکت چند ملیتی باشه

میدونی شرکت چند ملیتی چه نوع شرکتیه؟

شرکتی که خصوصی یا دولتی که به شکل خصوصی اداره می شه مثل شرکت رنو در فرانسه ویا درکشورای مختلف دارای سرمایه صنعت و تجارت و مالیه که این سرمایه در سطح بازاربین المللی به کار گرفته می شه. این نوع از شرکت ها بیشتر در کشورای مختلف شعبه ای باز می کنه و مرکز اونم در کشوری که در اونجا فعالیت داره می باشه

 

شرکت های تجاری یا شرکت بازرگانی، شرکتی است که بین دو یا چند نفر، به منظور تحصیل سود با نام مخصوص، تحت عنوان یکی از شرکت های مذکور در قانون تجارت با رعایت مقررات مربوط، تشکیل و به ثبت می رسد.

قانون تجارت ایران در ماده ی 20، انواع شرکت های تجاری را احصا کرده است که به توضیح آن ها خواهیم پرداخت. فقط شرکتی که به یکی از این انواع درآید، شرکت تجاری است و شرکت های دیگر مشمول این عنوان نمی شود. مگر آن که به فعالیت تجاری بپردازد . در این صورت شرکت تضامنی تلقی می گردد.

شرکت های تجاری به موجب ماده 20 قانون تجارت بر هفت قسم به شرح ذیل طبقه بندی شده اند.

1.شرکت های سهامی ( به موجب ماده 4 لایحه اصلاح قسمتی از قانون تجارت مصوب 24/12/1347 شرکت سهامی به دو نوع شرکت سهامی عام و خاص تقسیم می شود.)

2.شرکت تضامنی

3.شرکت با مسئولیت محدود

4.شرکت مختلط غیر سهامی

5.شرکت مختلط سهامی

6.شرکت نسبی

7.شرکت تعاونی تولید و مصرف

1- شرکت سهامی عام

شرکت سهامی عام ، شرکتی است که دست کم از 5 نفر تشکیل می شود و در آن سرمایه به قطعات مساوی سهام تقسیم می شود و مسئولیت صاحبان سهام، محدود به مبلغ اسمی سهام آن ها است. این شرکت، شرکت بازرگانی محسوب می شود ولو این که عملیات آن امور بازرگانی نباشد. ( ماده 2 لایحه اصلاح قانون تجارت ). در شرکت سهامی به صاحبان سرمایه ، ” صاحبان سهام ” یا ” سهامدار” گفته می شود؛ کسانی که سهام آنان به ویژه در شرکت های بزرگ، و شرکت هایی که در بورس اوراق بهادار حضور دارند، پیوسته دست به دست می شود . تنها در شرکت های سهامی عام است که موسسین آن ها قسمتی از سرمایه شرکت را از طریق فروش سهام به مردم، تامین می کنند.

2- شرکت سهامی خاص

شرکت سهامی خاص، شرکت بازرگانی است و سرمایه آن که قانوناَ در موقع تاسیس از یک میلیون ریال کمتر نخواهد بود، به سهام تقسیم شده و کلیه سهام آن به وسیله سهام داران تعهد و تامین می گردد و مسئولیت صاحبان سهام که تعداد آن ها نباید کمتر از سه نفر باشد، محدود به مبلغ اسمی سهام آن هاست. ( ماده 1 تا 3 ، بند دوم ماده 4 و نیز ماده 20 لایحه قانونی اصلاح قسمتی از قانون تجارت مصوب 1347 ).

3- شرکت تضامنی

به موجب ماده 116 قانون تجارت : ” شرکت تضامنی، شرکتی است که در تحت اسم مخصوص برای امور تجاری بین دو یا چند نفر با مسئولیت تضامنی تشکیل می شود. اگر دارایی شرکت برای تادیه تمام قروض شرکت کافی نباشد، هر یک از شرکا مسئول پرداخت تمام قروض شرکت است.

هر قراری که بین شرکا برخلاف این ترتیب داده شده باشد، در مقابل اشخاص ثالث، کان لم یکن خواهد بود. به طور خلاصه در شرکت تضامنی سه اصل ذیل باید رعایت شود :

1. مسئولیت تضامنی شرکا

2. غیرقابل انتقال بودن سهم الشرکه

3. تصریح به شرکت تضامنی در نام شرکت

4- شرکت با مسئولیت محدود

شرکت با مسئولیت محدود، شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجاری تشکیل می شود، و هر یک از شرکا بدون این که سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد، فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت مسئول قروض و تعهدات شرکت است. ( ماده 94 قانون تجارت ) . از این تعریف چنین برمی آید که شرکا در شرکت با مسئولیت محدود، تاجر نیستند و مسئولیت آن ها محدود به سرمایه ای است که در شرکت گذاشته اند و اشخاص برای فرار از مسئولیت و عدم اجرای تعهدات خود، شرکت با مسئولیت محدود تشکیل می دهند تا اگر زیانی حاصل شود متوجه طلبکاران گردد. آورده شرکا در شرکت با مسئولیت محدود، به سهام یا قطعات سهام تقسیم نشده و آزادانه قابل نقل و انتقال نیست. بلکه نقل و انتقال موکول به رضایت عده ای از شرکا است که لااقل سه چهارم سرمایه را داشته باشند و اکثریت عددی را نیز دارا باشند. نقل و انتقال حتماَ باید به موجب سند رسمی باشد، وگرنه اعتبار نخواهد داشت. در شرکت با مسئولیت محدود ، شخصیت شرکا تا اندازه ای اهمیت دارد. این اهمیت و ارتباط تنها بین شرکا مورد بحث و بررسی است، نه در مقابل اشخاص خارج یا ثالث. شرکت با مسئولیت محدود ، در حقیقت برزخ بین شرکت سهامی و شرکت تضامنی است.

5- شرکت مختلط غیر سهامی

به موجب ماده 141 قانون تجارت : ” شرکت مختلط غیرسهامی، شرکتی است که برای امور تجاری، تحت اسم مخصوصی بین یک یا چند نفر شریک ضامن و یک یا چند نفر شریک با مسئولیت محدود ، بدون انتشار سهام تشکیل می شود. شریک ضامن، مسئول کلیه قروضی است که ممکن است علاوه بر دارایی شرکت پیدا شود. شریک با مسئولیت محدود کسی است که مسئولیت او فقط تا میزان سرمایه ای است که در شرکت گذاشته و یا بایستی بگذارد. در اسم شرکت باید عبارت ( شرکت مختلط) و لااقل اسم یکی از شرکای ضامن قید شود”.

این نوع شرکت اصولاَ توسط دو دسته اشخاص تشکیل می شود. دسته اول کسانی هستند که سرمایه داشته و قصد سرمایه گذاری تجاری دارند، اما به امور تجاری آگاه نیستند. دسته دوم کسانی هستند که سرمایه ندارند، ولی به امور تجاری آگاهی دارند، یا دارای طرح های صنعتی یا موافقت های اصولی برای تاسیس کارخانه هستند و نمی خواهند به عنوان کارمند یا کارمندان سرمایه داران کار کنند. بلکه می خواهند برای خودشان کار کنند. این دو دسته می توانند با هم به توافق برسند و شرکت مختلط غیرسهامی تشکیل بدهند. در این صورت شرکای دسته اول دارای مسئولیت محدود، و شرکای دسته دوم دارای مسئولیت نامحدود و تضامنی می شوند و اداره شرکت نیز به عهده آن ها خواهد بود.

6- شرکت مختلط سهامی

به موجب ماده 162 قانون تجارت : ” شرکت مختلط سهامی، شرکتی است که تحت اسم مخصوصی، بین یک عده شرکای سهامی و یک یا چند نفر شریک ضامن تشکیل می شود.

شرکای سهامی کسانی هستند که سرمایه آن ها به صورت سهام یا قطعات سهام متساوی القیمه درآمده و مسئولیت آن ها تا میزان همان سرمایه ای است که در شرکت دارند.

شریک ضامن کسی است که سرمایه او به صورت سهام درنیامده، و مسئول کلیه قروضی است که ممکن است علاوه بر دارایی، شرکت پیدا شود. در صورت تعدد شریک ضامن، مسئولیت آن ها در مقابل طلبکاران و روابط آن ها با یکدیگر، تابع مقررات شرکت تضامنی خواهد بود. حداقل عده شرکای سهامی به ملاک ماده 3 لایحه قانونی مصوب 24/ 12/ 1347 سه نفر خواهد بود.

بنابراین شرکت مزبور یک شرکت بازرگانی است و ترکیبی از شرکت تضامنی و شرکت سهامی، نسبت به شریک یا شرکای ضامن، مقررات شرکت تضامنی و نسبت به شرکای سهامی، مقررات شرکت سهامی جاری است. در مواردی که با یکدیگر اصطکاک دارند، مقررات مخصوصی وضع گردیده است.

در این نوع شرکت ، معمولاَ سرمایه به وسیله شرکای سهامی تامین می گردد و شرکای ضامن ممکن است فقط طرح فنی یا دانش تخصصی خود را به عنوان آورده غیرنقدی به شرکت عرضه نمایند، تا با سرمایه شرکای سهامی نسبت به پیاده کردن طرح و راه اندازی آن اقدام گردد.

در اسم شرکت مختلط سهامی، باید عبارت ” شرکت مختلط ” و لااقل اسم یکی از شرکا ضامن قید گردد.

7- شرکت نسبی

شرکت نسبی یکی دیگر از اقسام شرکت های اشخاص است. این شرکت مختص به قانون ایران است و در کشورهای اروپایی چنین شرکتی وجود ندارد و تنها شرکتی است که با اصول فقه اسلامی و اصول حقوق مدنی ایران مطابقت دارد.

ماده 3 قانون تجارت ایران شرکت نسبی را این گونه تعریف می نماید : ” شرکت نسبی شرکتی است که برای امور تجاری تحت اسم مخصوص، بین دو یا چند نفر تشکیل و مسئولیت هر یک از شرکا به نسبت سرمایه ای است که در شرکت گذاشته اند ” .

شرکت نسبی در واقع قالب متفاوتی از سایر قالب ها است و اهداف خاصی را دنبال می کند. از یک طرف، مسئولیت شرکا به مانند شرکت تضامنی آن قدر زیاد نمی باشد، بلکه به نسبت سرمایه است. از طرف دیگر، یک اطمینان نسبی برای طرف های معامله ایجاد می کند. شرکت های نسبی نزدیکی بیشتری با شرکت های تضامنی دارند. از این رو، اگر شرکت سهامی و با مسئولیت محدود را داخل یک دسته قرار دهیم، این دو شرکت ( تضامنی و نسبی ) را نیز از جهت شدت مسئولیت می توان داخل یک دسته قرار داد. و از لحاظ سازمان داخلی، این شرکت شباهت بسیار نزدیکی با شرکت تضامنی دارد. فقط از حیث رابطه شرکت و شرکا با اشخاص ثالث فرق هایی بین این شرکت و شرکت تضامنی وجود دارد.

8- شرکت تعاونی

شرکت های تعاونی برای تامین منافع مادی و بهبود وضع اجتماعی اعضا و براساس توحید مساعی و همکاری آن ها تشکیل می شود، می توان در تعریف شرکت تعاونی چنین گفت : شرکت تعاونی شرکتی است که برای فعالیت در امور مربوط به تولید و توزیع، در جهت اهداف مصرح در قانون بخش تعاونی و به منظور بهبود وضع اقتصادی و اجتماعی اعضا، از طریق همکاری و تشریک مساعی آن ها با رعایت قانون مذکور تشکیل می شود.

ملاحظه می شود که شرکت تعاونی بر پایه اصول تعاون تشکیل می شود و هدف آن رفع نیازمندی های مشترک و بهبود وضع اقتصادی و اجتماعی شرکا است که از طریق خودیاری و کمک متقابل و همکاری شرکا، که در شرکت تعاونی اعضا نامیده می شوند، صورت می گیرد.

حداقل تعداد اعضا هفت نفر است و مسئولیت اعضا محدود به میزان سهمی است که از سرمایه شرکت خریداری یا تعهد نموده است. سرمایه شرکت نامحدود و سهام آن بانام است. نقل و انتقال سهام به غیرعضو مجاز نیست. شرط عضویت در شرکت تعاونی، خرید و پرداخت تمام بهای لااقل یک سهم می باشد. در این شرکت باید کلمه ” تعاونی ” قید شود.

 

 

میدونی معنی تبدیل شرکت تجاری چیه؟

اینه که بدون از بین بردن شخصیت حقوقی قبلی و تشکیل شخصیت جدید شرکت شکل و قالب تازه پیدا می کنه مانند شرکت سهامی خاص با همون شخصیت حقوقی اش به یک شرکت سهامی عام بدل بشه؛ یا شرکت تضامنی با حفظ شخصیت خودش سهامی عام و خاص بشه.

 

از فایده های تبدیل شرکت با حفظ شخصیت حقوقی اش می شه به موارد ذیل اشاره کرد:

یک/ فایده بقای شخصیت حقوقی شرکت

دو/ فایده جواز تبدیل شرکت

سه/ شرایط تبدیل شرکت

آیا میدونی از فایده های باقی موندن شخصیت حقوقی در شرکت چی می باشه؟

اگه هر شرکت بتونه به شرکت دیگه تبدیل بشه بدون اینکه شخصیت حقوقی رو از بین بره و شخصیت تازه ای پیدا کنه امتیاز و فایده هایی برای شرکای شرکت و حتی دولتم داره

اگه دولت به تاسیس شرکت جدیدی به علت مسائل اقتصادی امتیازات مالیاتی برقرار می کنه. مثلا؛ دولت شرکتهایی رو از پرداخت مالیات برسود معاف می شه و تنها شرکتی می تونه از امتیازات بهرمند بشه موارد زیر رو داشته باشه

قبلا به اشکالی از شرکت نبوده و یا منحل شده و شرکت های موجود نمی تونن، با عوض کردن شکل خود از امتیازات  بهره ببرن چون تغییر شکل ایجاد شدن شخصیت حقوقی جدید نمی باشه

قبول امتیازات به ضرر و نفع مدیران شرکت بستگی داره به بقای شخصیتش و تبدیل شرکت هم باید قانون مجاز کرده باشه

فایده جواز تبدیل شرکت به شرح زیره:

در کشور فرانسه تبدیل شرکت به شرکتی دیگه مجازه و تغییر قانونی شرکت به تشکیل شخصیت جدید منجر نمی شه، جز اینکه در شرکتنامه  تغییرات دیگه ای داده شده. مثل؛در دیوان فرانسه تغییر شکل شرکت با تغییر موضوع اون رو در تغییر اساسی در قرارداد شرکت تلقی می شه و حتی نظر هم داد شده که شخص حقوقی جدیدی ایجاد می شه.حقوق ایران در این مورد قاعده ای نداره و در موردش سکوت کرده و از جمله تبدیل شرکت تضامنی به شرکت سهامی  تبدیل شرکت سهامی خاص به عام هستش

تبدیل شرکت نسبی سهامی پیش بینی شده، هیچ مشکل قانونی نیست و می شه شرکت رو تغییر داد

این رو میدونی که بدون رضایت همه سهامداران نمی شه شرکت رو به شرکت دیگه تبدیل کرد

اگه تبدیل شرکت باعث سنگین تر شدن  تعهدات شرکا بشه و حتی بدون اجازه اونا باعث زیاد شدن تعهدات خواهد شد

این سوال پیش میآد که اگه همه شرکا توافق کنه که این توافق در تبدیل شرکت موثر خواهد بود یا که نه؟

دکتر ستوده جواب مثبت داده  که تبدیل شرکت سهامی به تضامنی و نسبی  اگه که تمامی شرکا راضی باشن تبدیل مجاز می باشه چون در ماده 10 ق. مدنی برای شرکا تعهد داره. اگه شرکا تصمیم بگیرن که شرکت خود رو به شرکت دیگه با حفظ شخصیت حقوقی، چون کار اونا ضد قانون نمی باشه طبق مقرارته

شرایط تبدیل شرکت به روش زیر می باشه:

در تبدیل شرکت به شرکت دیگه رعایت مقررات تشکیل شرکت که قالب شرکت تازه رو ایجاد می کنه لازم می باشه. چونکه وقتی که میخوایم شرکت سهامی خاص رو به سهامی عام تبدیل کنیم، باید قانون تشکیل شرکت سهامی عام رعایت بشه

شرکت با مسئولیت محدود وقتی به شرکت سهامی تبدیل می شه که موضوع شرکت تجاری باشه، میشه به موضوع مدنی تغییر داد. بلعکس اگه بخوایم  شرکت سهامی که موضوع مدنی داره به شرکت با مسئولیت محدود تبدیل بشه لازمه که موضوع شرکت تجاری باشه.  تغییر شرکت نباید به حقوق اشخاص ثالث که قبلا ایجاد شده لطمه ای بزنه، مثل اینه که طلبکاران شرکتی تضامنی که به شرکت با مسئولیت محدود تغییر یافته، می شه تبدیل شرکت رو ندید و بازم به همون شرکت مراجعه کرد و شرکت هم تضامنی میباشه. شرکای شرکت تضامنی قبل اینکه تبدیل بشه مسئولیت پرداخت قروض خود به شرکت تضامنی می باشه، همینجور به این علت که شریک در شرکت با مسولیت محدود می باشه از انجام تعهدات خود پرهیز کنه.

 

 

• تعریف شرکت سهامی خاص :

شرکتی است بازرگانی (ولواینکه موضوع عملیات آن، امور بازرگانی نباشد) که تمام سرمایه آن منحصراً توسط مؤسسین تأمین گردیده وسرمایه آن به سهام تقسیم شده ومسئولیت صاحبان سهام محدود به مبلغ اسمی سهام آنهاست. تعداد سهامداران نباید از سه نفر کمتر باشد وعنوان شرکت سهامی خاص باید قبل از نام شرکت یا بعد ازآن بدون فاصله بانام شرکت به طور روشن وخوانا قید شود.

• تعریف شرکت با مسئولیت محدود :

شرکت با مسئولیت محدود شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجاری تشکیل شده وهریک هر شرکاء بدون اینکه سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد، فقط به میزان سرمایه خود مسئول قروض و تعهدات شرکت است.در نام شرکت باید عبارت " با مسئولیت محدود " قید شود.

فایده ای که شرکت های با مسئولیت محدود دارند، این است که شرکت های سهامی غالبا احتیاج به سرمایه های مهم دارند و ناچارند شریک بیشتری داشته باشند. به این جهت مقررات زیادی درباره ی آن ها وضع شده که رعایت تمام آن ها از عهده ی اشخاصی که می خواهند شرکای  محدودی داشته باشند خارج است. بر عکس، شرکت های با مسئولیت محدود، از این قیود تا اندازه ای آزاد هستند. ( این گونه شرکت ها اغلب از اشخاصی تشکیل می شوند که با یکدیگر دوست و یا همکارند و در حقیقت شرکتی فامیلی اند ) در ممالک خارج هم ، گر چه گاهی اتفاق می افتد که شرکت با مسئولیت محدود دارای شرکای زیادی باشد ولی اکثرا شرکا محدود و انگشت شمارند.

• مقایسه شرکت های سهامی خاص و با مسئولیت محدود :

۱. در شرکت با مسئولیت محدود تعداد شرکاء حداقل ۲ نفر و در شرکت سهامی خاص، تعداد سهامداران حداقل ۳ نفر می باشد.

۲. حداقل سرمایه برای ثبت شرکت با مسئولیت محدود و سهامی خاص، یک میلیون ریال است.

۳. در شرکت سهامی خاص، حداقل ۳۵% سرمایه باید نقداً در یکی از شعب بانک ها تودیع و گواهی مربوطه ارائه و ۶۵% درتعهد سهامداران باشد. در شرکت با مسئولیت محدود باید کل سرمایه تحویل مدیرعامل شرکت شده و مدیرعامل، اقرار به دریافت نماید وارائه گواهی بانکی دال برانجام این امر ضرورت ندارد.

۴. انتخاب بازرس اصلی وعلی البدل در شرکت سهامی خاص، اجباری ولی درشرکت با مسئولیت محدود، اختیاری است.

۵. مدت مدیریت در شرکت سهامی خاص حداکثر دو سال می باشد که قابل تمدید است و در شرکت با مسئولیت محدود مدیران شرکت برای مدت نامحدود انتخاب می شود وهمچنین ممکن است که مدتی برای مدیران دراساسنامه شرکت مقرر دارند.

۶. انتخاب رومه کثیرالانتشار در شرکت سهامی خاص برای درج آگهی های دعوت شرکاء اامی و درشرکت با مسئولیت محدود، اختیاری است.

۷. شرایط احرازحد نصاب در مجامع عمومی در شرکت سهامی خاص سهل تر و درشرکت با مسئولیت محدود با توجه به نوع شرکت مشکل تر می باشد.

۸. مجامع عمومی درشرکت سهامی خاص، توسط هأت رئیسه ای مرکب ازیک نفررئیس ودو نفرناظر ویک منشی که از بین سهامداران انتخاب می شوند اداره می گردد. در شرکت با مسئولیت محدود، اداره مجامع عمومی شرکت توسط هیأت نظار درصورتی خواهد بود که تعداد شرکاء آن از12نفربیشترباشد.

۹. در شرکت سهامی خاص و با مسئولیت محدود، افزایش سرمایه، اختیاری است.

۱۰. سرمایه درشرکت با مسئولیت محدود به سهام یا قطعات سهام تقسیم نمی شود و شرکاء فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت، مسئول قروض و تعهدات می باشند.

۱۱. مدیران در شرکت سهامی خاص، ااماً بایستی سهامدار بوده یا تعهدات سهام وثیقه مقرر دراساسنامه را تهیه و به صندوق شرکت بسپارند. مدیران درشرکت با مسئولیت محدود، به صورت مؤظف یا غیر مؤظف که از بین شرکاء یا خارج انتخاب می شوند انجام وظیفه خواهند نمود.

۱۲. تقسیم سود درشرکت سهامی خاص، به نسبت تعداد سهام و درشرکت با مسئولیت محدود به نسبت سرمایه شرکاء تقسیم خواهد شد و درشرکت بامسئولیت محدود می توانند در اساسنامه ترتیب دیگری برای تقسیم سود مقرر دارند.

۱۳. حق رأی درشرکت سهامی خاص به تعداد سهام، و در شرکت با مسئولیت محدود به نسبت سرمایه خواهد بود.

۱۴. تقویم سهم الشرکه غیر نقدی درشرکت با مسئولیت محدود توسط شرکاء صورت می گیرد و شرکاء دراین خصوص دارای مسئولیت می باشند. لیکن تقویم آورده غیر نقدی در شرکت سهامی خاص با کارشناس رسمی دادگستری خواهد بود.

 

کد اقتصادی، یک شماره دوازده رقمی منحصربه فرد است که توسط سازمان امورمالیاتی و درحوزه مالیاتی مورد فعالیت تجاری اشخاص، پس ازطی مراحل خاصی به فعالان اقتصادی اعطا می گردد و دراصل شماره شناسایی این افراد درسازمان امورمالیاتی می باشد.

• اشخاص واجد شرایط دریافت کد اقتصادی:

کلیه افراد حقوقی که به امرمونتاژ، تولید، واردات و صادرات، توزیع هرنوع کالا و فعالیت های خدماتی اشتغال دارند وهمچنین تمامی اشخاصی که به امور فوق اشتغال داشته و دارای پروانه کسب یا کارازمراجع ذی ربط بوده و دارای محل فعالیت تجاری باشند، واجد شرایط دریافت کد اقتصادی محسوب می شوند.

• کاربردهای کد اقتصادی :

شرکت کردن درمزایده ها.

افتتاح حساب بانکی برای شرکت ها.

برخورداری ازمعافیت های بانکی.

اخذ کارت بازرگانی.

شرکت کردن درمناقصات دولتی وغیر دولتی.

انعقاد قرارداد با دستگاه های دولتی.

• مدارک لازم جهت اخذ کد اقتصادی برای اشخاص حقیقی:

_ فتوکپی ازتمامی صفحات مدارک شناسایی.

_ تکمیل فرم اطلاعات هویتی اشخاص حقیقی.

_ درخواست کتبی شخص.

_ سه قطعه عکس سه در چهار.

_ تصویر کارت اقتصادی قبلی، در صورتی که قبلاً کارت دریافت کرده باشید.

_ فتوکپی پروانه کسب.

_ فیش پرداختی.

• مدارک لازم جهت اخذ کد اقتصادی اشخاص حقوقی:

_ تصویرمدارک شناسایی اعضای هیأت مدیره.

_ تصویرتقاضانامه یا اظهارنامه.

_ فتوکپی سند مالکیت یا اجاره نامه.

_ تصویررومه رسمی آگهی تأسیس.

_ قبوض تلفن یا برق شرکت.

_ گواهی امضای صاحبان امضا دردفترخانه اسناد رسمی.

_ اصل وکالتنامه به نام نماینده شرکت.

_ تصویرآگهی تغییرات .

_ تصویراساسنامه شرکت.

• اخذ کد اقتصادی چه مراحلی دارد؟

1- به سایت سازمان امورمالیاتی مراجعه نمایید.

2- پس ازانتخاب گزینه ورود به سامانه، اطلاعات اولیه درخواستی درسایت را وارد و ذخیره نمایید.

3- پس ازمدتی درصورت صحیح بودن آدرس و کد پستی و اطلاعات مربوطه، کد کاربری برای شما ازسوی امور مالیاتی ارسال می شود.

4- پس ازدریافت رمزو کد کاربری، دوباره به سایت سازمان امورمالیاتی مراجعه و گزینه ثبت نام الکترونیکی را انتخاب و روی گزینه ورود به سامانه کلیک کنید.

5- سپس برروی متن سامانه ثبت نام کد اقتصادی کلیک و مطابق اطلاعات خواسته شده آن را تکمیل و ذخیره کنید.

6- در صورتی که نقصی در ورود اطلاعات نباشد، کد اقتصادی جدید برای شما صادر می شود.

1-طبقه بندی بر اساس مسئولیت شرکا:

شرکت ها رو می شه به ۳ نوع زیر تقسیم کرد:

یک/ شرکت هایی که مسئولیت شرکا خیلی زیاده و اون دارایی که شرکا دارن برای طلب، طلبکارنه مثل؛ شرکت های تضامنی و نسبی

دو/ شرکت هایی که مسئولیت همه شرکا فقط محدود به سرمایه شرکاست، مثل شرکت های با مسئولیت محدود و سهامی

سه/ شرکت هایی که برخی از شرکا مسئولیت محدود داره وبرخی نامحدود مثل؛ شرکت مختلط سهامی و غیر سهامی.

 

*نکته؛ شرکت تعاونی درفعالیتاش مثل شرکت سهامی!

2-طبقه بندی طبق طرز ایجاد شرکتا

شرکتهای تجاری رو می شه به 2 نوع تقسیم کرد:

یک/ شرکت های قانونی: شرکتی که طبق قانون تجارته و در قالب یکی از شرکت های زیر می باشه مثل؛ (شرکت سهامی-نسبی- تضامنی- مختلط – تعاونی)

 

دو/ شرکت های عملی: شرکتی که ممکنه ظاهر یا مخفی باشه و شرکت هایی که در فعالیتشون وجود دارن و مثل هیچکدوم از8 نوع شرکت ها نمی باشن. درحقوق فرانسه شرکت های بالا شرکت عملی یا مخفی گفته می شه چون، ثبت نشدن و شخصیت حقوقیم  ندارن ولی در قبال طلبکاران مسئولیت دارن

در حقوقمون در ماده 220 قانون تجارت در مورد همین شرکت های مذکور چنین گفته شده: هر شرکت ایرانی که موجودیت داره و تشکیل شده و به فعالیت در امور تجاری به شکل یکی از شرکت های بالا در قانون تجارت می باشه و براساس اون شرکت ها نباشه و طبق قانون شرکت ها عمل نکنه شرکت تضامنی است

احکام در مورد این شرکت ها رو به اجرا در میاد و این شرکت دارای شخصیت حقوقی نمی باشه

پس دو نظریه که اولیش؛ نظریه دکتر ستوده ست قانون ایران اونا رو رسمیت نمی شناسه! این نوع از شرکت ها برای حفظ منافع اشخاصی که با اونا معامله داره می کوشه قانون تجارت هم اونا رو تضامنی تلقی کنه

نظریه دومی: برخی برای شرکت شخصیت حقوقی قائل میباشن این نوع از شرکت رو تضامنی به شما میره و قانون این برایش اجرا می شه. این نظریه دوم صحیحه، چونکه اموال شرکت متعلق به شخصی حقوقیه و همون آورده ها سرمایه شرکت رو تشکیل می ده.

وقتی شرکت عملی دارای شخصیت حقوقیه که طلبکاران برای گرفتن طلب خود به شرکت مراجعه می کنه و شرکت توان پرداخت قروض اونا رو نداره ودرنتیجه موسس تقاضای ورشکستگی اون رو صادر می کنه. طلبکاران موقعی میتونن پیش هر یک از شرکا برن که شرکت منحل شده باشه.

3-طبقه بندی با قابلیت منتقل کردن حصه شرکا

میدونی که حصه آورده ایه که هر یک از شرکا به شرکت میآرن و همون سرمایه شخصی هر یک از شرکاست و سرمایه شرکت جمع می شه

1) شرکت های اشخاص؛ به شرکتایی گفته می شه در اون شخصیت شریک دارای اهمیت می باشه. انتقال حصه (سرمایه) شریک به اشخاص دیگه وعموم مردم حتما ممه که بیت تمام شرکا انجام بشه مثل شرکت هایی تضامنی، شرکتهای نسبی، مختلط غیرسهامی و با مسئولیت محدود و تعاونی از انواع شرکت های اشخاص محسوب می شه.

2) شرکتای سرمایه ای: شرکتی  که در اون انتقال حصه و سهم شریک به دیگری با آسانی قابل انتقاله و در شرکت های سهامی خاص و سهامی عام شرکت مختلط سهامی شریک مم نیست سهام خودش رو به دیگری بده، دراین شرکت ها انتقال سهام با راحتی انجام می شه؛

برعکس در شرکت سهامی عام انتقال سهام با رضایت مدیران و صاحبان سهام نمی شه باشه

4-طبقه بندی طبق موضوع شرکت:

شرکت ها رو می شه از لحاظ به دونوع زیر تقسیمش کرد:

۱) تجاری براساس موضوع: وفق قانون تجارت دو نوع شرکت اشاره شده یعنی برای اینکه تشکیل بشه لازمه که به امور تجارتی بپردازه مثل:شرکت با مسئولیت محدود- تضامنی – مختلط غیر سهامی و قانونگذار شرط تشکیل اونا رو پرداختن به امور تجارتی دونسته است، شرکت  مختلط سهامی شرکتی تجاریه که از مخلوط شدن تضامنی و سهامی ایجاد شده .

2) تجاری براساس شکل: قانونگذار برای اون تجاری نبودن فعالیت رو شرط گذاشته است، مثل شرکت تعاونی برحسب شکل تجاریه. درلایحه قانون 1347 تجاری بودن شرکت های سهامی خاص وعام شرط بر انجام  دادن امور تجاری ندونسته چون اینا تجاری اند مثل؛ اینه که شرکت سهامی حتی برای امورغیر تجاری هم فعالیتی داشته باشه

طبق قانون فرانسه هم شرکت سهامی بدلیل شکل و بدون توجه به مدنی بودن یا تجاری فعالیت تجاری داره، شرکت های تجاری هم حتما باید به فعالیت تجاری بپردازن تا تجاری خونده بشه وشرکتای عملی هم همینجوره.

5-طبقه بندی براساس صاحب سرمایه:

دراین نظریه شرکتا به دودسته خصوصی و دولتی تقسیم می شه:

در همه ی کشورای دنیا که دارای اقتصادی بزرگ می باشه شرکت هایی هستن که نفع مردم رو در دستور کارداره و در این شرکت ها که دولت هم حضور داره و سرمایه ایی که آورده می شه با اشخاص خصوصی شراکت می کنه. شرکت های مذکور ازهمون قاعده های شرکت های تجاری پیروی میکنن.

6-طبقه بندی طبق تابعیت شرکت ها:

شرکتی که در ایران تشکیل شده باشه ایرانی محسوب میشه و شرکت های خارجی دیگه موقعی که شرکتی در خارج ایجاد بشه ولی اقامتگاه اصلیش ایرانه شرکت ایرانیه. برای تشخیص اینکه شرکت ایرانیه یا خارجی چندان سخت هم نیست سخت اونجاست که شرکت چند ملیتی باشه

میدونی شرکت چند ملیتی چه نوع شرکتیه؟

شرکتی که خصوصی یا دولتی که به شکل خصوصی اداره می شه مثل شرکت رنو در فرانسه ویا درکشورای مختلف دارای سرمایه صنعت و تجارت و مالیه که این سرمایه در سطح بازاربین المللی به کار گرفته می شه. این نوع از شرکت ها بیشتر در کشورای مختلف شعبه ای باز می کنه و مرکز اونم در کشوری که در اونجا فعالیت داره می باشه

اخبارثبتمقالاتانواع شرکتانواع طبقه بندی شرکتتقسیم شرکت هاشرکتشرکت های تجاریشرکت های طبقه بندیشیوه طبقه بندیطبقه بندی شرکت

تبدیل شرکت تجاری:

میدونی معنی تبدیل شرکت تجاری چیه؟

اینه که بدون از بین بردن شخصیت حقوقی قبلی و تشکیل شخصیت جدید شرکت شکل و قالب تازه پیدا می کنه مانند شرکت سهامی خاص با همون شخصیت حقوقی اش به یک شرکت سهامی عام بدل بشه؛ یا شرکت تضامنی با حفظ شخصیت خودش سهامی عام و خاص بشه.

 

از فایده های تبدیل شرکت با حفظ شخصیت حقوقی اش می شه به موارد ذیل اشاره کرد:

یک/ فایده بقای شخصیت حقوقی شرکت

دو/ فایده جواز تبدیل شرکت

سه/ شرایط تبدیل شرکت

آیا میدونی از فایده های باقی موندن شخصیت حقوقی در شرکت چی می باشه؟

اگه هر شرکت بتونه به شرکت دیگه تبدیل بشه بدون اینکه شخصیت حقوقی رو از بین بره و شخصیت تازه ای پیدا کنه امتیاز و فایده هایی برای شرکای شرکت و حتی دولتم داره

اگه دولت به تاسیس شرکت جدیدی به علت مسائل اقتصادی امتیازات مالیاتی برقرار می کنه. مثلا؛ دولت شرکتهایی رو از پرداخت مالیات برسود معاف می شه و تنها شرکتی می تونه از امتیازات بهرمند بشه موارد زیر رو داشته باشه

قبلا به اشکالی از شرکت نبوده و یا منحل شده و شرکت های موجود نمی تونن، با عوض کردن شکل خود از امتیازات  بهره ببرن چون تغییر شکل ایجاد شدن شخصیت حقوقی جدید نمی باشه

قبول امتیازات به ضرر و نفع مدیران شرکت بستگی داره به بقای شخصیتش و تبدیل شرکت هم باید قانون مجاز کرده باشه

فایده جواز تبدیل شرکت به شرح زیره:

در کشور فرانسه تبدیل شرکت به شرکتی دیگه مجازه و تغییر قانونی شرکت به تشکیل شخصیت جدید منجر نمی شه، جز اینکه در شرکتنامه  تغییرات دیگه ای داده شده. مثل؛در دیوان فرانسه تغییر شکل شرکت با تغییر موضوع اون رو در تغییر اساسی در قرارداد شرکت تلقی می شه و حتی نظر هم داد شده که شخص حقوقی جدیدی ایجاد می شه.حقوق ایران در این مورد قاعده ای نداره و در موردش سکوت کرده و از جمله تبدیل شرکت تضامنی به شرکت سهامی  تبدیل شرکت سهامی خاص به عام هستش

تبدیل شرکت نسبی سهامی پیش بینی شده، هیچ مشکل قانونی نیست و می شه شرکت رو تغییر داد

این رو میدونی که بدون رضایت همه سهامداران نمی شه شرکت رو به شرکت دیگه تبدیل کرد

اگه تبدیل شرکت باعث سنگین تر شدن  تعهدات شرکا بشه و حتی بدون اجازه اونا باعث زیاد شدن تعهدات خواهد شد

این سوال پیش میآد که اگه همه شرکا توافق کنه که این توافق در تبدیل شرکت موثر خواهد بود یا که نه؟

دکتر ستوده جواب مثبت داده  که تبدیل شرکت سهامی به تضامنی و نسبی  اگه که تمامی شرکا راضی باشن تبدیل مجاز می باشه چون در ماده 10 ق. مدنی برای شرکا تعهد داره. اگه شرکا تصمیم بگیرن که شرکت خود رو به شرکت دیگه با حفظ شخصیت حقوقی، چون کار اونا ضد قانون نمی باشه طبق مقرارته

شرایط تبدیل شرکت به روش زیر می باشه:

در تبدیل شرکت به شرکت دیگه رعایت مقررات تشکیل شرکت که قالب شرکت تازه رو ایجاد می کنه لازم می باشه. چونکه وقتی که میخوایم شرکت سهامی خاص رو به سهامی عام تبدیل کنیم، باید قانون تشکیل شرکت سهامی عام رعایت بشه

شرکت با مسئولیت محدود وقتی به شرکت سهامی تبدیل می شه که موضوع شرکت تجاری باشه، میشه به موضوع مدنی تغییر داد. بلعکس اگه بخوایم  شرکت سهامی که موضوع مدنی داره به شرکت با مسئولیت محدود تبدیل بشه لازمه که موضوع شرکت تجاری باشه.  تغییر شرکت نباید به حقوق اشخاص ثالث که قبلا ایجاد شده لطمه ای بزنه، مثل اینه که طلبکاران شرکتی تضامنی که به شرکت با مسئولیت محدود تغییر یافته، می شه تبدیل شرکت رو ندید و بازم به همون شرکت مراجعه کرد و شرکت هم تضامنی میباشه. شرکای شرکت تضامنی قبل اینکه تبدیل بشه مسئولیت پرداخت قروض خود به شرکت تضامنی می باشه، همینجور به این علت که شریک در شرکت با مسولیت محدود می باشه از انجام تعهدات خود پرهیز کنه.

 

موارد انحلال شرکت های سهامی عبارتند از:

-وقتی که شرکت موضوعی را که برای آن تشکیل شده انجام داده یا انجام آن غیر ممکن شده است.

-در صورتی که شرکت برای مدت معین تشکیل گردیده و آن مدت منقضی شده باشد،مگر اینکه مدت شرکت،قبل از انقضا تمدید شده باشد.

-در صورت ورشکستگی(هر گاه شرکت ورشکسته شود و حکم ورشکستگی آن صادر گردد منحل می شود)

-در هر موقع که مجمع عمومی فوق العاده به هر علتی(مانند از بین رفتن بیش از نصف سرمایه ی شرکت)رای به انحلال دهد.

-در صورت حکم ورشکستگی (هر گاه ورشکسته شود و حکم ورشکستگی آن صادر گردد منحل می شود)

-در هر موقع که مجمع عمومی فوق العاده به هر علتی (مانند از بین رفتن بیش از نصف سرمایه )رای به انحلال دهد.

-در صورت حکم قطعی دادگاه(مبنی بر انحلال شرکت)بر اساس درخواست اشخاص ذینفع

نکات:

انحلال مرحله ای پیش از تصفیه است.

عامل ورشکستگی بر اساس عوامل انحلال مقدم است.لذا با حصول حالت توقف،توسل به سایر طرق انحلال ممکن نیست.

در برخی از موارد مجمع عمومی فوق العاده ااماَ باید تصمیم به انحلال شرکت بگیرد.(م .121.ل.ا.ق.ت)

اشخاص ذینفع (مانند صاحبان سهام موسس و انتفاعی)می توانند نسبت به انحلال شرکت اعتراض کنند.

مدیران تصفیه می توانند تقاضای صدور حکم ورشکستگی شرکت منحله را بنمایند.

مدیر یا مدیران تصفیه از معامله با شرکت ممنوع هستند.

وم ثبت انحلال شرکت های سهامی:

تصمیم راجع به انحلال شرکت و اسامی مدیر یا مدیران تصفیه و نشانی آن ها باید ظرف 5 روز از طرف مدیران تصفیه به مرجع ثبت شرکت ها اعلام شود تا پس از ثبت به اطلاع عموم برسد.

نکته:ضمانت اجرای عدم ثبت و اعلان انحلال شرکت بلااثر بودن آن در مقابل اشخاص ثالث است.

مجموعه عملیاتی را که پس از انحلال شرکت به منظور پرداخت قروض و وصول مطالبات و تقسیم مازاد دارایی شرکت انجام می گیرد،تصفیه امور شرکت گویند.

نکات:

امر تصفیه با مدیران شرکت است مگر آنکه اساسنامه یا مجمع عمومی فوق العاده ای که رای به انحلال می دهد،ترتیب دیگری مقرر داشته باشد.

مدت ماموریت مدیر یا مدیران تصفیه نباید از دو سال تجاور کند.

اشخاص حقوقی نیز می توانند به عنوان مدیر تصفیه انتخاب شوند.

شخصیت حقوقی شرکت در زمان تصفیه باقی می ماند،لذا طلبکاران شرکت در زمان تصفیه برای وصول طلبشان نمی توانند به صاحبان سهام مراجعه کنند.

طریقه ی اعلام ختم تصفیه:

باید مراتب دعوت از بستانکاران و اعلام تصفیه ی شرکت سه مرتبه و هر مرتبه به فاصله ی یک ماه در رومه رسمی و کثیرالانتشار شرکت درج گردد و لااقل 6 ماه از تاریخ انتشار اولین آگهی گذشته باشد(ماده 225 ل.ا.ق.ت)

پس از انقضاء ده سال از تاریخ انتشار آگهی ختم تصفیه،هر مبلغ از وجوه شرکت که در بانک باقی مانده باشد در حکم مال بلاصاحب بوده و با اطلاع رئیس دادگستری به خزانه ی دولت منتقل خواهد شد.(ماده ی 228 ل.ا.ق.ت)

اگرچه کلیه ی شرکت های خارجی طبق قوانین و مقررات کشور متبوع خود به ثبت رسیده اند و غالباَ به صورت سهامی یا مسئولیت محدود فعالیت دارند ،لیکن برای فعالیت در قلمرو جمهوری اسلامی ایران تابع قوانین و مقررات خاصی هستند.بر اساس ماده ی سوم از قانون راجع به ثبت شرکت ها مصوب 1310، هر شرکت خارجی برای اینکه بتواند به وسیله ی شعبه یا نماینده به امور تجاری یا صنعتی یا مالی در ایران مبادرت نماید باید در کشور اصلی خود شرکت قانونی شناخته شده و در اداره ی ثبت اسناد تهران به ثبت رسیده باشد.ماده ی 5 قانون ثبت شرکت ها،نمایندگی یا مدیریت شعبه ی شرکت های خارجی را مکلف به ثبت شرکت در ایران کرده است،مشروط بر اینکه بخواهند در ایران فعالیت کنند.عدم ثبت موجب صدور حکم پرداخت جریمه توسط اشخاص مسئول و جلوگیری از فعالیت شرکت و شعبه ی آن در ایران می شود.

همچنین طبق ماده ی 4 آئین نامه ی اجرایی نحوه ی تاسیس و عملیات شعب بانک های خارجی در ایران(مصوب 28/12/1387 هیلت وزیران)تشریفات تاسیس شعب بانک های خارجی در ایران طبق دستورالعمل اجرایی بانک مرکزی خواهد بود و بر اساس ماده ی 9 آئین نامه ی اجرایی نحوه ی تاسیس و عملیات شعب بانک های خارجی در ایران(مصوب 28/12/1387 هیات وزیران)شعب بانک های خارجی در ایران زیر نظر بانک مرکزی ایران باید فعالیت کنند و ضوابط نظارتی مرتبط با نسبت های نقدینگی،ایفای تعهدات و محدودیت های مربوط به تسهیلات تعهدات کلان و ساز و کارهای مرتبط با نظام کنترل های داخلی تعیین شده توسط بانک مرکزی را رعایت کنند.

شرکت های خارجی که در کشور محل ثبت خود شرکت قانونی شناخته می شوند،مشروط  به عمل متقابل از سوی کشور متبوع،می توانند در زمینه هایی که توسط دولت جمهوری اسلامی ایران تعیین می شود در چارچوب قوانین و مقررات کشور به ثبت شعبه یا نمایندگی خود اقدام کنند.

انحلال شعبه:

طبق قاعده ی کلی انحلال هر شخصیت حقوقی به دو صورت متصور است:

الف)با تصمیم صاحبان آن

ب)به حکم مراجع ذیصلاح

لیکن در آئین نامه ی مزبور فقط حالت دوم پیش بینی شده که مقرر می دارد:ماده ی 6 اشخاصی که مجوز فعالیت آن ها از سوی مراجع ذیصلاح لغو می شود مکلفند در مهلت تعیین شده توسط اداره ثبت شرکت ها و مالکیت های صنعتی نسبت به انحلال شعبه یا نمایندگی و انجام امور تصفیه آن اقدام نمایند.

تبصره:شرکت هایی که مجوز فعالیت آن ها تمدید نمی شود ، 6 ماه مهلت دارند تا نسبت به انحلال شرکت ثبت شده و انجام امور تصفیه آن اقدام نمایند.»

بر اساس ماده ی 10 طبق آئین نامه ی اجرایی نحوه ی تاسیس و عملیات شعب بانک های خارجی در ایران(مصوب 28/12/1387 هیات وزیران) در حالات زیر امکان تعطیلی شعبه ی یک بانک خارجی در ایران  وجود خواهد داشت:

الف)عدم رعایت دستورالعمل های بانک مرکزی

ب)به درخواست بانک خارجی مبنی بر تعطیلی شعبه ی خود

ج)در صورت توقف فعالیت های شعبه بیش از یک هفته بدون مجوز بانک مرکزی

د)در صورت احراز بانک مرکزی به نادرست بودن اطلاعات ارائه شده توسط بانک خارجی

همچنین ماده ی 12 آئین نامه ی مزبور مقرر می دارد:

بانک خارجی نمی تواند قبل از ایفای تعهدات شعبه ی خود در مقابل بستانکاران و سایر مشتریان در ایران نسبت به تعطیلی(انحلال)شعبه اقدام نماید.

تصمیم راجع به انحلال شرکت  باید به مرجع ثبت شرکت ها اعلام شود تا پس از ثبت به اطلاع عموم برسد. ضمانت اجرای عدم ثبت و اعلان انحلال شرکت بلا اثر بودن آن در مقابل اشخاص ثالث است.

 

گلیم بافی یکی از هنرهای دستی کهن و اصیل است که با توجه به هزینه پایین تولید و اشتغاایی مناسب می تواند زمینه ساز تحقق اقتصاد مقاومتی باشد. ن ایران نیز با گلیم و قالی بافی که از صنایع دستی مطرح کشورمان است به حفظ این هنرهای دستی کمک می کنند.

گلیم ها عموماَ با نقوش شکسته ( هندسی ) بافته می شوند. این نقوش بیشتر شامل لوزی، سه گوش، چهار گوش ، انواع گل ، بوته ، ترمه ، شش گوش ، انوع حیوانات اهلی ، درنده و نیز بسیاری از نقوش دیگر می شود. در کشور ایران بیشتر گلیم ها در استان های فارس، مشهد ، کردستان ، یزد ، اردبیل ، گرگان ، کرمان ، بلوچستان ، آذربایجان و بافته می شوند.

متقاضیان عزیزی که تمایل دارند در این زمینه شرکت ثبت کنند ، حتماَ با سوالات متعددی در این باره مواجه خواهند شد. سوالاتی همچون : چرا شرکت ثبت کنیم ؟ شرایط اساسی تشکیل شرکت چیست ؟ چه نوع شرکتی ثبت کنیم ؟ مدارک مورد نیاز برای ثبت شرکت چیست ؟ حداقل سرمایه برای ثبت شرکت چه قدر است و ده ها سوال دیگر.

در این مطلب همراه ما باشید تا به تمامی سوالات شما در این باره پاسخ داده شود. پیش از آن، به معرفی چندین مقاله دیگر در رابطه با ثبت کردن شرکت می پردازیم :

- شرایط و مدارک ثبت شرکت صنایع دستی

- جهت به ثبت رساندن شرکت قالیبافی نیازمند چه شرایط و مدارکی می باشیم ؟

- تعرفه و هزینه های ثبت شرکت

• چرا شرکت ثبت کنیم ؟

ثبت یک شرکت یا موسسه می تواند فعالیت های تجاری یا غیرتجاری افراد حقیقی را ساماندهی و نظم بخشیده و مزایای قانونی که دولت برای آن ها در نظر گرفته را نیز به همراه اعتبار بیشتر برای آن ها به ارمغان بیاورد. به جرات می توان گفت که بهترین روش برای به دست آوردن سودهای گسترده تر و بیشتر و همچنین پیشبرد اهداف خردتر به سمت اهداف کلان تر و با ارزش تر و رسیدن به مدارج بالاتر ، ثبت یک شرکت یا موسسه تجاری و غیرتجاری است. از طریق ثبت شرکت می توان امور زیر را انجام داد :

- خرید و فروش

- صادرات و واردات کلیه کالاهای مجاز بازرگانی

- اخذ و اعطای نمایندگی داخلی و خارجی

- شرکت در مناقصات و مزایدات دولتی و عمومی

- ایجاد شعب در سراسر کشور

- شرکت در نمایشگاههای داخلی و خارجی

- اخذ وام و تسهیلات از کلیه باتک ها و موسسات دولتی و خصوصی

• شرایط اساسی تشکیل شرکت چیست ؟

قصد و رضای طرفین : منظور از قصد و رضای طرفین این است که شرکاء باید با رضایت کامل وارد شرکت گردند. بنابراین معلوم است که اگر یکی از شرکاء مجبور به قبول قرارداد شرکت شده باشد عقد قرارداد باطل است.

اهلیت طرفین : شرکاء و موسسین باید برای معامله و عقد قرارداد اهلیت داشته باشند. بنابراین صغیر و مجنون نمی توانند شرکت تاسیس نمایند مگر اینکه اولیاء آن ها به این امر رضایت دهند.

مشروعیت موضوع تشکیل شرکت : شرکت برای فعالیتی خلاف قانون تشکیل نشده باشد.

• برای فعالیت در این زمینه، چه نوع شرکتی ثبت کنیم ؟

برای ثبت کردن شرکت، ابتدا بایستی نوع شرکت خود را بشناسیم و در مورد آن اطلاعات لازم را کسب نماییم. در این جا سعی خواهیم کرد شما را با رایج ترین شرکت های ثبتی و خصوصیاتشان آشنا سازیم.

شرکت با مسئولیت محدود و شرایط تشکیل آن :

شرکت با مسئولیت محدود شرکتی است که به وسیله یک یا چند نفر برای امور تجاری تشکیل شده و هر یک از شرکاء بدون اینکه سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت مسئول قروض و تعهدات شرکت است.

این شرکت مانند هر شرکت دیگر با شرکت نامه و اساسنامه در صورت وجود عناصر تشکیل دهنده شرکت، تشکیل می شود. بنابراین در این نوع شرکت باید سه عنصر آورده و قصد تشکیل و تداوم شرکت و همکاری همگانی برای تحصیل منفعت و تقسیم سود و زیان وجود داشته باشد.

شرکت های با مسئولیت محدود محدودیت فعالیتی ندارند و می توانند در کلیه امور بازرگانی ، مهندسی ، صنعتی ، فناوری اطلاعات و دیگر اصناف فعالیت نمایند. به طور کلی ، این شرکت ها برای موضوعاتی که نیاز به شرکت در مناقصات و مزایدات دولتی و خصوصی ندارند ، بسیار مناسبند.

شرایط تشکیل شرکت با مسئولیت محدود :

- در شرکت با مسئولیت محدود اسم شرکت حتماَ باید ذکر شود چون در غیر این صورت این شرکت برای اشخاص ثالث ناشناخته می باشد. در غیر اینصورت در مقابل اشخاص ثالث مسئولیت تضامنی دارند و اسم شرکت نباید متضمن نام هیچکدام از شرکاء باشد و اگر اسم او در اسم شرکت ذکر شود آن شخص در مقابل اشخاص ثالث مسئولیت تضامنی دارد.

- پرداخت تمام سرمایه نقدی و تسلیم سهم الشرکه غیرنقدی

- تنظیم و امضای شرکت نامه میان شرکاء

- بیان بهای تقویم شده سهم الشرکه های غیرنقدی

- در شرکت با مسئولیت محدود حد معینی برای انتخاب مدیر وجود ندارد و بر حسب تعداد شرکاء و نیاز آن ها مدیر انتخاب می شود.

- در قانون تجارت حداقل سرمایه برای تشکیل شرکت با مسئولیت محدود پیش بینی نگردیده ، ولی در لایحه اصلاح قانون تجارت در ماده 742، حداقل سرمایه نقدی برای تشکیل یک شرکت با مسئولیت محدود ، یکصد میلیون ریال تعیین شده که باید تماماَ به حساب شرکت در بدو تشکیل واریز شود.

مدارک مورد نیاز جهت ثبت شرکت با مسئولیت محدود عبارت است از :

- فتوکپی شناسنامه

- کارت ملی

- دو برگ تقاضانامه

- دو برگ شرکتنامه

- دو جلد اساسنامه

- گواهی عدم سوء پیشینه هیئت مدیره و مدیر عامل

شرکت سهامی خاص و شرایط تشکیل آن :

شرکت سهامی خاص شرکتی است که تمام سرمایه آن منحصراَ به وسیله موسسین تامین می شود. چون تشکیل شرکت های سهامی عام همراه با تشریفاتی طولانی است، مواد اصلاحی قانون تجارت برای امور ساده تری که طبعاَ شرکای کمتری دارد یک نوع شرکت سهامی مقرر داشته که به شرح فوق شرکت سهامی خاص نامیده می شود.

این شرکت ها از اعتبار بیشتری برای شرکت در مناقصات برخوردارند.

شرایط تشکیل شرکت سهامی خاص :

- سرمایه شرکت سهامی خاص از یک میلیون ریال نباید کمتر باشد.

- عبارت شرکت سهامی خاص باید قبل از نام شرکت یا بعد از آن بدون فاصله با نام شرکت در کلیه اوراق و اطلاعیه ها و آگهی های شرکت به طور روشن و خوانا قید شود.

- شرکت های سهامی خاص نمی توانند سهام خود را برای پذیره نویسی یا فروش در بورس اوراق بهادار یا به وسیله بانک ها عرضه کنند و یا به انتشار آگهی و یا اطلاعیه و هر نوع تبلیغی برای فروش سهام خود اقدام کنند، مگر این که از مقررات شرکت های سهامی عام تبعیت نمایند.

- شرکت سهامی خاص بلافاصله پس از انجام اقدامات اولیه ( 1- امضای اساسنامه 2- تعهد سرمایه 3- انتخاب مدیران و بازرسان ) به وسیله موسسان تشکیل می شود.

مدارک مورد نیاز برای ثبت شرکت سهامی خاص به قرار ذیل است :

- دو نسخه اظهارنامه شرکت سهامی خاص که توسط اداره مربوطه به صورت فرم چاپ شده است.

- دو جلد اساسنامه شرکت سهامی خاص که توسط مؤسسین تهیه می شود.

- دو برگ صورت جلسه مجمع عمومی مؤسسین

- دو نسخه صورت جلسه هیأت مدیره با امضای مدیران منتخب

- فتوکپی شناسنامه کلیه سهامداران و بازریس یا بازرسان

- ارائه گواهی پرداخت حداقل 35% سرمایه شرکت از بانکی که حساب شرکت در شرف تأسیس درآنجا افتتاح شده است.

- ارائه مجوز در صورت نیاز (بنا به اعلام اداره ثبت شرکت ها)

- ارائه تقویم نامه کارشناس رسمی دادگستری در صورتی که آورنده سرمایه شرکت اموال غیر نقدی ( منقول یا غیر منقول ) را معرفی کرده باشد.

- ارائه اصل سند مالکیت در صورتی که اموال غیر منقول جهت سرمایه شرکت معرفی شده باشد.

- انتقال مال غیرمنقول به نام شرکت.

شرکت تعاونی و شرایط تشکیل آن :

شرکت تعاونی، شرکتی است که بین اشخاص حقیقی، برای فعالیت در امور مربوط به تولید و توزیع، در جهت اهداف مندرج در قانون بخش تعاونی ، به منظور بهبود وضع اقتصادی و اجتماعی اعضاء از طریق همکاری و تشریک مساعی آن ها با رعایت قانون مزبور تشکیل می گردد. ( مستفاد از ماده 8 ق. ت . ج . ا )

شرکت تعاونی، مانند شرکت تجاری ، دارای شخصیت حقوقی است و دارایی آن مجزا و مستقل از اعضاء می باشد. هم چنین باید به ثبت برسد و دارای اساسنامه باشد. سرمایه شرکت تعاونی به سهام تقسیم می شود. اما نوع و مبلغ سهم را اساسنامه معین می کند.

در شرکت تعاونی ، حداقل شرکا 7 نفر ، حداقل سرمایه محدودیت ندارد و حداقل هیات مدیره یا مدیران 1 نفر یا بیشتر است . میزان مسئولیت هر یک از شرکا ، در صورت سهامی بودن به میزان مبلغ اسمی هر سهامدار و در غیر سهامی ، با توجه به تراضی شرکا در اساسنامه است.

از لحاظ سرمایه شرکت های تعاونی را می توان به 2 دسته تقسیم کرد :

الف) شرکت هایی که تمام سرمایه آن به وسیله اعضا تامین می شود.

ب) شرکت هایی که قسمتی از سرمایه ( حداقل 51% ) به وسیله اعضا تامین گردیده و بقیه به وسیله نهادهای دولتی و عمومی در اختیار شرکت گذاشته می شود.

شرکت تعاونی دارای مجامع عمومی مرکب از مجمع عمومی موسس، مجمع عمومی عادی و مجمع عمومی فوق العاده می باشد.

ثبت شرکت گلیم

- اساسنامه ور به مهر اداره تعاون مربوطه در 3 نسخه

- صورتجلسه اولین مجمع عمومی ( 2 نسخه )

- صورتجلسه هیات مدیره ( 2 نسخه )

- تقاضانامه تعاونی ( 2 نسخه )

- شرکتنامه تعاونی ( 2 نسخه )

- تکمیل فرم تعیین نام به ترتیب اولویت نام های پیشنهادی

- اصل گواهی بانکی مبنی بر پرداخت سرمایه تعهدی ( حداقل 35 % سرمایه )

- اصل مجوز از اداره تعاون مربوطه

- تصویر برابر با اصل مدارک احراز اعضاء هیات مدیره ( شناسنامه و کارت ملی )

شایان ذکر است، ثبت شرکت در زمینه صنایع دستی، منوط به اخذ مجوز از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ( اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان مربوطه) می باشد.

از همراهیتان سپاسگزاریم.

در صورت نیاز به مشاوره تخصصی با ما تماس حاصل فرمایید.

تیم تخصصی فکر برتر همراه شما خواهند بود در :

• ثبت شرکت و ثبت تغییرات شرکت

• تنظیم انواع صورتجلسه

• مشاوره در انتخاب نام شرکت

• ثبت علامت تجاری

• ثبت اختراع

• ثبت طرح صنعتی

• اخذ کارت بازرگانی

• تمدید کارت بازرگانی

• اخذ کد اقتصادی

• پلمپ دفاتر تجاری

• اخذ رتبه پیمانکاران محترم و

 

مهم ترین شرکت شخص در نظام حقوقی ایران ، شرکت تضامنی می باشد . در این مقاله ، حدود اختیارات مدیران ومسئولیت آن ها مورد بحث واقع خواهد شد. در این رابطه مقالات ذیل را نیز می توانید مطالعه نمایید :

- نحوه تشکیل و ثبت شرکت تضامنی

- مراحل ثبت شرکت تضامنی

- اداره شرکت تضامنی

- تعداد ، مدت مدیریت و شرایط مدیران در شرکت تضامنی

• حدود اختیارات مدیران

برخلاف شرکت های سهامی و با مسئولیت محدود ، در قانون تجارت در مورد حدود اختیارات مدیران شرکت تضامنی و نحوه اعمال مدیریت آن ها سخنی گفته نشده است. با توجه به اینکه مطابق ماده 120 ق. ت مدیر در شرکت های تضامنی می تواند واحد یا متعدد باشد می توان بین دو مورد قائل به تفکیک شد. بدین صورت که اگر مدیر واحد باشد وی به تنهایی عهده دار اداره امور شرکت خواهد بود و در محدوده اختیاراتی که به او داده شده به تنهایی عهده دار اداره امور شرکت خواهد بود و در محدوده اختیاراتی که به او داده شده است به عنوان نماینده شرکت اقدام می نماید. اختیارات مدیر مزبور چنانچه در شرکت نامه یا اساسنامه معین و مشخص شده باشد وی باید در محدوده آن عمل نماید و اعمال خارج از اختیارات تفویض شده نسبت به شرکت غیرنافذ خواهد بود. اما چنانچه اختیارات مدیر در شرکت نامه یا ااساسنامه معین نشده باشد در این صورت باید با توجه به ماده 121 ق. ت و ماده 51 همان قانون که رابطه مدیران را با شرکت ، رابطه وکیل با موکل در نظر گرفته است ، از قواعد عمومی حاکم بر وکالت استفاده کرد. مطابق ماده 661 ق. م چنانچه وکالت مطلق باشد اختیارات وکیل را باید محدود به اداره کردن شرکت در نظر گرفت . ماده مزبور مقرر داشته است : " در صورتی که وکالت مطلق باشد فقط مربوط به اداره کردن اموال موکل خواهد بود " .

پرسش مهم در مورد ماده 661 ق. م این است که مراد از اداره کردن اموال موکل چیست ؟

پاسخ به حقوقدانان به پرسش فوق متفاوت است :

به نظر یکی از حقوقدانان ، منظور از اداره اموال موکل ، نگاهداری و حفاظت و گرفتن مال الاجاره و مطالبات است ولی اجاره دادن و فروش خارج از حدود اداره اموال می باشد. یکی از حقوقدانان مفهوم " اداره " را در مقابل مفهوم " تصرف " قرار داده و تمییز آن دو را ازیکدیگر به عرف و اراده ی طرفین در هر مورد واگذار کرده اند. برخلاف دیدگاه اول ، در این دیدگاه اجاره دادن و باز کردن حساب جاری و پس انداز از امور مربوط به اداره اموال است ولی فروختن ، بخشیدن و رهن گذاردن در شمار امور مربوط به " تصرف " ( به معنی خاص کلمه ) قرار دارد مگر اینکه در دید عرف لازمه اداره اموال به شمار آید. بر همین اساس به نظر ایشان ، خرید و فروش که برای وکیل مدنی از حدود " اداره اموال " به طور معمول خارج است در مورد مدیر موسسه تجاری از امور اداری است.

به نظر می رسد اعمال حکم مقرر در ماده 661 ق. م در مورد مدیران شرکت های تضامنی مستم توجه به شخصیت حقوقی شرکت و اهداف تشکیل آن است و اداره کردن را در ماده 661 باید بر این اساس تفسیر کرد. بنابراین با توجه به اینکه هدف از تشکیل شرکت تضامنی انجام فعالیت های تجاری است ( ماده 116 ق. ت ) در نتیجه مدیر شرکت را باید دارای کلیه اختیارات لازمه برای تحقق اهداف شرکت دانست و وی می تواند در محدوده موضوع شرکت ، تمامی معاملات لازم را انجام دهد و نه تنها اختیار انجام خود موضوع شرکت را خواهد داشت بلکه اختیار انجام لوازم و مقدمات آن را نیز خواهد داشت. چنانچه ماده 671 ق. م مقرر می دارد : " وکالت در هر امر مستم وکالت در لوازم و مقدمات آن نیز هست مگر اینکه تصریح به عدم وکالت شده باشد ".

با توجه به آنچه گفته شد اختیارات مدیر یا مدیران در شرکت تضامنی مشابه اختیارات مدیران در شرکت با مسئولیت محدود می باشد. زیرا ماده 105 ق. ت در ممورد شرکت با مسئولیت محدود مقرر داشته است : " مدیران شرکت کلیه اختیارات لازمه را برای نمایندگی و اداره شرکت خواهند داشت مگر اینکه در اساسنامه غیر این ترتیب مقرر شده باشد. هر قراردادی راجع به محدود کردن اختیارات مدیران که در اساسنامه تصریح به آن نشده در مقابل اشخاص ثالث باطل و کان لم یکن است " .

اما در مواردی که مدیران شرکت تضامنی متعدد باشد ، سوال اساسی این است که آیا هر کدام از مدیران از تمام اختیارات لازم برای اداره امور شرکت و انجام معاملات مربوط به موضوع شرکت برخوردارند یا اینکه هیچیک به تنهایی حق انجام آن را نداشته و همه آن ها باید به نحو اجتماع معاملات مورد نظر را انجام دهند.

در پاسخ باید گفت که در عمل در مواردی که مدیران متعدد می باشند که از جمع آن ها به عنوان هیئت مدیره یاد می شود . در شرکت نامه یا اساسنامه یا حتی تصمیمات جداگانه در زمان انتخاب مدیران ، اختیارات هر کدام مشخص می شود که کدام یک از مدیران مجاز به امضای اسناد تعهد آور و قراردادهای مورد وم و اسناد تجاری می باشند و این تصمیمات نیز در رومه رسمی آگهی و منتشر می شود تا اشخاص بتوانند با توجه به آن با شرکت وارد معامله گردند. البته چنانچه در شرکتی اقدامات فوق انجام نگرفته باشد ، در این صورت با الهام از ماده 121 ق . ت که ماهیت رابطه مدیران با شرکت را ، مبتنی بر رابطه وکالت در نظر گرفته است و با لحاظ کردن قواعد عام وکالت در قانون مدنی از جمله ماده 669 باید گفت که هیچ یک از مدیران به تنهایی اختیار انجام اقداماتی را نخواهند داشت و همه مدیران باید به نحو اجتماع اسناد تعهد آور و قراردادهای منعقده را امضا نموده و اسناد تجاری نیز به امضای همه آن ها برسد و در این خصوص فرقی میان مدیران شریک و مدیران غیر شریک وجود ندارد.

چنانچه بیان گردید حدود اختیارات مدیران در شرکت تضامنی با الهام از مواد 121و 51 ق. ت مانند حدود اختیارات مدیران در شرکت با مسئولیت محدود به شرح ماده 105 ق. ت می باشد یعنی مدیران از کلیه اختیارات لازم برای اداره امور شرکت برخوردار هستند. سوالی که در این خصوص قابل طرح بوده این است که آیا می توان اختیارات مدیران را محدود کرد ؟ و در صورت مثبت بودن پاسخ ، آیا این محدودیت در مقابل اشخاص ثالث قابل استناد است یا نه ؟

در پاسخ باید گفت قانون تجارت مه تنها در مورد اختیارات مدیران حکمی مقرر نکرده است در مورد محدود کردن اختیارات آن ها نیز پیش بینی خاصی ننموده است ولی با توجه به قواعد عام راجع به وکالت در مورد جواز محدود کردن اختیارات مدیران نباید تردیدی صورت گیرد. زیرا وکیل اختیارات خود را از موکل می گیرد و خارج از اختیارات تفویض شده به او اختیاری نخواهد داشت. اما در مورد اینکه آیا شرکت در مقابل اشخاص ثالث می تواند به محدودیت های انجام گرفته استناد کند یا نه ؟

باید گفت به طور کلی در مورد محدودیت اختیارات مدیران در مورد دو نوع از شرکت های تجاری یعنی شرکت های سهامی و شرکت با مسئولیت محدود تصریح قانونی وجود دارد که مطابق ماده 1 ل. ا. ق. ت در شرکت های سهامی هیچگونه محدودیتی در مقابل اشخاص ثالث قابل استناد نمی باشد حتی اگر این محدودیت در اساسنامه شرکت پیش بینی و آگهی شده و انتشار یافته باشد. ماده 1 در این مورد مقرر داشته است : " جز درباره موضوعاتی که به موجب مقررات تاین قانون اخذ تصمیم و اقدام درباره آن ها در صلاحیت خاص مجامع عمومی است مدیران شرکت دارای کلیه اختیارات لازم برای اداره امور شرکت می باشند مشروط بر آنکه تصمیمات و اقدامات آن ها در حدود موضوع شرکت باشد. محدود کردن اختیارات مدیران در اساسنامه یا به موجب تصمیمات مجامع عمومی فقط از لحاظ روابط بین مدیران و صاحبان سهام معتبر بوده و در مقابل اشخاص ثالث باطل و کان لم یکن است " .

برخلاف شرکت های سهامی، قانونگذار در مورد آثار محدود کردن اختیارات مدیران در شرکت با مسئولیت محدود حکمی متفاوت با حکم مذکور در ماده 1 مقرر نموده است. ماده 105 ق. ت در این خصوص این چنین مقرر داشته است : " مدیران شرکت کلیه اختیارات لازمه را برای نمایندگی و اداره شرکت خواهند داشت مگر اینکه در اساسنامه غیر این ترتیب مقرر شده باشد. هر قرارداد راجع به محدود کردن اختیارات مدیران که در اساسنامه تصریح به آن نشده در مقابل اشخاص ثالث باطل و کان لم یکن است " .

بنابراین قانونگذار در مورد شرکت با مسئولیت محدود ، بین محدودیت های اساسنامه و محدودیت های غیر اساسنامه ای قائل به تفکیک شده و محدودیت های از نوع اول را در مقابل اشخاص ثالث قابل استناد دانسته است ولی محدودیت های از نوع دوم را در مقابل اشخاص ثالث قابل استناد ندانسته است اگر چه این گونه محدودیت ها در رابطه بین شرکت و مدیر قابل استناد می باشد.

با توجه به آنچه گفته شد، حال سوال این است که در مورد محدودیت اختیارات مدیران در شرکت های تضامنی باید همانند شرکت های سهامی ( ماده 1 ) عمل نمود یا مانند شرکت با مسئولیت محدود ( ماده 105 ) یا باید به طریق دیگری عمل نمود ؟

به نظر می رسد با توجه به اینکه حکم قانونگذار در ماده 1 ل. ق. ت خلاف قاعده و استثنایی می باشد لذا از وحدت ملاک آن نمی توان در شرکت های تضامنی استفاده نمود ولی حکم مقرر در ماده 105 ق. ت حکمی مطابق با قواعد حقوقی می باشد و از طرفی نیز نگرش قانونگذار در سال 1311 نمی تواند به انواع شرکت های تجاری متفاوت باشد لذا از حکم ماده 105 ق. ت در مورد شرکت های تضامنی نیز می توان استفاده نمود.

بنابراین هر گاه اختیارات مدیر یا مدیران شرکت تضامنی در شرکت نامه یا اساسنامه شرکت محدود شده باشد شرکت در مقابل اشخاص ثالث می تواند به این نوع محدودیت ها استناد کند ولی اگر به موجب تصمیمات جداگانه اعم از مجمع عمومی یا هیئت مدیره محدود شده باشد فقط در رابطه مدیران با شرکت اعتبار داشته و قابل استناد است و نسبت به اشخاص ثالث قابل استناد نخواهد بود.

• مسئولیت مدیران

همان طور که می دانیم ، مدیر یا مدیران شرکت تضامنی را باید نماینده شرکت دانست نه نماینده شرکا و ماهیت این رابطه نمایندگی نیز با توجه به ماده 121 ق. ت ، عبارت از وکالت می باشد. بنابراین مدیر یا مدیران شرکت با قبول این نمایندگی، از یک طرف از جانب شرکت اختیار و اذن لازم برای اداره امور شرکت و تصرفات لازم را دریافت می دارند که البته اختیارات آن ها محدود به میزانی است که در شرکت نامه یا اساسنامه یا تصمیمات دیگر و در فقدان آن ها مطابق مقررات قانونی ازجمله ماده 661 ق. م تعیین می شود. اما نتیجه قبول نمایندگی از طرف دیگر این است که مانند هر نماینده و وکیل دیگر متعهد می شوند اقدامات لازم برای اداره شرکت را انجام دهند و شرکت را با توجه به اساسنامه یا شرکت نامه و با در نظر گرفتن موضوع آن مدیریت نمایند و در مقام ایفای نمایندگی از حدود اختیارات خود تعدی ننموده و همیشه مصلحت شرکت را مد نظر قرار دهند. ( ماده 667 ق. م ) این تعهد و تکلیف مدیران شرکت مانند هر نماینده دیگر بدون ضمانت اجرا نبوده و چنانچه در اقدامات خود مرتکب تقصیر گردند و از حدود اختیارات خود تعدی نموده یا مصلحت شرکت را رعایت ننمایند و در اثر آن خسارتی متوجه شرکت گردد ، مسئولیت جبران خسارت وارده را بر عهده خواهند داشت. چنانچه ماده 666 ق. م در این مورد مقرر داشته است : " هر گاه از تقصیر وکیل خسارتی به موکل متوجه شود که عرفاَ وکیل مسبب آن محسوب می گردد مسئول خواهد بود ".

مسئولیت مدیر یا مدیران شرکت تضامنی در ارتباط با شرکت ، شرکا و اشخاص ثالث قابل مطالعه است که به طور جداگانه به آن ها اشاره می شود.

اول- مسئولیت مدیر در مقابل شرکت :

مسئولیت مدیر در مقابل شرکت را می توان در دو قسمت مسئولیت حقوقی و مسئولیت کیفری مورد مطالعه قرار داد.

الف- مسئولیت حقوقی مدیر

قانون تجارت در مورد مسئولیت حقوقی مدیر یا مدیران شرکت تضامنی حکمی مقرر نکرده است ولی این امر مانع از مسئول دانستن مدیر در موارد تقصیر نمی باشد و بلکه در اینکه موارد باید به قواعد عام مسئولیت اعم از مسئولیت قراردادی و مسئولیت غیرقراردادی مراجعه کرد. بنابراین اگر در اثر کوتاهی مدیر شرکت از انجام وظایف خود خسارتی به شرکت وارد گردد بدون تردید با اثبات کوتاهی و تقصیر وی ، او را باید در قبال خسارت های وارده به شرکت مسئول دانست. همچنان که اگر از ناحیه تعدی و مدیر از حدود اختیارات خود نیز خسارتی وارد شود باید وی را مسئول جبران آن ها دانست. ماده 666 ق. م مسئولیت وکیل را در مقابل موکل ، ملتنی بر تقصیر وکیل قرار داده و مقرر داشته است : " هر گاه از تقصیر وکیل خسارتی به موکل متوجه شود که عرفاَ وکیل مسبب آن محسوب می گردد مسئول خواهد بود ". البته در مورد مسئولیت قراردادی مدیران باید آن محسوب می گردد مسئول خواهد بود ". البته در مورد مسئولیت قراردادی مدیران باید مفاد مواد 227 و 229 ق. م نیز مورد توجه قرار گیرد که به موجب آن ها ، عدم انجام تعهد به منزله تقصیر مدیر محسوب می شود مگر اینکه ثابت نماید که عدم انجام به واسطه علت خارجی بوده است که نمی توان مربوط به او نمود یا رفع و دفع آن خارج از حیطه اقتدار او بوده است.

برای مثال هر گاه مدیر خارج از حدود اختیارات تفویض شده از جانب شرکت ، معاملاتی را انجام دهد ، این معاملات که از نظر حقوقی فضولی و غیر نافذ می باشند و تحت شرایطی شرکت می تواند در قبال اشخاص ثالث به فقدان اختیار مدیر استناد نماید ، در صورت رد معامله از جانب شرکت ، چنانچه خسارتی از ناحیه این معامله به شرکت وارد شده باشد مدیر مطابق قواعد عمومی مربوط به معاملات فضولی در مقابل شرکت مسئول می باشد. ( ماده 259 ق. م )

همچنین با توجه به اینکه اموال شرکت که در اختیار مدیر قرار می گیرد در دست ایشان امانت می باشد لذا مطابق قواعد عام راجع به وکالت ، مدیر در حکم امین محسوب می شود و ضامن تلف شدن اموال شرکت یا خسارت وارده به آن ها نمی باشد مگر در صورت تعدی یا تفریط .

نکته قابل توجه در مورد مسئولیت مدیران ، نوع مسئولیت در صورت متعدد بودن آن ها می باشد. بدین معنی که اگر مدیران شرکت تضامنی متعدد باشند و از ناحیه تعدی یا تفریط آن ها خسارتی به شرکت وارد شود ، آیا مدیران مزبور در مقابل شرکت مسئولیت تضامنی خواهند داشت یا اشتراکی ؟

در پاسخ باید گفت : با توجه به اینکه مسئولیت تضامنی در نظام حقوقی ایران خلاف اصل می باشد و باید آن را محدود به مواردی ساخت که در قانون به آن تصریح شود و در مورد شرکت های تضامنی چنین تصریحی وجود ندارد لذا باید مسئولیت مدیران را در مقابل شرکت ، مسئولیت اشتراکی در نظر گرفت. البته در صورتی که میزان تقصیر هر یک از آن ها قابل تعیین باشد هر کدام باید به میزان تقصیر و سببیت خود در ورود ضرر مسئول باشند ولی چنانچه تعیین میزان تقصیر امکان پذیر نباشد همه به طور مساوی مسئول خواهند بود . در مواردی که تمام سبب در ورود خسارت یکی از مدیران باشد وی به تنهایی مسئول خواهد بود.

ب- مسئولیت کیفری مدیر

اگرچه در قانون تجارت به مسئولیت کیفری مدیر یا مدیران شرکت اشاره نشده است ولی این امر مانه از تعقیب کیفری آن ها در صورت ارتکاب جرمی در دوران مدیریت خود نمی باشد. البته منظور جرائمی است که آن ها در ارتباط با شرکت مرتکب می شوند مانند خیانت در امانت ، تدلیس در معاملات و . البته در مورد مدیران شرکت تضامنی ، قواعد عام حقوق جزا یعنی جرائم و مجازات های مذکور در قانون مجازات اسلامی حاکم خواهد بود ولی باید توجه داشت که جرائم اختصاصی که در لایحه اصلاحی قسمتی از قانون تجارت 1347 در مورد مدیران شرکت های سهامی مقرر گردیده است در مورد مدیران شرکت های تضامنی قابلیت اجرایی ندارد.

نکته قابل توجه در مورد مسئولیت مدیران در مقابل شرکت ، نحوه تعقیب آن ها می باشد. در اینگونه موارد باید بین دو مورد قائل به تفکیک شد. بدین معنی که اگر مدیر متخلف در مدیریت نباشد و اشخاص دیگری به جای ایشان به مدیریت انتخاب شده باشند در این صورت مدیران بعدی به عنوان نماینده شرکت حق تعقیب حقوقی و کیفری مدیر را خواهند داشت. ولی اگر شرکای شرکت به تخلفات یا ارتکب جرم از سوی مدیری که همچنان در مدیریت شرکت می باشد متوجه شوند در این صورت تعقیب وی امر مشکلی می باشد. زیرا خود وی به عنوان نماینده شرکت علیه خود اقامه دعوی نمی کند.

دوم – مسئولیت مدیران در مقابل اشخاص ثالث :

مطابق قواعد عمومی مسئولیت ، هر کس خسارتی به مال یا جان دیگری وارد نماید باید آن را جبران نماید. در مورد مدیران شرکت های تضامنی ، این سوال مطرح می شود که اگر در مقام ایفتی تعهدات مدیریتی مدیران شرکت ، خسارتی به اشخاص ثالث وارد شود ، خود مدیران باید مسئولیت جبران آن را بر عهده داشته باشند یا از آن جا که آن ها به نمایندگی از طرف شرکت عمل نموده اند ، مسئولیت بر عهده شرکت می باشد و مدیران در مقابل اشخاص ثالث مسئول نمی باشند.

قانون تجارت در این مورد پیش بینی خاصی نکرده است. برخی از حقوقدانان تصریح کرده اند که هر گاه مدیر در اجرای وظایف خود ، زیانی به اشخاص ثالث وارد آورد ، جوابگوی خسارت شرکت خواهد بود مشروط بر اینکه در حدود اختیاراتی که به او تفویض شده است عمل کرده باشد. برای مثال پرداخت به موقع مالیات وظیفه مدیر است و هر گاه در انجام دادن این امر تاخیر کند ، خسارت ناشی از تاخیر که اداره دارایی به صورت جریمه معین خواهد کرد از شرکت اخذ خواهد شد اما شرکت نیز می تواند خسارت وارد به خود را از مدیر مطالبه کند.

برخلاف دیدگاه فوق، مطابق ماده 198 قانون مالیات های مستقیم ، مدیران شرکت های تجاری با شرکت نسبت به پرداخت مالیات بر درآمد مسئولیت تضامنی دارند. بنابراین مطابق ماده مزبور ، در صورت عدم پرداخت مالیات مربوط به شرکت تجاری از سوی مدیران شرکت ، خود مدیران نیز در کنار شرکت مسئول می باشند و قانونگذار برای حفظ منافع عمومی ، آن دو را در مقابل اداره دارایی متضامناَ مسئول دانسته است.

یکی از حقوقدانان معتقد است هر گاه مدیر شرکت شبه جرم یا جرم غیرعمدی مرتکب شود و در اثر آن خسارتی به اشخاص ثالث وارد شود ، شرکت مسئول جبران آن ها می باشد مانند اینکه مدیر شرکت برای انجام وظایف خود در موقع انجام ماموریتی با اتومبیل خود باعث تصادف و قتل غیرعمد می گردد خسارت حاصله از این جرم در مرتبه اول بر عهده مدیر و در صورت عدم توانایی او بر عهده شرکت است . حقوقدان مزبور مستند دیدگاه خود را قانون مسئولیت مدنی مطرح نموده اند و در آخر تصریح کرده اند که اگر مدیر شرکت تقصیر کرده باشد ، شرکت حق دارد خسارت حاصله را از او مطالبه کند.

ماده 12 قانون مسئولیت مدنی مصوب 1339 مقرر داشته است : " کارفرمایانی که مشمول قانون کار هستند مسئول جبران خساراتی می باشند که از طرف کارکنان اداری و یا کارگران آنان در حین انجام کار یا به مناسبت آن وارد شده است مگر اینکه محرز شود تمام احتیاط هایی که اوضاع و احوال قضیه ایجاب می نموده به عمل آورده یا اینکه اگر احتیاط های مزبور را به عمل می آوردند باز هم جلوگیری از ورود زیان مقدور نمی بود کارفرما می تواند به وارد کننده خسارت در صورتی که مطابق قانون مسئول شناخته شود مراجعه نماید " .

ماده 13 قانون مزبور نیز در جهت حمایت از زیاندیدگان مقرر داشته است : " کارفرمایان مشمول ماده 12 مکلفند تمام کارگران و کارکنان اداری خود درا در مقابل خسارت وارده از ناحیه آنان به اشخاص ثالث بیمه نمایند " .

از توجه به مواد فوق که از قواعد عام مسئولیت مدنی در نظام حقوقی ایران می باشند چند نکته روشن می شود :

1- مبنای وضع قانون مسئولیت مدنی حمایت از اشخاص زیان دیده می باشد که برای این منظور مقرراتی مانند مسئولیت تضامنی و مسئولیت نیابتی را مقرر نموده است.

2- مسئولیت کارفرما در قبال اشخاص ثالث نسبت به خساراتی که از طرف کارکنان اداری یا کارگران آنان وارد می شود ، مبتنی بر اماره تقصیر است و بر همین اساس اگر محرز شود که کارفرما تمام احتیاط هایی که اوضاع و احوال قضیه ایجاب می نموده به عمل آورده یا اینکه اگر احتیاط های مزبور را به عمل می آورد باز هم جلوگیری از ورود زیان مقدور نمی بود از مسئولیت معاف می شود.

3- حکم مذکور در ماده 12 قانون مسئولیت مدنی ناظر به موردی است که رابطه مدیر شرکت با شرکت ، مبتنی بر قانون کار باشد. بنابراین در مواردی که مدیر شرکت قرارداد کار با شرکت بسته نباشد در این صورت خود مدیر مسئول جبران خسارت خواهد بود و خسارات ناشی از فعل مدیر به شرکت ( کارفرما ) قابل انتساب نخواهد بود.

4- هر گاه خسارت وارده به اشخاص ثالث از اعمال و اقدامات خارج از حدود اختیارات مدیر شرکت ناشی شده باشد در این صورت شرکت در قبال آن ها مسئولیتی نخواهد داشت و خود مدیر باید پاسخگوی آن باشد. زیرا در اینگونه موارد که مدیر سمتی از جانب شرکت در انجام امور مزبور نداشته ، تقصیری به شرکت به عنوان کارفرما قابل انتساب نمی باشد مانند مواردی که مدیر خارج از حدود اختیارات آگهی شده خود معاملاتی را انجام می دهد که این معاملات نسبت به شرکت غیرنافذ بوده و می تواند آن ها را رد نماید و در مقابل اشخاص ثالث به محدودیت های آگهی شده استناد نماید. اگر از این قبیل معاملا ضرری متوجه اشخاص ثالث شده باشد خود مدیر مسئول بوده و شرکت مسئولیتی نخواهد داشت .

سوم- مسئولیت مدیران در مقابل شرکا :

همان طور که می دانیم ، مدیران شرکت چنانچه مرتکب تقصیر گردیده و خسارتی به شرکت وارد نمایند در مقابل شرکت مسئول جبران خسارات وارده خواهند بود. حال پرسش مطرح این است که آیا مدیران علاوه بر شرکت ، در مقابل شرکای شرکت نیز مسئول می باشند و شرکای شرکت می توانند علیه مدیران برای جبران خسارت اقامه دعوی نمایند ؟

در قانون تجارت در این خصوص تصریحی وجود ندارد ولی اگر ماده 121 ق. ت که ناظر به ماده 51 می باشد مورد توجه قرار گیرد ظاهراَ پاسخ سوال مثبت است. زیرا در ماده 51 ق. ت ، به صراحت از مسئولیت مدیر در مقابل شرکا سخن گفته و مقرر داشته است :

" مسئولیت مدیر شرکت در مقابل شرکا ، همان مسئولیتی است که وکیل در مقابل موکل دارد " ولی با توجه به پذیرش شخصیت حقوقی شرکت های تجاری باید از ظاهر ماده 51 رفع ید نمود و آن را ناظر به مسئولیت مدیر در مقابل شرکت دانست و در نتیجه مدیران شرکت نسبت به خسارات ناشی از عدم انجام تعهدات قراردادی و وظایف قانونی خود در مقابل شرکت مسئولیتی ندارند ولی در مقابل شرکت مسئول می باشند.

 

شرکت سهامی از زمانی ایجاد می شود که شخصیت حقوقی پیدا کند و تحصیل شخصیت حقوقی مستم این است که مجمع عمومی موَسس بر اساس مقررات قانونی به طور صحیح تشکیل شود و در حدود صلاحیت هایی که به آن محول شده عمل کند. طرز تشکیل مجمع عمومی موَسس و صلاحیت های آن، موضوع این مبحث است که در دو قسمت به بررسی آن می پردازیم:

 الف)تشکیل مجمع عمومی موَسس

شرکت سهامی دارای سه نوع مجمع عمومی است:مجمع عمومی موَسس،مجمع عمومی عادی و مجمع عمومی فوق العاده.مجمع عمومی موَسس،مانند هر مجمع عمومی،از اجتماع صاحبان سهام تشکیل می شود.به موجب تبصره ی ماده 75 لایحه ی قانونی 1347: در مجمع عمومی موَسس کلیه ی موَسسین و پذیره نویسان حق حضور دارند. ».دراینجا به ترتیب ،به زمان و شکل دعوت از مجمع،ترکیب مجمع و نحوه ی تصمیم گیری اعضای شرکت کننده در مجمع می پردازیم.

1)زمان و شکل دعوت از مجمع:موَسسان ،پس از انجام تشریفات مندرج در ماده ی 16 لایحه ی قانونی 1347،مجمع عمومی موَسس را دعوت خواهند کرد.به موجب ماده ی مزبور:پس از گذشتن مهلتی که برای پذیره نویسی معین شده است و یا در صورتی که مدت تمدید شده باشد بعد از انقضای مدت تمدید شده،موَسسین حداکثر تا یک ماه به تعهدات پذیره نویسان رسیدگی و پس از احراز اینکه تمام سرمایه ی شرکت صحیحاَ تعهد گردیده و اقلاَ 35 درصد آن پرداخت شده است،تعداد سهام هر یک از تعهدکنندگان را تعیین و اعلام و مجمع عمومی موَسس را دعوت خواهند نمود».بنابراین،دعوت از مجمع عمومی موَسس پس از انجام اقداماتی که این ماده بر عهده ی موَسسان گذاشته است صورت می گیرد.موَسسان باید دقت کنند تمام سرمایه ی شرکت تعهد و مبالغ لازم پرداخت شده باشد.مراتب مزبور باید به صورت گزارش تهیه شود و حداقل پنج روز قبل از تشکیل مجمع عمومی موَسس در محلی که در آگهی دعوت مجمع تعیین شده است برای مراجعه ی پذیره نویسان سهام آماده باشد.(تبصره ی ماده ی 74 لایحه ی قانونی 1347).دعوت از مجمع باید از طریق رومه های کثیرالانتشار صورت گیرد.این رومه همان رومه ای است که نام آن در طرح اعلامیه پذیره نویسی ذکر شده است(بند 14 ماده ی 9 لایحه ی قانونی 1347).قانونگذار در ماده ی 100 لایحه ی قانونی 1347 مواردی را که باید در آگهی دعوت از صاحبان سهام برای تشکیل مجمع عمومی موَسس قید شود،معین کرده است.به موجب ماده ی اخیر این موارد عبارتند از: دستور جلسه و تاریخ و محل تشکیل مجمع با قید ساعت و نشانی کامل.

2)ترکیب مجمع:در مجمع عمومی موَسس همه ی موَسسان و پذیره نویسان حق حضور دارند1،چه موضوع جلسه ی مجمع تشکیل شرکت است.قانونگذار این نکته را با وجود بدیهی بودن،در تبصره ی ماده ی 75 لایحه ی قانونی 1347 بصراحت بیان کرده است.همچنین در این تبصره آمده است که هر سهم دارای یک رای خواهد بود.این قاعده زمانی که تصویب ارزیابی آورده های غیر نقدی یا مزایای سهام مورد نظر است،اعمال نمی شود.همان طور که اشخاص ذی نفع در رای گیری شرکت ندارند.

3)طریق تصمیم گیری:تصمیم گیری در مجمع عمومی موَسس از طریق دادن راَی صورت می گیرد.ماده ی 72 لایحه ی قانونی 1347 پیش بینی کرده است.مقررات مربوط به حضور عده ی لازم برای تشکیل مجمع عمومی (در همه ی مجامع)و آرای لازم جهت اتخاذ تصمیمات در اساسنامه مشخص خواهد شد،مگر در مواردی که به موجب قانون تکلیف خاص برای آن مقرر شده باشد».به موجب ماده ی 75 لایحه قانونی 1347: در مجمع عمومی موَسس حضور عده ای از پذیره نویسان که حداقل نصف سرمایه ی شرکت را تعهد نموده باشند ضروری است. ».مجمع عمومی 

 1)مع ذلک،هر صاحب سهمی می تواند وکیل یا قائم مقام قانونی خود را با ارائه ی مدارک وکالت یا نمایندگی برای حضور در جلسه ی اعزام کند(ماده ی 102 لایحه ی قانونی 1347)

موَسس توسط هیاَت رئیسه ای مرکب از یک رئیس و یک منشی و دو ناظر اداره می شود.رئیس مجمع از بین سهامداران حاضر در جلسه به اکثریت نسبی انتخاب خواهد شد.ناظران نیز از بین صاحبان سهام انتخاب خواهند شد،ولی منشی جلسه ممکن است صاحب سهم نباشد(ماده ی 101 لایحه ی قانونی 1347).هرگاه در مجمع اخیر در مورد تمام موضوعات مندرج در دستور مجمع تصمیم گیری نشود ،هیات رئیسه ی مجمع با تصویب مجمع می تواند ،تحت شرایط مندرج در ماده ی 104 لایحه ی قانونی 1347،اعلام تنفس کند.

از مذاکرات و تصمیمات مجمع عمومی صورتجلسه ای توسط منشی ترتیب داده می شود که به امضای هیاَت رئیسه ی مجمع رسیده و یک نسخه از آن در مرکز شرکت نگهداری خواهد شد».(ماده ی 105 لایحه ی قانونی 1347)

ب)صلاحیت های مجمع عمومی موَسس

صلاحیت های مجمع عمومی موَسس از تلفیق ماده ی 17 لایحه ی قانونی 1347 با مواد 74 به بعد این لایحه مشخص می شود.

1)تصویب گزارش موَسسان: گفتیم که موَسسان باید گزارش اقدامات خود را به مجمع عمومی موَسس تقدیم کنند.یکی از وظایف مجمع عمومی، رسیدگی به گزارش موَسسان و تصویب آن است.تصویب این گزارش به منزله ی قبول صحت تشکیل شرکت خواهد بود. برخی از مواردی که باید در این گزارش آمده باشد در ماده ی 16 لایحه ی قانونی 1347 ذکر شده است،این موارد عبارتند از:تصدیق موَسسان به اینکه تمام سرمایه ی شرکت به طور صحیح تعهد گردیده و دست کم 35 درصد از آن به صورت نقد پرداخت شده است و نیز تعیین میزان سهمی که به هر کدام از تعهد کنندگان تعلق گرفته است.علاوه بر این،ماده ی 76 لایحه ی قانونی 1347 مقرر کرده است: موَسسین باید قبل از اقدام به دعوت مجمع عمومی موَسس نظر کتبی کارشناس رسمی وزارت دادگستری را در مورد ارزیابی آورده های غیر نقد جلب و آن را جزء گزارش اقدامات خود در اختیار مجمع عمومی موَسس بگذارند. ».

مجمع موَسسان علاوه بر گزارش موَسسان،باید احراز پذیره نویسی کلیه ی سهام شرکت و تاَدیه ی مبالغ لازم را به تصویب برساند(بند اول ماده ی 74 لایحه ی قانونی 1347).تصویب ارزیابی آورده های غیر نقدی نیز با مجمع عمومی موَسس است که چون قانونگذار برای این کار روش خاصی پیش بینی کرده است مختصراَ به توضیح آن می پردازیم.

تصویب ارزیابی آورده های غیر نقدی:مقررات ویژه تصویب ارزیابی آورده های غیر نقدی موَسسان هنگام رای گیری در مورد این آورده ها اعمال می شود،از جمله اینکه دارندگان آورده ی غیر نقد در موقعی که تقویم آورده ی غیر نقدی که تعهد کرده اند موضوع رای است حق رای ندارند و آن قسمت از سرمایه ی غیر نقد که موضوع مذاکره وموضوع  رای است از حیث حد نصاب جزء سرمایه ی شرکت محسوب نمی شود.(قسمت اخیر ماده ی 77 لایحه ی قانونی 1347)

هر گاه آورده ی غیر نقد.(در جلسه ی اول مجمع عمومی موسس)تصویب نگردد،دومین جلسه ی مجمع به فاصله ی مدتی که از یک ماه نخواهد کرد تشکیل خواهد شد و در فاصله ی دو جلسه اشخاصی که آورده ی غیر نقد آن ها قبول نشده است،در صورت تمایل می توانند تعهد غیر نقد خود را به تعهد نقد تبدیل و مبالغ لازم را تادیه نمایند.در صورتی که صاحبان آورده ی غیر نقد . به نظر مجمع تسلیم نشوند،تعهد آن ها نسبت به سهام خود باطل شده محسوب می گردد و سایر پذیره نویسان می توانند به جای آن ها سهام شرکت را تعهد و مبالغ لازم را تادیه کنند ». (ماده ی 79 لایحه ی قانونی 1347).

در صورتی که در جلسه ی دوم(مجمع عمومی موسس که به طریق فوق برای رسیدگی به وضع آورده های غیر نقدی با حضور بیش از نصف پذیره نویسان هر مقدار سهام که تعهد شده است تشکیل می شود (قسمت اول ماده ی 80 لایحه ی قانونی 1347)معلوم گردد که در اثر خروج دارندگان آورده ی غیر نقد.و عدم تعهد و تادیه سهام آن ها از طرف سایر پذیره نویسان قسمتی از سرمایه شرکت تعهد نشده است و به این ترتیب شرکت قابل تشکیل نباشد ،موسسین باید ظرف ده روز از تاریخ تشکیل آن مجمع، مراتب را به مرجع ثبت شرکت ها اطلاع دهند تا مرجع مزبور گواهینامه ی مذکور در ماده ی 19 این قانون را صادر کند»(ماده ی 81 لایحه ی قانونی 1347).

این گواهینامه حاکی از عدم ثبت شرکت است که در اختیار موسسان و پذیره نویسان قرار می گیرد تا به بانک مراجعه کنند و تعهدنامه و وجوه پرداختی خود را مسترد دارند.(قسمت اخیر ماده ی 19 لایحه ی قانونی 1347)

3)تصویب مزایای خاص:هرگاه برای بعضی از موسسان مزایای خاصی پیش بینی شده باشد،این مزایا نیز باید در مجمع عمومی موسس به تصویب برسد.نحوه ی رسیدگی به این مزایا و رای گیری در مورد آن ها مانند قواعدی است که در مورد ارزیابی آورده های غیر نقد بیان شد(مواد 77 به بعد لایحه ی قانونی 1347).مزایای خاص با توجه به وضعیت شخصی که مزیت به او اعطا می شود ارزیابی و تصویب می شود.تعیین چگونگی و موجبات این مزایا باید بتفصیل در طرح اساسنامه و اعلامیه ی پذیره نویسی که به اداره ی ثبت شرکت ها داده می شود ذکر شود(بند 6 ماده ی 8 و بند 7 ماده ی 9 لایحه ی قانونی 1347)توجیه این مزایا باید به ضمیمه ی گزارش موسسان به مجمع عمومی موسس تسلیم شده باشد.

4)تصویب اساسنامه:شرکت سهامی بر اساس اساسنامه تشکیل می شود.بنابراین،مجمع عمومی موسس اختیار و تکلیف تصویب آن را دارد.طرح اساسنامه باید مشتمل بر مطالبی باشد که در ماده ی 8 لایحه ی قانونی ذکر شده است،یعنی نام شرکت،موضوع شرکت به طور صریح و منجز،مدت شرکت،مرکز اصلی شرکت و محل شعب آن،مبلغ سرمایه ی شرکت و تعیین مقدار نقد و غیر نقد آن بتفکیک،تعداد سهام بی نام و با نام و مبلغ اسمی آن ها و در صورتی که ایجاد سهام ممتاز مورد نظر باشد،تعیین تعداد و خصوصیات و امتیازات این گونه سهام،تعیین مبلغ پرداخت شده ی هر سهم و نحوه ی مطالبه ی بقیه ی مبلغ اسمی هر سهم و مدتی که ظرف آن باید مطالبه شود که به هر حال از پنج سال م نخواهد بود،نحوه ی انتقال سهام با نام،طریقه ی تبدیل سهام با نام به سهام بی نام و بالعکس،در صورت پیش بینی امکان صدور اوراق قرضه،ذکر شرایط و ترتیب آن،شرایط و ترتیب افزایش و کاهش سرمایه ی شرکت،مواقع و ترتیب دعوت مجامع عمومی،مقررات راجع به حد نصاب لازم جهت تشکیل مجامع عمومی وترتیب اداره ی آن ها،طریقه ی شور و اخذ رای و اکثریت لازم برای معتبر بودن تصمیمات مجامع عمومی،تعداد مدیران و طرز انتخاب و مدت ماموریتشان و نحوه ی تعیین جانشین آنان،تعیین وظایف و حدود اختیارات مدیران،تعداد سهام تضمینی ای که مدیران باید به صندوق شرکت بسپارند،تعیین تعداد بازرسان،تعیین آغاز و پایان سال مالی شرکت،نحوه ی انحلال اختیاری شرکت و ترتیب تصفیه ی امور آن،و سرانجام نحوه ی تغییر اساسنامه

تنظیم طرح های اساسنامه در عمل به گونه ای است که تمام مواد مندرج در ماده ی 8 این لایحه،ذکر دیگر موارد ذکر شده در کل لایحه ضرورت ندارد،چه ذکر جزئیات موجب می شود نکات مهم اساسنامه به چشم نیاید.

5)تعیین مدیران و بازرسان:اولین مدیران و بازرس یا بازرسان شرکت را مجمع عمومی موسس انتخاب می کند(ماده ی 17 و بند 3 ماده ی 74 لایحه ی قانونی 1347)حتی اگر نام آنان قبلاَ در طرح اساسنامه آمده باشد.ماده ی 109 لایحه ی قانونی 1347 مقرر کرده است: مدت مدیریت مدیران در اساسنامه معین می شود،لیکن این مدت از دو سال نخواهد کرد»مع ذلک مجمع عمومی عادی در هر موقع می تواند بازرس یا بازرسان را عزل کند،به شرط آن که جانشین آن ها را نیز انتخاب نماید»(قسمت اخیر ماده ی 144 لایحه ی قانونی 1347)مجمع عمومی سالانه قاعدتاَ یک سال بعد از تشکیل مجمع عمومی موسس تشکیل می شود و یکی از وظایف آن تعیین یک یا چند بازرس در هر سال است (قسمت اول ماده ی 144 لایحه ی قانونی 1347)

مدیران و بازرسان انتخاب شده باید به طور کتبی قبول سمت نمایند(قسمت اخیر ماده ی 17 لایحه ی قانونی 1347).هرگاه مدیران و بازرسان در جلسه حاضر باشند،صورتمجلس را امضا می کنند و هرگاه حاضر نباشند،قبول سمت کتبی از طرف آنان به طریق دیگری صورت می گیرد.

6)تعیین رومه ی کثیرالانتشار:به موجب تبصره ی ماده ی 17 (الحاقی 22/11/1353)لایحه ی قانونی 1347: هرگونه دعوت و اطلاعیه برای صاحبان سهام تا تشکیل مجمع عمومی سالانه باید در دو رومه ی کثیرالانتشار منتشر شود.یکی از دو رومه به وسیله ی مجمع عمومی موسس و رومه ی دیگر از طرف وزارت ارشاد اسلامی تعیین می شود.تعیین رومه به وسیله ی مجمع عمومی عادی از شرایط  لازم برای تشکیل شرکت محسوب نمی شود و شرکت از زمانی تشکیل می شود که شرایط مندرج در ماده 17 لایحه ی قانونی 1347 تحقق پیدا کرده باشد.